Σαν σήμερα 15 Ιουλίου…

A STAR IS BORN

Τα 56 του χρόνια κλείνει σήμερα ένας από τους πιο ολοκληρωμένους τεχνικά κιθαρίστες του μουσικού χώρου, ο Joe Satriani. Μεγαλωμένος στη Νέα Υόρκη, επηρεάστηκε τόσο από την είδηση του θανάτου του Jimi Hendrix που ανακοίνωσε στον προπονητή της ομάδα ποδοσφαίρου που έπαιζε ότι θα τα παράταγε για να γίνει κιθαρίστας. Και όντως στα 14 χρόνια του ξεκίνησε να μαθαίνει κιθάρα και γρήγορα άρχισε να παραδίδει και μαθήματα με πιο τρανταχτό όνομα από τους μαθητές του, αυτό του Steve Vai. Στα τέλη της δεκαετίας του ’70 μετακομίζει στην Καλιφόρνια και συνεχίζει να κάνει μαθήματα. Μαθητές του μεταξύ άλλων υπήρξαν οι Kirk Hammett (Metallica), David Bryson (Counting Crows), Kevin Cadogan  (Third Eye Blind),  Larry LaLonde (Possessed), Alex Skolnick (Testament), Rick Hunolt (Exodus) κ.α. Το 1984 κυκλοφόρησε το πρώτο του EP με δικά του έξοδα. Ο Satriani είδε το όνομα του να γίνεται ακόμη πιο γνωστό, όταν ο πρώην μαθητής και φίλος του Steve Vai, έχοντας αποκτήσει φήμη αφού έπαιζε στον Dave Lee Roth, άρχισε να του πλέκει το εγκώμιο σε διάφορα μουσικά έντυπα. Το 1987 κυκλοφορεί το δεύτερο άλπουμ του με τίτλο “Surfing with the Alien”  σηματοδοτώντας την πρώτη φορά, μετά από χρόνια, που ένα καθαρά ορχηστρικό άλμπουμ πιάνει υψηλές θέσεις στα chart. Δύο χρόνια μετά έρχεται ο δεύτερος δίσκος του τον οποίο διαδέχεται το “The Extremist”, η τρίτη και πιο επιτυχημένη δουλειά του ως σήμερα. Έχει μεσολαβήσει η συμμετοχή του στην πρώτη σόλο περιοδεία του Mick Jagger το 1988. To 1994 υπήρξε πρώτος κιθαρίστας των Deep Purple , ενώ δύο χρόνια μετά, δημιούργησε το G3, μια σειρά εμφανίσεων στις οποίες θα συμμετείχε ένα κιθαριστικό τρίο. Η αρχική σύνθεση αποτελούνταν από τους Satriani, Vai and Eric Johnson. Το G3 καθιερώθηκε ως ετήσιο γεγονός με πολλούς καταξιωμένους κιθαρίστες να περνάνε από τη σκηνή όπως: Yngwie Malmsteen, John Petrucci, Kenny Wayne Shepherd, Robert Fripp, Andy Timmons, Uli Jon Roth, Michael Schenker, Adrian Legg, Paul Gilbert, και Steve Lukather. Ο κιθαρίστας έχει στο ενεργητικό του 13 δίσκους, έχει συνεργαστεί με πολλά ονόματα του χώρου και είναι ο δεύτερος καλλιτέχνης που απαριθμεί 15 υποψηφιότητες για βραβείο Grammy. Αυτήν την εποχή είναι lead κιθαρίστας των Chickenfoot,  μιας hard rock μπάντας που ίδρυσε με τους Sammy Hagar και Michael Anthony, πρώην μέλη των Van Halen, και τον ντράμερ των Red Hot Chili Peppers, Chad Smith. Μαζί έχουν κυκλοφορήσει δύο άλμπουμ. 

 

 

 

Γενέθλια, επίσης και για έναν ακόμη κιθαρίστα, τον Bobby Gustafson  που έκανε καριέρα εννέα χρόνων στους Overkill. Στα 17 του χρόνια πέρασε από ακρόαση και ενσωματώθηκε στους thrash metallers της Νέας Υόρκης όταν αυτοί ήταν άγνωστοι ακόμα και έπαιζαν διασκευές. Ήταν εκείνος που παρακίνησε και τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας να συνθέσουν τη δική τους μουσική και με τη δική του συμβολή στη σύνθεση η μπάντα κυκλοφόρησε την πρώτη της δουλειά το 1985, για να ακολουθήσουν άλλες δύο μέχρι το πλέον εμπορικό “The years of decay” του 1989. Το 1987 λέγεται ότι τον προσέγγισε ο Dave Mustaine, ώστε να τον εντάξει στη σύνθεση των Megadeth, αλλά ο Gustafson αρνήθηκε. Ο κύριος λόγος που απέρριψε την πρόταση, όπως έχει δηλώσει κάποια στιγμή αργότερα, ήταν πως έκαναν πολλά ναρκωτικά και επικρατούσε μια χάλια κατάσταση, οπότε δεν επιθυμούσε να συμμετέχει σε αυτό. Η αποχώρησή  του από τους Overkill ήρθε ένα χρόνο μετά. Όπως έχει πει σε συνέντευξή του ο κιθαρίστας, δεν απολύθηκε και πως όλα ξεκίνησαν από μια έντονη λεκτική διαμάχη μεταξύ αυτού και του  D.D. Verni αλλά μετά ανακάλυψε ότι συνέβαινε έντονο παρασκήνιο πίσω από τη πλάτη του με τον μπασίστα να προσπαθεί να τον απομακρύνει από το συγκρότημα μέσω της διοίκησης. Όπως και να έγιναν τα πράγματα πάντως, η απουσία του έδειξε το πόσο σημαντική ήταν η συμμετοχή του στον ήχο των Overkill. Στη συνέχεια συμμετείχε στην ευρωπαϊκή περιοδεία των Cycle Sluts from Hell και αργότερα μαζί με τον ντράμερ των Exodus, Tom Hunting, έκαναν ένα project, τους I4NI. Αφού έκανε και ένα σύντομο πέρασμα από τους Skrew, απείχε για λίγο καιρό από τα μουσικά δρώμενα ως το 2003 που έγινε μέλος των  Response Negative, μιας μπάντας που εδρεύει στη Florida. 

 

 

 

 

39 χρόνια ζωής συμπληρώνονται σήμερα για το ντράμερ John Dolmayan, γνωστό κυρίως από τη θητεία του στους System of a Down. Γεννημένος στο Λίβανο με Αρμένικες και Αμερικάνικες ρίζες, μετανάστευσε με τους γονείς του αρχικά στο Τορόντο και μετά στην Καλιφόρνια εξαιτίας του εμφύλιου πολέμου στο Λίβανο. Από τα δύο του χρόνια έδειξε ενδιαφέρον για τα τύμπανα. Ο πατέρας του έπαιζε σαξόφωνο σε κάποιο μαγαζί και όταν με τη μητέρα του πήγαιναν να τον δουν, ο John μιμούνταν τις κινήσεις του ντράμερ. Έμαθε να παίζει ντραμς κάνοντας εξάσκηση 4 – 6 ώρες τη μέρα πάνω σε δίσκους. Ενσωματώθηκε στους System of a Down το 1997 και μαζί τους έχει κυκλφορήσει πέντε άλμπουμ. Το 2006 που η μπάντα σταμάτησε όλες τις δραστηριότητες της, ο Dolmayan ακολούθησε τον  Daron Malakian στους Scars on Broadway με τους οποίους το 2008 κυκλοφόρησαν την πρώτη δουλειά τους. Ένα χρόνο μετά ξεκίνησε τη δημιουργία μιας νέα μπάντας, των Indicator με τους οποίους ετοιμάζουν ένα ντεμπούτο άλμπουμ. 

 

 

 

 

 

ALBUM ANNIVERSARY

 

 

Πέμπτη κυκλοφορία σαν σήμερα για τους Φιλανδούς Sentenced, που πριν από 14 χρόνια βγάζουν το “Frozen”. Για πρώτη φορά το συγκρότημα φτιάχνει ένα άλμπουμ ο ήχος του οποίου δεν υφίσταται αλλαγές ως προς το προηγούμενο, αλλά αντίθετα κινείται στα χνάρια του “Down” ακολουθώντας το παραδοσιακά μελωδικό βαρύ metal στυλ του. Οι Laihiala and Kukkohovi έχουν ενσωματωθεί πλήρως πλέον στην μπάντα και μπορούν να συμμετέχουν με αξιώσεις στη διαδικασία της σύνθεσης των κομματιών. Οι Sentenced έχoυν υιοθετήσει πλέον ένα πιο χαλαρό στυλ, οι μελωδίες είναι καλοφτιαγμένες και τα κομμάτια είναι λίγο πιο δυναμικά από πριν έχοντας την ικανότητα να μπορούν να μείνουν στο μυαλό του ακροατή. Τα τύμπανα έχουν πιο δυνατό ήχο, τα πλήκτρα προσφέρουν μεγάλες δόσεις ατμόσφαιρας και η παραγωγή είναι άψογη. Στιχουργικά το άλμπουμ απεικονίζει την Σκανδιναβική ψυχρότητα που φτάνει σε κατάσταση κατάθλιψης, μέσα από σκέψεις σχετικά με την αγωνία και το θάνατο και λόγια βυθισμένα στη δυστυχία και την απόγνωση.

 

 

Για το RockOverdose:  Χαρά Νέτη

Comments