12 Ελληνικά συγκροτήματα έδωσαν το παρόν στο πρώτο “Hellenic Metal Bands Fest” το οποίο έλαβε χώρα σε έναν ασυνήθιστο για τα Ελληνικά μεταλλικά δεδομένα χώρο, το “Ιερά Οδός 18”, ένα Live μαγαζί που φιλοξενεί ονόματα από το Ελληνικό λαϊκό κυρίως ρεπερτόριο. Το πλήθος των συμμετεχόντων ήταν πάρα πολύ μεγάλο με αποτέλεσμα η συναυλία να κρατήσει για περισσότερο από επτά (!) ώρες.
Καταρχήν, να ξεκινήσουμε με τα θετικά… πρώτο και κύριο η εμφάνιση όλων των συγκροτημάτων, η οποία χαρακτηρίστηκε από πάρα πολύ καλό ήχο, άψογη οργάνωση και συντονισμό κινήσεων ώστε να είναι έτοιμη η σκηνή για τον επόμενο. Οι εμφανίσεις όλων ήταν πολύ καλές και αποζημίωσαν τον λίγο δυστυχώς κόσμο που εμφανίστηκε στην «Ιερά Οδό». Το ξεκίνημα έγινε με τους U.N.S.I.N., στους οποίους ανατέθηκε ο άχαρος ρόλος να ανοίξουν το φεστιβάλ και να ζεστάνουν το λιγοστό κοινό που είχε φτάσει στον χώρο στις επτά και πέντε ακριβώς. Στη μισή σχεδόν ώρα που τους αναλογούσε έπαιξαν δικά τους κομμάτια, τα οποία όπως μας είπαν δεν μπορεί κανείς να τα βρει πουθενά, παρά μόνο στο MySpace τους (http://www.myspace.com/unsin) και μια αγνώριστη διασκευή του “Show Me How To Live” των Audioslave. Σίγουρα, το συγκρότημα ήθελε λίγο περισσότερο χρόνο για να ζεσταθεί και αυτό φάνηκε όσο περνούσε η ώρα και οι τέσσερις άρχισαν να αισθάνονται πιο άνετα. Περιμένουμε να τους ξαναδούμε σύντομα και να ακούσουμε το υλικό τους ολοκληρωμένο…
Για τους 3 Fold Pain τα πράγματα ήταν λίγο καλύτερα, καθώς υπήρχε λίγο περισσότερος κόσμος (συνολικά δεν πρέπει να ξεπέρασε τα 300 άτομα στο peak της βραδιάς) και η ατμόσφαιρα είχε ζεσταθεί λίγο. Πάντως, η αμηχανία και η νευρικότητα ήταν χαρακτηριστική για τους δύο από τους τέσσερις. Ενώ, οι Αντώνης (σίγουρα όχι Σωτήρης;) και Φοίβος σε φωνή και τύμπανα αντίστοιχα έδειχναν άνετοι, η Έφη στο μπάσο και ο Θοδωρής στην κιθάρα μάλλον χρειάζονται μερικά Live ακόμη για να «λυθούν». Το γκρουπ είναι αρκετά αξιόλογο και έχει αρκετές δυνατότητες, τις οποίες ευχόμαστε όλοι να εκμεταλλευτεί.
Ένα μείγμα progressive, heavy, stoner μας παρουσίασαν οι Silent Birth με αρκετό πάθος και όρεξη. Μοναδική παρατήρηση τα φωνητικά του τραγουδιστή/κιθαρίστα Πάνου Στεργίου τα οποία μου φάνηκαν κάπως «ψηλά» σε σχέση με τα υπόλοιπα όργανα. Τα παιδιά, όπως και οι περισσότεροι εμφανιζόμενοι στηρίχτηκαν στο δικό τους υλικό δείχνοντας πίστη στον εαυτό τους και εμπιστοσύνη στις δυνάμεις τους, που είναι και ο μοναδικός τρόπος για να γίνεις καλύτερος και να πετύχεις τους στόχους σου, ακόμα και σε μια «δύσκολη» χώρα για αυτό τον ήχο, όπως είναι η Ελλάδα.
Επόμενοι, η αποκάλυψη του φεστιβάλ, οι Πειραιώτες Dethclocks οι οποίοι παίζουν φρέσκο, μοντέρνο και πολύ ενδιαφέρον metal επηρεασμένο από μπάντες όπως οι Killswitch Engage και οι Avenged Sevenfold, από το οποίο δεν λείπουν τα «ηλεκτρονικά» στοιχεία ενώ πραγματικά έχουν σαν ισχυρότερο σύμμαχό τους την τρομερή τους σκηνική παρουσία, η οποία κυριολεκτικά καθηλώνει. Δεν σταμάτησαν να χτυπιούνται δευτερόλεπτο, ζώντας την κάθε στιγμή, ενώ το highlight ολόκληρου του φεστιβάλ ήταν η είσοδος στη σκηνή του τραγουδιστή Κώστα με μάσκα οξυγόνου και πυροσβεστήρα CO2 τον οποίο και ενεργοποίησε επί σκηνής στο τελευταίο τους κομμάτι! Το ακόμα πιο θετικό και ενθαρρυντικό είναι ότι ο μέσος όρος ηλικίας στο συγκρότημα είναι χαμηλός, οπότε φανταστείτε τι έχει να γίνει όταν μεγαλώσουν…
Οι Planet Of Zeus έχουν κερδίσει αρκετούς οπαδούς με τα χρόνια, οι οποίοι έδωσαν δυναμικό παρόν στο 1ο Hellenic Metal Bands Fest σχηματίζοντας και τα πρώτα μικρά mosh pits στο άκουσμα του “Something’s Wrong”. Το δέσιμο της μπάντας είναι δεδομένο, ο ήχος τους αναγνωρίσιμος και οι συνθέσεις τους πολύ δυνατές δημιουργώντας το ιδανικό κοκτέηλ. Μετά το πολύ αξιόλογο “Eleven the Hard Way” του 2008 αναμένεται ανάλογη συνέχεια…
Το Stoner έδωσε τη θέση του σε πιο βαριές φόρμες από τους Margin Of Existence. Οι επιρροές τους προέρχονται από τη Σκανδιναβία και τη δημοφιλέστατη μέχρι πρόσφατα death σκηνή των Αt the Gates, In Flames, Haunted κλπ. Η προσπάθειά τους είναι αξιόλογη στο συνδυασμό των extreme στοιχείων με τη μελωδία και απ’ ότι φάνηκε ανταποκρίθηκε και το κοινό ιδιαίτερα στο ομώνυμο κομμάτι τους. Και από αυτούς περιμένουμε το πρώτο τους full άλμπουμ, που θα λέγεται “Isolation” για να έχουμε μια πιο ξεκάθαρη άποψη.
Έπειτα, με τους Silent Wedding περάσαμε σε πιο progressive μονοπάτια, συναντήσαμε τους Maiden και το πιο κλασσικό metal προς τέρψιν των fans του είδους, οι οποίοι κατέλαβαν την πρώτη σειρά πάνω στο κάγκελο. Η απόδοση του συγκροτήματος ήταν ικανοποιητική με τη δραματικότητα που αρμόζει στο στυλ τους. Ο Μάριος στα φωνητικά έκανε εξαιρετική δουλειά, όπως και τα άλλα παιδιά, ενώ η καινούρια σύνθεση φαίνεται να βρίσκει τον δρόμο της. Και από αυτούς περιμένουμε την πρώτη ολοκληρωμένη δουλειά…
Επιστροφή στο stoner με τους Lord 13, οι οποίοι μάλλον δεν χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις με έντεκα χρόνια συνεχούς παρουσίας σε συναυλίες, μουσικές σκηνές, φεστιβάλ, περιοδείες, με λεγεώνες φανατικών οπαδών αλλά και μόνο ένα στούντιο άλμπουμ μέχρι στιγμής, το ομώνυμο “Lord 13”. Με τον χαρακτηριστικό ήχο τους ξεσήκωσαν το κοινό το οποίο φάνηκε να καταγουστάρει χορεύοντας και τραγουδώντας στους ρυθμούς τους. Έδειξαν πως είναι ετοιμοπόλεμοι, ευέλικτοι και πως μπορούν να προσαρμοστούν ακόμα και στο σχετικά σύντομο περιθώριο των 30 λεπτών για να κερδίσουν τον κόσμο. Άξιοι!
Όταν είχα ακούσει για πρώτη φορά το ακυκλοφόρητο ακόμα και σήμερα άλμπουμ των Scar Of The Sun είχα εντυπωσιαστεί από τις ιδέες, την έμπνευση και την ποιότητα του όλου αποτελέσματος, ενώ πραγματικά μου φαινόταν περίεργο πως και δεν έχουν βρει μια εταιρεία να το κυκλοφορήσει. Δυστυχώς, δεν μπορώ να πω τα ίδια για την εμφάνισή τους στο φεστιβάλ, η οποία υστερούσε αρκετά συγκριτικά με την ηχογράφηση. Δεν κατόρθωσα να εντοπίσω το πρόβλημα, αλλά είμαι σίγουρος ότι τα παιδιά μπορούν και έχουν όλα τα εφόδια για μια πολύ καλή παρουσία. Ευχή όλων να τους πάνε όλα όπως τα θέλουν και να κυκλοφορήσουν το ντεμπούτο άλμπουμ τους διότι η Ελληνική σκηνή έχει ανάγκη τέτοιες παρουσίες.
Όπως έχει ανάγκη και συγκροτήματα σαν τους Dimlight που είναι ιδιαίτεροι και δεν το κρύβουν. Dark ατμοσφαιρικές μπάντες υπάρχουν πολλές, σίγουρα, όμως δεν συναντά κανείς συχνά την παράνοια, την ευρηματικότητα και τις ιδέες τους που συνοδεύονται από αξιόλογη σκηνική παρουσία σαν συμπλήρωμα του όλου «πακέτου». Μάλιστα, τα παιδιά έχουν συμμετάσχει και σε περιοδείες «εκτός έδρας» επιβεβαιώνοντας το ενδιαφέρον για τη μουσική τους και από το εξωτερικό. Για περισσότερα σχετικά με το συγκρότημα μπορείτε να ακούσετε και το δισκογραφικό τους ντεμπούτο “Obtenebration”.
Προ-τελευταίο συγκρότημα της βραδιάς αυτό με τη μεγαλύτερη ιστορία, τις περισσότερες ουλές και τα περισσότερα «νταν», οι Nightstalker (, μια μυθική φιγούρα για την Ελληνική σκηνή. Τρία στούντιο άλμπουμς, ατελείωτες ζωντανές εμφανίσεις και πάνω από είκοσι χρόνια πάνω στο σανίδι ήταν κάτι περισσότερο από ικανά να κάνουν τους εναπομείναντες θεατές να παραληρούν ξεχνώντας την κούραση από τις έξι ώρες live που είχαν προηγηθεί κι ας ήταν κατά πολύ περασμένα μεσάνυχτα. Ιδιαίτερα στα “Just A Burn”, αλλά και στο καινούριο, που πρόλαβε να γίνει κλασσικό, “God Is Dead” έγινε πανικός…
Τέλος, κατά τις 02:30, εάν δεν κάνω λάθος στη σκηνή ανέβηκαν οι headliners Descending, σίγουρα το πιο ακραίο ηχητικά σύνολο της βραδιάς με παρακαταθήκη το πολύ αξιόλογο ντεμπούτο “Enter Annihilation”. Δυστυχώς, τα παιδιά αναγκάστηκαν να παίξουν για τον λιγοστό κόσμο που είχε απομείνει απόρροια του πραγματικά τεράστιου bill. Πραγματικά, είναι απογοητευτικό και αποκαρδιωτικό να παρακολουθεί κανείς τους headliners να έχουν τέτοια τύχη. Όμως, επειδή είναι επαγγελματίες έδωσαν το 100% στην εμφάνισή τους παρόλο που οι περισσότεροι από τους συναδέλφους τους, που θα έπρεπε να μείνουν εκεί για να τους υποστηρίξουν είχαν φύγει…
Tο «Ιερά Οδός 18» ήταν ο καλύτερος χώρος που φιλοξένησε ποτέ metal μπάντες στην Αθήνα. Ο χώρος ήταν καθαρός, προσεγμένος, υπήρχαν τρία μπαρ(!), ο ήχος ήταν άψογος, οι αλλαγές συγκροτημάτων γίνονταν γρήγορα, η σκηνή ήταν μεγάλη, ο φωτισμός εξαιρετικός… αλλά από την άλλη η μέρα ήταν δύσκολη, η επόμενη ήταν εργάσιμη, τα συγκροτήματα πάρα πολλά, η ώρα έναρξης μάλλον αργά για να ολοκληρωθεί το πρόγραμμα μια ανθρώπινη ώρα και το εισιτήριο σχετικά ακριβό (20 Ευρώ).
Όσον αφορά το θέμα του κόσμου, που ήταν σχετικά λίγος για τόσα συγκροτήματα που συμμετείχαν, μάλλον η εικόνα ήταν απολύτως δικαιολογημένη, αφού η προώθηση του συγκεκριμένου event διήρκεσε μόλις μια εβδομάδα και η ημέρα (Δευτέρα) –για άλλη μια φορά- ήταν ιδιαίτερα δύσκολη. Και βέβαια, το κλασσικό φαινόμενο της αποχώρησης συγκροτημάτων πριν την ολοκλήρωση του φεστιβάλ επαναλήφθηκε. Βέβαια, αυτή τη φορά υπήρχε το ελαφρυντικό της μακριάς διάρκειας και της περασμένης ώρας, αλλά σίγουρα δεν είναι ευχάριστο να παίζει ο headliner και ο χώρος να έχει αδειάσει και από κάτω να μην βρίσκονται οι μπάντες που έπαιζαν πριν. Αυτό είναι ένα φαινόμενο που πρέπει να εξαλειφτεί γιατί είναι τουλάχιστον ντροπιαστικό για όλους που θέλουν να αποτελούν μέρος της Ελληνικής σκηνής και αυτό ισχύει για κάθε φορά που συμβαίνει αυτό και δυστυχώς συμβαίνει συχνά.
Γιάννης Δόλας
Πηγή: http://rockpages.gr
Με τη σειρά μας ως site θα θέλαμε να δώσουμε συγχρητήρια στη διοργανώτρια αυτού του φεστιβάλ, γιατί τέτοιες κινήσεις πραγματικά τις έχει ανάγκη η Ελληνική σκηνη, και να ευχηθούμε να επαναληφθεί,
και μακάρι να γίνει και θεσμός, και φυσικά να υπάρχει μεγαλύτερο και ποιό μεγάλο σε διάρκεια promotion, γιατί πραγματικά η όλη προσπάθεια ήτανε αξιέπαινη.
Comments
