Ο ενθουσιασμός που ένιωσα τη στιγμή που αγόρασα το εισιτήριο για Kyuss Lives, επισκιαζόταν από αγωνία και ερωτήματα που ήξερα ότι μόνο την 25η Μαρτίου θα απαντηθούν: τα περιβόητα τρία τέταρτα και συνάμα μέλη άλλων συγκροτημάτων θα αντιπροσώπευαν επάξια τους Kyuss; Γιατί ο Garcia, αντί να διαλέξει κάποιον δικό του απ’ την έρημο, ανέθεσε το μεγάλο βάρος σ’ έναν Βέλγο κιθαρίστα; Θα κατάφερνε ο τελευταίος να το σηκώσει; Και εν όψει του sold out, μήπως μας θυσίαζαν στο βωμό του κέρδους και μας στρίμωχναν σαν τα πρόβατα;
Τελικά, το Fuzz πλημμύρισε από παλιούς και νέους stonerάδες αλλά ευτυχώς μέσα σε κάποια λογικά πλαίσια.
Περιμένω πολύ μπροστά και αριστερά χωρίς να έχω συνειδητοποιήσει ότι στ’ αλήθεια βρίσκομαι εκεί για τους Kyuss, ΚΑΙ να σου ένας γίγαντας μπροστά μου(!), ο Oliveri με την μπασάρα του. Κι έπειτα νιώθω να αντηχεί μέσα μου η ταξιδιάρικη μελωδία της Gardenia από την κιθάρα του Feveri. Ίσα που προλαβαίνω μια κλεφτή ματιά στον Bjork καθώς ανοίγουν οι προβολείς και ο βασιλιάς της ερήμου έρχεται στο stage. Με το χειροκρότημά του μου χαρίζει το τσίμπημα που χρειάζομαι για να το πάρω επιτέλους απόφαση πως είμαι ξύπνια. Το ταξίδι στην palm dessert ξεκινά.
Αρχικά και για κάποια ώρα κάπως πίσω η φωνή του, αλλά ευτυχώς το πρόβλημα διορθώνεται και όλα τα «του ήχου» βαίνουν καλώς.[ Ίσως για όσους ήταν στα πλάγια το μπάσο καμιά φορά να υπερισχύει σε βάρος της κιθάρας (μια μικρή αδικία για τον Fevery),] στο κέντρο ωστόσο και επάνω ο ήχος είναι αρκετά ικανοποιητικός ώστε όλοι να μπορούν να νιώσουν και να ξεχωρίσουν τα πάντα. Είμαστε όλοι πανέτοιμοι, κοινό και τα «4/4» , να ξεθάψουμε τα διαμάντια από την άμμο (και φυσικά εννοώ τα θρυλικά τραγούδια των Kyuss).
Ο Oliveri έδωσε ρέστα αποδίδοντας τα κομμάτια σε βαθμό τελειότητας, με την απίστευτη μαεστρία του στο μπάσο. Και ο Fevery με το άρτιο παίξιμο αλλά και με τον σεβασμό που έδειχνε με τη στάση του επί σκηνής στο μεγαλείο των Kyuss, καθιστούσε σχεδόν ανεπαίσθητη την απουσία του Homme. Brant Bjork: η παρουσία του ήταν σίγουρα μεγάλη χαρά για τους fans του. Και ο John Garcia ...να μας επιβεβαιώνει για το ότι έχουμε να κάνουμε με έναν εξαίρετο frontman με μια απίστευτα ξεχωριστή φωνή.
Ναι, αλλά έπαιξαν βαριά μιάμιση ώρα. Και; Άλλωστε, δεν υπήρξε ίχνος καθυστερήσεων, οι άνθρωποι έπαιξαν κορδέλα και ο Garcia δεν μας πολυμιλούσε. Επίσης, δεν είμαι σε θέση να συγκρίνω την εμφάνισή του με άλλες προηγούμενες (Unida), και όσο για τις παρατηρήσεις του στυλ «διεκπεραιωτικός», ας τις κάνουν άλλοι που μπορούν. Σίγουρα ήταν πιο νηφάλιος και όχι τόσο ξεσηκωτικός, αλλά με την ιστορία που κουβαλάει δεν χρειαζόταν να κάνει και πολλά περισσότερα από το να μας τραγουδήσει ύμνους. Επιβλητικός ίσως, όπως αρμόζει σ’ έναν βασιλιά, έμοιαζε ευγνώμων σε όλα τα χέρια που δεν κουράζονταν λεπτό να αιωρούνται, ώστε να κεράσει μπύρες, να στείλει φιλιά…
Ώστε να μας ανταποδώσει στο τέλος το χειροκρότημα.
Σίγουρα δεν θα ξεχάσω την τρομερή επικοινωνία του ελληνικού κοινού με το stage. Όλοι συμμετείχαν σε κάθε στιγμή, και έδειχναν την αγάπη τους με κάθε τρόπο.
Ένα κλικ ακόμα χρειαζόταν από τον Garcia και το Fuzz θα γινόταν το άντρο της κολάσεως.
Το «διαμαντάκι-έκπληξη» ήταν το Asteroid
ενώ στα highlights της βραδιάς συνοπτικά θα τοποθετούσα το τέλος του Supa Scoopa με τις ηδονικές κραυγές του κόσμου,
τη στιγμή που όλοι διψούσαμε να ακούσουμε το “Rodeoooooooοοοοοοο”, καθώς και το ότι πριν καλά καλά συνέλθουμε μας έφτασαν σε σημείο ζέσης.
Και το Demon Cleaner; Sorry guys, Ι was too stoned για να σκεφτώ πόσο πολύ έλειψε από το live.
Μια γρήγορη σκέψη (και για να παρηγορήσουμε τους παραπονιάρηδες) είναι ότι θα έχουμε και κάτι να μας κρατά σε αγωνία μέχρι το Rockwave.
Το μόνο σίγουρο είναι πως πραγματοποιήθηκε ένα όνειρο που είχαν οι περισσότεροι από παιδιά… και με την πιο ξέφρενη παρέλαση “we walked miles of dessert sun” …
Set list:
Gardenia, Hurricane, Thumb, One Inch Man, Conan Troutman, Freedom Run, Asteroid, Supa Scoopa and Mighty Scoop, Odyssey, Whitewater, El Rodeo, 100 ̊
Encore: Spaceship Landing, Allen’s Wrench, Green Machine
Για το Rockoverdose.gr,
Ευτυχία Βαγενά
Comments
