Κυριακή βράδυ και το τρίο των κ.κ. Γιάννη Αγγελάκα, Ντίνου Σαδίκη και Στάθη Αραμπατζή κατέλαβε ένας-ένας τη σκηνή του Fuzz για τρίτη συναπτή ημέρα.
Κιθάρα; Τσεκ. Μπαγλαμάς; Τσεκ. Φωνή; Τσεκ. Πάμε. Έμπα με το Ο Μάρκος ή μάλλον σωστότερα ο Γιάννης Υπουργός, το πρώτο από τα τρία συνολικά τραγούδια του μεγάλου Βαμβακάρη που ακούστηκαν τη βραδιά. Η συνέχεια δόθηκε με κομμάτια από την προσωπική καριέρα του Αγγελάκα, κυρίως από τη δουλειά του με τους Επισκέπτες, αλλά και τζούρες απο τις συνεργασίες του με τον Θανάση Παπακωνσταντίνου (Όταν Χαράζει), το Νίκο Βελιώτη (Πότε Θα Φτάσουμε Εδώ;) και τον άλλοτε συνοδοιπόρο του στις Τρύπες Γιώργο Καρρά (Είμαι Τυχερός).
Δεν άργησε και η στιγμή που το μικρόφωνο έγειρε στον Ντίνο Σαδίκη για να ακούσουμε και τις δικές του ιστορίες (Ο Χορός, Και Λοιπόν Τι, Απαισιόδοξο Τραγουδάκι, Χωρίς Κανόνα) με ολίγη από Μάρκο πάλι (Όμορφη Μελαχρινή, Αντιλαλούν Οι Φυλακές).
Όταν δε το τρίο άγγιξε και τα κομμάτια των Τρυπών, η ανταπόκριση του κόσμου έφτασε στο αποκορύφωμα της. Το τρίο αφήνει τη σκηνή, ομώς το κοινό από κάτω δε θα τους άφηνε να ξεφύγουν έτσι εύκολα. Επιστροφή και ο Γιάννης φροντίζει να μας θυμίσει despite popular belief ότι Ο Χαμένος Τα Παίρνει Όλα.
Το λάηβ μοιάζει να φτάνει στο τέλος του αλλά Σιγά Μην Κλάψω. Αποθέωση, μπάντα και κόσμος έχουν στήσει μια μεγάλη Γιορτή, αλλά ο Γιάννης και οι δυο συντρόφοι του δε θα μας αφήσουν ακόμα. Ένα τελευταίο για το Δρόμο, άλλωστε εκείνη τη νύχτα κανείς δεν ένιωσε μόνος.
Δύο ώρες πέρασαν in a flash, οι τρεις κατεργαρέοι αφήνουν τη σκηνή, ο ήχος καταλαγιάζει. Τα τελευταία λόγια βγαίνουν από το στόμα του Γιάννη : “Καλή Αντάμωση”.
Για το Rockoverdose.gr,
Δημήτρης Σούρσος
Comments
