To Rock Overdose σας παρουσιάζει το οδοιπορικό του Γρηγοριάδη Γρηγόρη ο οποίος με αφετηρία τη Λάρισα, περιόδευσε σε τέσσερεις πόλεις στην Ελλάδα (Τρίκαλα , Κοζάνη , Θεσσαλονίκη και Σέρρες) περιφέροντας την αγιογραφία του αδικοχαμένου LEMMY και ονομάζοντας την περιοδεία «Ευλόγησον tour 2016».
Όλα ξεκίνησαν τέσσερα χρόνια πριν , εντός του Μεταλλουργείου (Σύλλογος Φίλων Ροκ-Μεταλ Μουσικής Λάρισας) όπου ψάχναμε για ένα σύμβολο που θα μπορούσε να ενώσει τις μεταλλικές φατρίες με σκοπό όλοι μαζί να λειτουργήσουμε προς το κοινό συμφέρον , που δεν είναι άλλο από την ανάδειξη και συνέχιση αυτής της μουσικής , την ανάδειξη και προώθηση εγχώριων μπαντών και την δημιουργία κατάλληλων συνθηκών ούτως ώστε να μπορέσουμε να φιλοξενήσουμε συναυλίες , φεστιβάλ , ακόμη και συγκροτήματα του εξωτερικού , όσο μας επέτρεπε το budget.
Έπειτα από αρκετή σκέψη , καταλήξαμε ότι η σημαία αυτής της μουσικής , αυτό που μας ενώνει όλους μουσικά πρώτιστα , δεν ήταν άλλη από την μπάντα των Motorhead και κατ’επέκταση η θρυλική φυσιογνωμία του Lemmy!
Προφανώς επηρεασμένοι από τη βυζαντινή τέχνη , έπεσε στο τραπέζι η πρόταση της αγιογραφίας του , που με τις κατάλληλες γνωριμίες και την υπόσχεση ανωνυμίας του αγιογράφου η παραγγελία της εικόνας δόθηκε και η δημιουργία της εντός συγκεκριμένης Μονής ήταν γεγονός! Τη γνησιότητα της εικόνας πιστοποίησαν ήδη αρκετοί αγιογράφοι του Νομού Λάρισας όπως και συντηρητές έργων τέχνης από άλλες πόλεις που είχαν την απορία.
Το βάρος ευθύνης το πήρα όλο πάνω μου, όταν από την αρχή της έκθεσης της , απειληθήκαμε με μήνυση για διακωμώδηση χριστιανικής τέχνης και πιστεύω! Η υπόθεση δεν πήγε ποτέ στα δικαστήρια γιατί η κατηγορία δεν ευσταθούσε. Η βυζαντινή τέχνη , είναι τέχνη ελεύθερη προς τον κόσμο και προς οποιονδήποτε καλλιτέχνη η μη και όχι αποκλειστικό προνόμιο της εκκλησίας, επίσης δεν υπήρξε ποτέ πρόθεση διακωμώδησης των ορθόδοξων πιστεύω , παρά μόνον η ανάδειξη του αυτοσαρκασμού μας , ως ευφυή όντα η τουλάχιστον έτσι θεωρώ , ότι το επίπεδο αυτοσαρκασμού και η αντίληψη του χιούμορ ότι είναι κάτι το υγιές!
Να σημειώσω ότι το χώρο του Μεταλλουργείου επισκέφτηκαν ένα χρόνο μετά την δημιουργία της πέντε μέλη του Αγγλικού Motorhead fan club , όπου με τις φωτογραφίες τους μας καταχώρησαν ως ένα από τα περίεργα ενθύμια της μπάντας παγκοσμίως!
Μέχρι τη μέρα που ο «θείος» Lemmy αποφάσισε να αφήσει ένα μεγάλο κενό στη παγκόσμια μουσική σκηνή.
Αυτό που ακολούθησε με την εικόνα στο διαδίκτυο η αλήθεια είναι ότι δεν το περίμενα και κάπου εκεί γεννήθηκε αρχικά η ιδέα της περιοδείας , περιφοράς της εικόνας στα μεταλλάδικα της Ελλάδας με ένα μόνο σκοπό! Το ότι είμαστε όλοι ένα παρόλο τις μουσικές διαφορές του κάθε μουσικού ιδιώματος και του να μάθουμε τι σημαίνει αυτό που τελικά αρκετοί μένουν στα λόγια…το τι σημαίνει, στηρίζω , σε πράξη. Πόσο εύκολα κάποιοι το ξεστομίζουν και πόσο εύκολα το ξεχνούν αναλόγως τα συμφέροντα τους.
Παρατηρώντας την κατάσταση πανελληνίως , ότι δηλαδή η μέταλ μουσική σταδιακά σαν καθαρά underground κίνημα αρχίζει να φθίνει και μιλώντας με φίλους , με μουσικούς , με δημοσιογράφους, με ιδιοκτήτες bar , με διοργανωτές και προέδρους άλλων μέταλ συλλόγων , καταλήξαμε ότι δεν φταίει η οικονομική κρίση για όλο αυτό αλλά η καθαρή έλλειψη παιδείας που προϋπήρχε.
Ναι , είμαι ρομαντικά βλαμμένος με αυτή τη μουσική και κυριολεκτικά έχω αφοσιωθεί σε αυτή με τίμημα την προσωπική μου ζωή , το οποίο προφανώς και δεν σας ενδιαφέρει , όπως ακριβώς έκαναν και κάνουν πολλοί ακόμη σε αυτή τη χώρα και καταφέρνουμε να κρατάμε κατά τόπους τη «σκηνή» ζωντανή.
Με γνώμονα αυτή τη σκέψη και με την αμέριστη βοήθεια των φίλων που απέκτησα μέσο αυτής της μουσικής όλα τα χρόνια που ασχολούμαι , το εγχείρημα μπήκε σε πράξη!
Συμφωνήσαμε ,μέσα στο καλοκαίρι τους 2016 να γίνει η μεταφορά της εικόνας του Lemmy σε Τρίκαλα , Κοζάνη , Θεσσαλονίκη και Σέρρες!
Βασικός ενδοιασμός των ιδιοκτητών ήταν ότι το καλοκαίρι ο κόσμος δεν μένει στην πόλη του και προτιμά την παραλία η γενικότερα να πάει διακοπές! Επίσης , φοβηθήκαμε την πιθανότητα , κάποιοι να μην καταλάβουν το τι θέλουμε να κάνουμε και να αρκεστούν στο δημοφιλές σπορ των Ελλήνων που είναι ο χλευασμός , κάτι που έγινε , αλλά δεν μας πτόησε.
Βασικός ενδοιασμός δικός μου , ήταν τι μουσική να παίξω , γιατί κάθε πόλη , έχει διαφορετικά ακούσματα και ήταν κάτι που συνάντησα αλλά τελικά δεν μου δημιούργησε πρόβλημα γιατί η κατάληξη δικαίωσε τον αρχικό μας σκοπό!
Έτσι , με δική μου προτροπή αρχίσαμε να φτιάχνουμε την πρώτη αφίσα με καθαρά χιουμοριστική διάθεση (κάτι που συνεχίσαμε και για τις υπόλοιπες πόλεις) με σκοπό να αμβλύνουμε τους καχύποπτους και εγένετω η «Ευλόγησον tour 2016»!
9 Ιουλίου 2016 – Τρίκαλα (Rising bar)
Συνοδεία φίλων από Λάρισα και οδηγώντας ξεκίνησε η περιοδεία! Τα αρχικά συναισθήματα είναι τα ίδια όπως πριν από μια συναυλία η τουλάχιστον αυτό νιώθω εγώ..άγχος! Θα πάει καλά ; Θα έχει κόσμο ; Θα γουστάρουν ; Μήπως πήρα στο λαιμό μου τους φίλους / ιδιοκτήτες; Θα φάμε ντομάτες ; κλπ… και με συνοδεία μάπα καφέ … το στομάχι , μόνο ξινίλα βγάζει , αλλά η μέρα είχε μόλις αρχίσει και σύντομα θα ξαφνιαζόμουν ευχάριστα.
Φτάνοντας στα πανέμορφα Τρίκαλα και χαλαρώνοντας με μια βόλτα στη πόλη , καταλήξαμε στο θρυλικό Rising , όπου μας περίμενε αρχικά ο Βασίλης Γουγουλάκης και λίγο αργότερα κατέφθασε και ο Χρήστος Βακουφτσής. Οι Μεταλ, ιερείς της πόλης και αληθινά μεταλλικά μου αδέρφια! Δεν θα γράψω περισσότερα γιατί πιστεύω ότι δεν χρειάζεται από εμένα να εξυμνήσω την ιστορία του Rising του οποίου το όνομα είναι πλέον συνώνυμο τον Τρικάλων! Πήγες Τρίκαλα ; Θα πας Rising!
Με μία ελαφριά καθυστέρηση ξεκινήσαμε το μουσικό πρόγραμμα και αφού έχοντας δοκιμάσει την ιδιαίτερη μα εύγευστη τοπική μπύρα «Ληθένια», την οποία , προς το παρών, θα βρείτε μόνο στη πόλη τους!
Εδώ θα ήθελα να αναφέρω ότι μουσικά, αποφάσισα να κινηθώ με το σύνηθες μουσικό μου πρόγραμμα/στυλ , δεχόμενος στωικά τυχόν παραγγελιές (καλοδεχούμενες πάντα) και με διάθεση να παίξω (μουσικά) με τον κόσμο ,κάτι που έγινε και στις υπόλοιπες πόλεις και ήμασταν όλοι χαρούμενοι.
Επίσης, να αναφέρω ότι αυτό που συνάντησα για πρώτη φορά στα Τρίκαλα, το συνάντησα και στις υπόλοιπες πόλεις με την ίδια ακριβώς κατάληξη.
Αρχικά ο κόσμος , κοιτά από μακριά την εικόνα , μέχρι προφανώς να χαλαρώσει και να οικειοποιηθεί την όλη κατάσταση, έπειτα αρχίζουν οι πρώτοι περίεργοι να πλησιάζουν και να βγαίνουν οι πρώτες φωτογραφίες και ακολούθως ότι κωμικοτραγικό μπορεί να συμβεί σε μια μουσική γιορτή!
Καταλήγοντας έπειτα από μια ζεστή βραδιά και έπειτα από πολλές αγκαλιές με παλιούς αλλά και νέους φίλους, ξημερώματα πήραμε το δρόμο της επιστροφής με ένα ηλίθιο χαμόγελο στα χείλη! Αυτό το χαμόγελο που έχεις όταν νιώθεις ικανοποιημένος και ότι το ένστικτο σου σε οδήγησε στο να κάνεις κάτι σωστά.
22 Ιουλίου 2016 – Κοζάνη (Old School Bar)
Έπειτα από συνεννόηση διάρκειας ενός λεπτού στο τηλέφωνο περίπου με τον παλιό, αγαπημένο φίλο και συνάμα αρχιβλαμμένο με αυτή τη μουσική, Φώτη Ευθυμιάδη και με την έγκριση του απίστευτου Άγγελου Μουτίδη ,ιδιοκτήτη του Old School Blues Rock Bar, κανονίσαμε την προαναφερθέντα ημερομηνία να εμφανιστεί η εικόνα στο πλαίσιο της « Ευλόγησον tour 2016»!
Το ταξίδι μου αυτή τη φορά έγινε με λεωφορείο και άρχισα να αισθάνομαι ότι όντως βρίσκομαι σε περιοδεία ξανά ! Ενώ από την ώρα που έφτασα , μέχρι την ώρα που πήρα το δρόμο της επιστροφής ήμουν γεμάτος από συναισθήματα χαράς , ευγνωμοσύνης και αγάπης.
Απίστευτη φιλοξενία και ανταπόκριση από τον κόσμο , ακόμη και από νωρίς το απόγευμα που απολαμβάναμε το καφεδάκι μας συζητώντας χαλαρά , ανταλλάσοντας απόψεις για τη μουσική… όλα προμήνυαν το βραδινό μακελειό, του οποίου το μουσικό χορό ξεκίνησε ο Φώτης ,ανοίγοντας το δρόμο για εμένα και συνεχίσαμε εναλλάξ μουσικό πρόγραμμα μέχρι το πρωί.
Χαρακτηριστικό της βραδιάς που μου έμεινε ήταν η αντίδραση του κόσμου σε τραγούδια όπως το Tyrants – Immortal , όπως και σε κλασσικά τραγούδια των ‘90s , με τα οποία μεγάλωσα και στηρίζω το μεγαλύτερο μέρος του προγράμματος μου !
Εξυπακούεται πως σε όλες τις πόλεις κατά την ακρόαση τραγουδιών από Motorhead , σηκώνονταν μπύρες ,ποτά η ότι είχε ο καθένας στο χέρι του (devilhorns , πιτόγυρα , μωρά παιδιά κλπ) στον αέρα και ακουγόταν δυνατά «ευλόγησον» , απευθυνόμενοι στην εικόνα του «θείου» Lemmy!
5 Αυγούστου 2016 – Θεσσαλονίκη (Bolivar cafe-bar)
Όπως έχει αναφερθεί , μέσα από όλα αυτά τα χρόνια που υπηρετώ αυτή τη μουσική νιώθω ευλογημένος με τις γνωριμίες που απέκτησα! Μια από αυτές είναι και ο Δημήτρης Καναβιτσάδος , η αλλιώς Μίμης , η αλλιώς για τους πολύ κολλητούς Μιμάκος , που συστήθηκε στη νυχτερινή ζωή της Θεσσαλονίκης εδώ και ένα χρόνο περίπου μέσο του Bolivar cafe bar , στο κέντρο της Θεσσαλονίκης εκεί που χτυπά κυριολεκτικά η καρδιά της πόλης! Εκεί ήταν και η επόμενη μου στάση!
Πλέον , Αύγουστος και το θερμόμετρο ειδικά αυτές τις μέρες , χτύπησε κόκκινο , όπως ακριβώς και η διάθεση των φίλων εκείνο το βράδυ , που από νωρίς μου έδειξαν τη διάθεση τους , φέρνοντας κανονικά κεριά , για να ανάψουμε καντήλι εις μνήμην του «άγιου» για άλλους , του «θείου» η «μπάρμπα» όπως τον αποκαλούμε στη Λάρισα… εις μνήμην της μιας αυτής προσωπικότητας που εν ζωή μας έμαθε να αγαπάμε αυτή τη μουσική και πλέον μετά θάνατον συνεχίζει να μας εμπνέει και να μην τα παρατάμε , που με μια αφορμή..μιας εικόνας του απλά , στήσαμε πάρτι , γιορτάζοντας πάνω από όλα τη μουσική και προσφέραμε ο ένας τον άλλον , όμορφες στιγμές και χαμόγελο! Αυτά είναι που μένουν σαν ευχάριστες μνήμες!
Ξημερώματα καταλήξαμε να τιμούμε το περίφημο, γρήγορο φαγητό, της Θεσσαλονίκης και ακολούθως λίγες ώρες ύπνου , πριν ξεκινήσω για τον τελευταίο μου σταθμό , που ήδη από τις υπόλοιπες πόλεις με προειδοποιούσαν για αυτό που θα συναντούσα!
6 Αυγούστου – Σέρρες ( Bookit Rock/Metal Club)
Μόνο ένας τρελός θα επιχειρούσε να στήσει μεταλλικό πάρτι Σάββατο βράδυ Αυγούστου και με τη ζέστη να χτυπά κόκκινο! Ένας τρελός βέβαια δεν φτάνει , γιατί χρειάζεται να βρει ακόμη έναν , να του δώσει το χώρο και αυτόν τον είχα..τον είχα γνωρίσει κάποια χρόνια πριν και είναι ένα από τα καλύτερα παιδιά που υπάρχουν στην Ελληνική σκηνή!Το όνομά του , Μάνος Μουταφτσής , ο μέταλ πολέμαρχος των Σερρών (θα καταλάβετε σε λίγο γιατί το προσωνύμιο ).
Άντε , δύο τρελοί βρεθήκαμε και το στήσαμε το σκηνικό , πόσοι τρελοί με αυτή τη μουσική μπορούν να υπάρχουν με σκοπό να αψηφήσουν τυχόν διακοπές , θάλασσα η έστω να μην βρίσκονται εντος πόλης σε ένα καυτό σ/κ ; Η απάντηση μου δόθηκε από νωρίς εκείνο το βράδυ… πολλοί! Ακόμη και άτομα που ταξίδεψαν μία ώρα , αφήνοντας τα παράλια , για να είναι εκεί.
Απίστευτη φιλοξενία , στα όρια που ντράπηκα και η φήμη του χώρου (Bookit) που με συνόδευε από τις άλλες πόλεις απλά δικαιώθηκε! Ήταν η πρώτη μου φορά στο μαγαζί και με το που μπήκα , χαμογέλασα , γιατί ο χώρος είναι διαμορφωμένος στα πρότυπα του σχεδόν ιδεατού Μεταλ Παραδείσιου μπαρ!’Ένα αληθινό κάστρο..ένα μεταλ κάστρο!
Άνετο ,ευρύχωρο , με ξεχωριστή θέση για τον d.j ( κάτι το οποίο απλά λατρεύω να υπάρχει) , οθόνες παντού συν προτζέκτορα , ηχεία να σκάνε ντεσιμπέλ , τεράστια μπάρα και κόσμος με απίστευτη διάθεση για μεταλ. και αλκοόλ! Ε, τι άλλο χρειάζεται κανείς για να περάσει καλά και πριν το καταλάβει να έχει πάει σχεδόν 10:30 το πρωί !!! Ευτυχία!
Σαν επίλογο θα ήθελα να γράψω , ότι πιστεύω αληθινά, ότι αυτή η μουσική δεν πρόκειται να εκλείψει , παρόλα τα προβλήματα που ανέκυψαν γενικότερα στο χώρο μας, όσο υπάρχουν άτομα σαν όλα όσα είχα τη χαρά να συναντήσω , να γνωρίσω , να γίνω φίλος. Ο μόνος μου προβληματισμός είναι στο πώς να μεταλαμπαδεύσουμε αυτή τη φλόγα στους νεότερους, γιατί αυτοί είναι η συνέχεια μας.
Αυτό που θα ήθελα είναι να μην υπήρχαν τόσες έριδες μεταξύ μας (συγκροτήματα, μαγαζάτορες, διοργανωτές, οπαδοί), γιατί είναι ανούσιες αν σκεφτεί απλά κανείς το πόσο μικρό πληθυσμιακά group είμαστε σε αυτή τη χώρα.
Στηρίξτε όσο μπορείτε την τοπική σκηνή ,συγκροτήματα, τα μαγαζιά , τους συλλόγους, τα περιοδικά, τα e-zines κλπ. Στηρίζω σημαίνει αγοράζω (cd.βινύλιο, μπλουζάκι, εισιτήριο, μπύρα κλπ) ξοδεύω κάποια χρήματα , έστω λίγα , αλλά δεν απαιτώ τσάμπα , όχι άλλη μιζέρια , αν γίνεται και στο βαθμό πάντα που μπορεί ο καθένας να στηρίξει και ένα τελευταίο πολύ βασικό είναι του να μην μπλέκονται άσχετοι στα πόδια αυτών που ξέρουν , ειδικά στο θέμα συναυλίας , γιατί με διοργανώσεις καλαμπόρτζικες ρίχνετε το επίπεδο της πόλης διοργανωτικά. Καταλαβαίνω το ρομαντικό μέρος της διοργάνωσης και την πιθανή θέληση να βοηθήσετε αν όχι σκεπτόμενος πονηρά , να κάνετε αρπαχτή , αλλά οι συναυλίες από την πιο μικρή έως την πιο μεγάλη , έχουν τεράστια διαφορά ευθύνης και όλα ξεκινούν από τον κατάλληλο χώρο . Όλα παίζουν ρόλο στο να κρατηθεί ζωντανή αυτή η σκηνή . Σκεφθείτε διπλά, πριν πράξτε κάτι ανάλογο.
Να αγαπάτε αυτή τη μουσική , να σέβεστε ο ένας τον άλλον και ελπίζω κάποια στιγμή να βρεθώ από κοντά με όσο περισσότερους μπορώ!
Τελειώνοντας θα απευθυνθώ πρώτιστα σε όποιον δεν του άρεσε όλο αυτό που παρουσίασα , ευχαριστώντας τον ,εφόσον διαβάζει και αυτές τις γραμμές , που διέθεσε λίγο χρόνο από τη ζωή του για να το διαβάσει.
Από την άλλη , σε όποιον του άρεσε όλο αυτό και νιώθει ότι μπορεί κάτι να κέρδισε μέσα του , σου λέω ένα πράγμα μόνο…to be continued 😉
The Fire Still Burns
Γρηγοριάδης Γρηγόρης
Comments
