Λέγεται ότι κατά την Τιτανομαχία, ο θεός Αχέροντας έδωσε νερό στους Τιτάνες για να ξεδιψάσουν προκαλώντας όμως την οργή του Δία και έτσι τον καταδίκασε να μείνει αιώνια κάτω από τη Γη, μαυρίζοντας και πικραίνοντας τα νερά του. Γι’ αυτό το λόγο ονομάστηκε και Μαυροπόταμος. Το Σάββατο που μας πέρασε τέσσερις από τους Τιτάνες απέτιναν φόρο τιμής στον θεό ποταμό και συγκεκριμένα στο Arch Club του Κεραμεικού, δίνοντας ένα δυνατό και εκκωφαντικό μήνυμα οργής στον πατέρα των Θεών.
Ο πρώτος Τιτάνας που εμφανίστηκε πάνω στη σκηνή ήταν οι Αθηναίοι Automaton οι οποίοι πραγματικά για μία ακόμα φορά ήταν ισοπεδωτικοί. Τη μπάντα αυτή την ακολουθώ από τα γεννοφάσκια της. Από την εποχή δηλαδή που ήταν σε πιο μονολιθικά drone/doom μονοπάτια. Τα τελευταία χρόνια, ειδικά μετά την κυκλοφορία της full length δισκάρας ονόματι Talos (που έχει έναν doom/post/sludge χαρακτήρα), έχουν προσθέσει στα καινούργια τους ακυκλοφόρητα κομμάτια και black στοιχεία τα οποία προσωπικά με βρίσκουν σύμφωνο. Δεν ξεχνάμε βέβαια και την μεγάλη αγάπη που έχει το συγκρότημα για τους Pink Floyd τους οποίους τιμάνε δεόντως στις συνθέσεις τους, τοποθετώντας τις ψυχεδελικές επιρροές εκεί που χρειάζεται στο ύφος που πρέπει. Επειδή όμως μπορώ να μιλάω ώρες για αυτούς, θα αρκεστώ εδώ να αναφερθώ στην εμφάνιση του Σαββάτου. Ο ήχος ήταν πολύ καλός από την αρχή και όσο περνούσε η ώρα γινόταν πιο συμπαγές και δυνατός, όπως δηλαδή μας έχουν συνηθίσει γενικά όταν παίζουν ζωντανά. Για πολλούς από το κοινό ήταν μία από τις καλύτερες εμφανίσεις που έχουν κάνει και δεν τους αδικώ. Ανυπομονούμε λοιπόν να μπουν στο studio και να ηχογραφήσουν το δεύτερο album τους με όλες αυτές τις κομματάρες που μας παρουσιάζουν ζωντανά το τελευταίο διάστημα.
Τη σκυτάλη την πήραν οι Hypnotic Nausea, ο Τιτάνας από το Αγρίνιο. Με οδηγό τον πειραματισμό μας παρουσίασαν ένα set σε ψυχεδελικά heavy rock και stoner ηχοτόπια. Είχα καιρό να τους δω ζωντανά και μπορώ να πω ότι τους χάρηκα. Από ότι φάνηκε και οι ίδιοι το χάρηκαν πάνω στη σκηνή. Ο ήχος τους ήταν άψογος και η απόδοσή της μπάντας μεγαλειώδης. Είναι αποτέλεσμα σκληρής δουλειάς και προοδευτικής νοοτροπίας. Το μεγάλο τους ατού είναι ότι πειραματίζονται συνεχώς και έτσι δεν μπορείς να τους βαρεθείς. Οι συνθέσεις τους γενικά έχουν πολλές εναλλαγές συναισθημάτων, κυρίως μελαγχολικών, αγκαλιασμένες από την νοοτροπία των Tool. Για όσους δεν τους γνωρίζουν, τα παιδιά έχουν στην φαρέτρα τους δύο εκπληκτικά album, το Hypnosis και το The Death of All Religions τα οποία αξίζει να τσεκάρετε.
Ο τρίτος Τιτάνας που εμφανίστηκε έχει τεράστιους χαυλιόδοντες. Οι Αθηναίοι doom fuzzαριόζοι Acid Mammoth μας ποδοπάτησαν για μία ακόμα φορά. Ο ήχος ορχηστρικά ήταν μπετό. Δυστυχώς όμως δεν μπορώ όμως να πω το ίδιο και για την φωνή η οποία ανά διαστήματα ήταν χαμηλά ενώ φάνηκε ίσως να έχει θέματα και ο Χρήστος πάνω στη σκηνή με αυτό το θέμα. Αυτό όμως πραγματικά δεν πτόησε κανένα από τα παιδιά και τον γέροντα πάνω στη σκηνή ώστε να μας ισοπεδώσουν κανονικά. Είναι πραγματικοί οδοστρωτήρες. Οι συνθέσεις τους είναι μια ωδή στους Sabbath και στους Electric Wizard. Παίζουν το ορθόδοξο, το σωστό το doom που λέμε. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που είναι κάτω από την ομπρέλα της Heavy Psych Records και οργώνουν την Ευρώπη. Κάτι κάνουν καλά λοιπόν δεν είναι τυχαίο. Πέραν τούτου στη συγκεκριμένη εμφάνιση μας παρουσίασαν και δύο νέα κομμάτια από το επερχόμενο album τους. Και αυτά συνεχίζουν στο ίδιο μοτίβο και στην ίδια νοοτροπία. Ομάδα που κερδίζει δεν αλλάζει. Τα riffs τους υπηρετούν το doom ήχο και καλά κάνουν γιατί απλούστατα καλά το κάνουν. Obey the riff που λένε στο χωριό μου.
Δεν θυμάμαι πόσος καιρός πέρασε από την τελευταία φορά που είδα τον τελευταίο Τιτάνα της βραδιάς, τους Σερραίους Tuber. Νομίζω από το ’19 στο Gagarin είχα να τους δω. Μου είχαν λείψει πολύ και δεν κρύβω ότι ήταν ο κυριότερος λόγος που πήγα το Σάββατο στο Arch Club. Εντάξει θα πήγαινα έτσι και αλλιώς μην κοροϊδευόμαστε. Απλά τα παιδιά από τις Σέρρες ήταν το απωθημένο. Για μία ακόμα φορά ήταν φανταστικοί. Τεράστια ηχάρα, μεγάλη εμφάνιση που μας γύρισε πίσω και μας έκανε να κλάψουμε. Οι συνθέσεις τους είναι ορχηστρικές με alternative/post/desert/space χαρακτήρα. Έχουν στοιχεία και από τους Αθηναίους της Georgia των ΗΠΑ, τους τεράστιους Maserati, να τα λέμε αυτά. Η αλήθεια είναι ότι δεν σταμάτησα να χορεύω καθ’ όλη τη διάρκεια γιατί αυτό μου προκάλεσαν. Ρώτησα λοιπόν δύο φίλους μου πως τους φάνηκε η εμφάνισή τους. Ο ένας μου απάντησε ότι θα ήθελε να τους βλέπει κάθε μέρα. Ο άλλος μου είπε ότι αυτό που είδε και άκουσε ήταν απλά μαγεία. Αρά τα λόγια είναι περιττά από δω και πέρα. Θέλουμε νέο υλικό και album χθες!
Συνοψίζοντας, η βραδιά είχε όλα τα γούστα. Ήταν μία από τις πολύ δυνατές ελληνικές μαζώξεις της χρονιάς. Δεν θα ξεχάσω τη χαζομάρα που έκανα όταν πήγα στο τέλος να αγοράσω μπλούζα Tuber (δεν έχω καθόλου από αυτούς παραδόξως) και απλά είχαν εξαφανιστεί. Για να μην αδικώ κανέναν έχω merch από όλες τις μπάντες της βραδιάς. Καλό είναι να στηρίζουμε τη μουσική που αγαπάμε και ειδικά την ελληνική σκηνή ώστε να υπάρχει κίνητρο να ζούμε μεγάλες στιγμές σαν αυτή του Σαββάτου.
Για το RockOverdose,
Νικόλας Καλογήρου
video από το youtube : Vera Ioak
Comments
