34 χρόνια πριν, συναντάμε τους Death στην πιο κρίσιμη, μεταβατική φάση της καριέρας τους. Ο μεγαλοφυής Chuck Schuldiner, αφού κατάφερε να ορίσει το death ιδίωμα μέσα από τις δύο πρώτες κυκλοφορίες της μπάντας, ήρθε με το Spiritual Healing, να προσθέσει την τεχνική του δεξιοτεχνία, χαρίζοντας στο είδος μια άλλη διάσταση και προδίδοντας του το επίπεδο του μουσικού σεβασμού που έλειπε μέχρι τότε. Προκειμένου να επιτευχθεί ο στόχος της συγκεκριμένης αλλαγής, τροποποιεί τη σύνθεση της μπάντας, λύνοντας τη μακρά του συνεργασία με τον κιθαρίστα Rick Rozz και αντικαθιστώνταν τον με τον σαφώς πιο τεχνικό και ευέλικτο, James Murphy, πετυχαίνοντας ένα από τα σπουδαιότερα κιθαριστικά δίδυμα στο death, όλων των εποχών. Στιχουργικά, η όλη φιλοσοφία του πράγματος αλλάζει καθοριστικά, με τους στίχους να χάνουν τον αιμοδιψή, δανεισμένο από ταινίες θρίλερ, χαρακτήρα τους και να επικεντρώνονται περισσότερο σε ένα ανθρωποκεντρικό περιεχόμενο, αρκετά μισανθρωπιστικού ύφους. Την αλλαγή αυτή μαρτυρά άλλωστε και το εξώφυλλο του άλμπουμ, που εστιάζει στον άνθρωπο πλέον και περνά κοινωνικά μηνύματα. Η ωριμότητα και η εξέλιξη, περνά αντίστοιχα και σε μουσικό επίπεδο, αφού πλέον ο ήχος είναι λιγότερο brutal, με μεγαλύτερη μουσικότητα παρά το γεγονός ότι τα κομμάτια εξακολουθούν να έχουν heavy ύφος, παραμένοντας σε death metal πλαίσια. Τα riff είναι ακαταμάχητα και οι συνθέσεις εξαιρετικές, όπως συνήθως άλλωστε, είναι όμως περισσότερο ποικιλόμορφες και τεχνικές με πλούσια μελωδικά σολαρίσματα. Το drumming του τεχνικότατου Bill Andrews, είναι εκπληκτικό, όπως και το μπάσο του Terry Butler, παρά το γεγονός ότι, η κατά τα άλλα άρτια παραγωγή, δεν το βοηθά να ξεχωρίσει. Ηχητικά, ο δίσκος έχει έντονη, βάναυση, thrash χροιά, βασίζεται στο τεχνικό death metal , ενώ ακόμη συναντάμε κάποια ψήγματα μόνο από το progressive στυλ που θα υιοθετηθεί στην πορεία. Οι αντιδράσεις όταν κυκλοφόρησε το άλμπουμ, ήταν θετικές σε γενικές γραμμές. Υπήρξαν βέβαια οι αρνητικές κριτικές από οπαδούς του extreme metal, που δυσαρεστήθηκαν με την καθαρότερη παραγωγή και τη βελτιωμένη μουσικότητα, θεωρώντας ότι θυσιάστηκε ο βάρβαρος ήχος του συγκροτήματος. Απ’ την άλλη, οι ίδιοι λόγοι, έγιναν η αιτία που οι πιο ανοιχτόμυαλοι ακροατές το αγκάλιασαν.
Απο τη στητή του Rockoverdose "Σαν σήμερα" .