Συνεχίζουμε την παρουσίαση των καλύτερων κυκλοφοριών για το 2011, σύμφωνα πάντα με τους συντάκτες του Rock Overdose. ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ εδώ: http://www.rockoverdose.gr/news_details.php?id=8062
Σίγουρα οι γνώμες μας και τα μουσικά μας γούστα πολλές φορές διαφέρουν, όπως θα καταλάβετε και παρακάτω. ΠΑΜΕ λοιπόν να σας πούμε τί διαλέξαμε...ΚΑΙ ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ!
Αντώνης "JeyKey" Κατσαρός: Arrayan Path - Ira Imperium
Δυσκολεύτηκα πολύ να επιλέξω το καλύτερο άλμπουμ για το 2011, σύμφωνα με όσα έχω ακούσει (και πιστέψτε με, έχω ακούσει πάρα πολλά)! Όμως τελικά επέλεξα τους Arrayan Path από την Κύπρο, οι οποίοι κυκλοφόρησαν την τρίτη τους ολοκληρωμένη δουλειά και κατά την προσωπική μου άποψη, καλύτερη από όλες! Το συγκρότημα σε εξαιρετική φόρμα, με απίθανες συνεργασίες (Κίκη Αποστόλου, Βαγγέλη Μαράνη και φυσικά Tony Martin!), με ένα άψογο artwork, με μουσική που σε ταξιδεύει, σε πορώνει, σε μαγεύει... Τι άλλο να ζητήσει κανείς; Το "Ira Imperium" έχει πολλές πτυχές μέσα του που τις ανακαλύπτεις κάθε φορά που πατάς το replay. Το Power Metal και το Epic το ξέραμε ότι το κατέχουν τα παιδιά από τις προηγούμενες δουλειές τους. Σε αυτό το album όμως προσθέτουν Progressive, Thrash ακόμα και Doom και όλα αυτά σε συνδιασμό ανατολίτικων μελωδιών! ΈΠΟΣ!
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Γιώργος Γούργαρης: MACHINE HEAD - "UNTO THE LOCUST"
Και ενώ μετά το "The Blackening", πολλοί θα περίμεναν η μπάντα να εισέλθει σε μια στασιμότητα, ήρθε το "Unto The Locust" , όχι μόνο να βουλώσει στόματα, αλλά και να διεκδικεί σήμερα τα πρωτεία των κυκλοφοριών της χρονιάς. Το κουαρτέτο της θρυλικής Bay Area σκηνής, απέδειξε άλλη μια φορά πως είναι να δημιουργείς ένα εξαιρετικό album ακολουθώντας 3 απλούς κανόνες :
δεν ανακαλύπτω εκ νέου τον τροχό-δεν ξεχνώ τις ρίζες μου-δεν αυτοεπαναλαμβάνομαι.
Το αποτέλεσμα ήταν υπέρ του δέοντος ικανοποιητικό ,αφού με μια τέτοια δουλειά δεν κατάφεραν μόνο να διατηρήσουν το κασέ τους στα ίδια υψηλά επίπεδα ,αλλά να προσφέρουν παράλληλα κάτι ποιοτικό στον χώρο της μουσικής και αντάξιο του ονόματος "Machine Head".
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Δημήτρης Σούρσος: PJ Harvey - “Let England Shake”
Στο “Let England Shake” η Polly Jean απομακρύνεται από τις μίνιμαλ ακουστικές φόρμες του “White Chalk”, ενώ ταυτόχρονα απορρίπτει την τακτική του “ως μη γενόμενο” και την οπισθοχώρηση σε ήδη θερισμένα μουσικα χωράφια. Θέτει την πυξίδα της για νέους τόπους και μας χαρίζει ένα μαγευτικό μουσικό ταξίδι. Παρ' ότι ευρισκόμενη σε προχωρημένο πλέον σημείο στην πορεία της, επιλέγει να μην επαναπαυθεί στις εώς τώρα δάφνες της και δικαιώνεται παραδίδοντας ένα από τα καλύτερα άλμπουμ της καριέρας της, που χαιρετίζεται φέτος τόσο από κοινό, όσο και από κριτικούς.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Βικτώρια Δούδου: Within Temptation - "The Unforgiving"
Οι Ολλανδοί εκπρόσωποι του συμφωνικού metal έρχονται και πάλι στο προσκήνιο με το πέμπτο τους studio album. Τα τρία τελευταία χρόνια μας χάρισαν δύο live album το "Black Symphony" και το "An Acoustic Night at the Theatre". Φέτος όμως είπαν να κάνουν κάτι πολύ διαφορετικό από αυτό που μας έχουν συνηθίσει μέχρι τώρα. Όχι, δεν μιλάω για αλλαγές 180ο στον ήχο τους αλλά στο όλο concept του νέου τους album.
Το εξώφυλλο του "The Unforgiving", που κυκλοφόρησε συγκεκριμένα στις 25 Μαρτίου του χρόνου που μας αφήνει σε λίγο καιρό, δεν είναι ντυμένο με τα συνηθισμένα gothic στοιχεία, αλλά είναι σε comic μορφή. Επίσης συνοδεύεται από ένα βιβλίο comic του δημιουργού των X-Men, Romano Molenaar, και μία σειρά ταινιών μικρού μήκους.
Αυτή τη φορά δεν θα μπορούσαμε να πούμε πως η χαρακτηριστική φωνή της Sharon den Adel μας οδηγεί στους γνωστούς δραματικούς και σκοτεινούς ήχους των Within Temptation ωστόσο ο ήχος του νέου τους album, αν και αγγίζει τα όρια του πιο mainstream χαρακτήρα, παραμένει δυναμικός. Με τα "Faster", "Sinead" και "Stairway to the Skies" να ξεχωρίζουν σε πρώτη φάση, το κοινό φαίνεται πως δέχεται κάθε νέο πειραματισμό των Within Temptation. Κι αυτό γιατί παρά τις μικρές ηχητικές και θεματικές εναλλαγές τους, καταφέρνουν να διατηρήσουν την ταυτότητά τους.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Yngve Mortuus: Machine Head - "Unto The Locust"
Για μένα προσωπικά, το καλύτερο άλμπουμ του 2011, ειναι το "Unto The Locust" των Machine Head! Η μπάντα για άλλη μια φορά, μετά το "The Blackening", συνεχίζουν την απίστευτη πορεία τους, βγάζοντας πάλι μια αλμπουμάρα τεραστίων διαστάσεων, που μας κοπανάει το κεφάλι στον τοίχο από την αρχή μέχρι το τέλος! Βαριές κιθάρες, φωνητικά κολασμένα αλλά και απίστευτα μελωδικά όταν πρέπει και το rhythm section (μπάσο/τύμπανα) δυνατό όσο ποτέ! Τα κομμάτια είναι σύνθετα, με αρκετές αλλαγές ανάμεσα σε καθαρά και "βρώμικα" μέρη, αλλά χωρίς να κουράζουν στο ελάχιστο. Για μένα ένα πολύ καλό στοιχείο της μπάντας, είναι ότι σε όλη την πορεία τους, κράτησαν κάποια thrash metal στοιχεία, που έκαναν γνωστό το κιθαριστικό δίδυμο της μπάντας στους απίστευτους Vio-Lence. Μετά χαράς ανακαλύπτω ότι σε κάθε άλμπουμ, αυτά τα στοιχεία είναι όλο και πιο έντονα! Ελπίζω να συνεχίσουν έτσι για πολλά χρόνια ακόμα. Καταλήγω λέγοντας, ότι το θεωρούσα πολύ δύσκολο να ξεπεράσουν τα 2 προηγούμενα άλμπουμ τους. Χαίρομαι που το έκαναν και με έβγαλαν τον μεγαλύτερο ψεύτη του 2011!!!!!
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Απόστολος “Astaldo” Πανταζόγλου: Agnostic Front - "My Life, My Way"
Η επιστροφή των ηγετών του hardcore. Ήδη έχουν συμπληρώσει τα 31 χρόνια στην σκηνή και ακόμα δεν το βάζουν κάτω. Όποιος τους έχει δει σε συναυλία ξέρει τι εννοώ.
Τέσσερα χρόνια μετά το Warrior, οι Agnostic Front, κυκλοφορούν τον 10ο δίσκο τους “My Life, My Way”. Από το πρώτο κομμάτι “City Streets” καταλαβαίνεις ότι πρόκειται για έναν κλασσικό AF δίσκο και ας κυκλοφόρησε φέτος. Ο Roger Miret αφήνει κατά μέρους τις πιο punk rock επιρροές και επιστρέφει στον αληθινό hardcore χαρακτήρα του, γεμάτο πάθος και οργή.
Ο δίσκος περιέχει 13 μικρά και γρήγορα κομμάτια(όπως σχεδόν και κάθε άλλος hardcore δίσκος) γεμάτα με πιασάρικα riffs, τρομερά solo και φυσικά έναν Roger Miret, ο οποίος με τη χαρακτηριστική του φωνή δε δυσκολεύεται καθόλου να σου περάσει όλα τα μηνύματα που θέλει, είτε στα αγγλικά είτε στα ισπανικά στο κομμάτι “A Mi Manera”.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Γιάννης “Dr.Feelgood” Κουτσουσίμος: Riot - "Immortal Soul"
Ο λαός ελάλησε, η μπάντα έπραξε αναλόγως και είπε να γράψει μωρέ και ένα δίσκο, όχι τίποτα περίτεχνο, αλλά να κάτι απλό μία απλή συνέχεια του “Thundrsteel” και του “The Privilege Of Power” και με τα παλικάρια που ήταν και τότε. Έτσι ήρεμα πράματα, το αποτέλεσμα; Δύο κιθάρες που τρέχουν ασταμάτητα και δημιουργούν ατμόσφαιρα ενώνοντας Ευρώπη και Αμερική, ένα επίσης ταχύτατο drumming και μία φωνή από άλλο παραμύθι, από μία άλλη δεκαετία. Α και φυσικά η επιστροφή του Johnny. Τι άλλο θέλετε; Όχι απλά δίσκος χρονιάς, ΔΙΣΚΟΣ ΖΩΗΣ!!
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Κατσιρέας Χρήστος: Septic Flesh - "The Great Mass"
Όταν ο Ζήσης μου ζήτησε να κάνω ένα άρθρο με το αγαπημένο μου άλμπουμ γι αυτή τη χρονιά σκέφτηκα ότι θα ήταν κάτι πολύ εύκολο μιας και ήξερα ήδη εδώ και καιρό ποιο θα είναι αυτό. Και τι κάνει μια κυκλοφορία εν έτη 2011 το αγαπημένο μου?
Καταρχήν το λιώσιμο είτε στ αυτοκίνητο, είτε στο mp3 κάνοντας πολλές φορές βόλτα μόνο και μόνο για να το απολαύσω, η επιθυμία μου πολλές φορές κατά τη μετακίνηση μου με μέσα μαζικής μεταφοράς να έχω ένα ηχείο μαζί ώστε να το ακούσουν και οι υπόλοιποι και εντέλει το ότι ρε φίλε έχει ήδη μπει στο top των αγαπημένων μου κυκλοφοριών ever…
Όλα αυτά λοιπόν σε συνάρτηση με την τεχνική, την ατμόσφαιρα το απίστευτα υπέροχο booklet, τα κολασμένα τύμπανα που άφησαν πολλά στόματα ανοιχτά, τα ορχηστρικά μέρη που σε πάνε σε άλλη διάσταση με συνοδεία τα εφιαλτικά riffs της κιθάρας και τέλος την απόκοσμη φωνή που δεν σου δίνει περιθώρια να κρυφτείς από τους εφιάλτες σου, όλα αυτά και όχι μόνο συντέλεσαν για εμένα και εκατοντάδες metalheads σε πολλές χώρες το να λατρέψουν το “The Great Mass” των Septic Flesh.
Μέχρι λοιπόν το επόμενο τους συνεχίζω το λιώσιμο…
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Γιώργος Κριθάρης: Nightwish - "Imaginaerum"
Έχοντας μεγαλώσει ακούγοντας το τότε πρωτόγνωρο opera - metal, υποστηρίζω τους Nightwish από την αρχή τους σχεδόν και δεν με έχει απογοητεύσει καμία δουλειά τους ως τώρα. Το Imaginaerum απλά επιβεβαίωσε αυτό που περίμενα, ότι δηλαδή σχεδόν πέντε χρόνια αναμονής για νέο album δεν πήγαν χαμένα. Οι Nightwish δοκίμασαν περισσότερο τους εαυτούς τους, πρόσθεσαν νέα όργανα στο συνολικό ηχητικό αποτέλεσμα και κινήθηκαν παραπάνω στα όρια του φανταστικού και του ονείρου. Anette Olzon (φωνητικά) : Μεγάλη βελτίωση στη φωνή της λόγω του ότι τα κομμάτια ήταν γραμμένα εντελώς γι' αυτήν τώρα και είχε περισσότερο χώρο να κινηθεί,εκπληκτικές φωνητικές αλλαγές και μεταβολές στο στυλ της. Tuomas Holopainen (πλήκτρα) : Μεγάλος συνθέτης για ακόμα μια φορά,φανταστικές αλλαγές στη διάθεση των κομματιών του και απλά επιβεβαιώνει κάτι δύσκολο κατά τη γνώμη μου να αποδειχθεί, ότι οι Nightwish ακόμα έχουν κάτι να δώσουν στο κόσμο το οποίο θα τους μαγέψει. Emppu Vuorinen (κιθάρες) : Η απόδειξη του ότι ξέρω να παίζω κιθάρα και απλά είμαι φοβερός στη δουλειά μου,παίζω παπάδες και γουστάρω. Jukka Nevalainen (drums) : Ακόμα ένας από τους καλύτερους drummers, χαρακτηριστικές αλλαγές στα κομμάτια του και ωραίοι τονισμοί στα σημεία που πρέπει,δίνει καλές "πάσες" σε μπάσο και κιθάρες. Marco Hietala (μπάσο,φωνητικά) : Ένας Viking που με το ιερό όργανο που λέγεται μπάσο αλλά και τις τρομερές φωνητικές του ικανότητες βοηθάει τους Nightwish να παραμένουν δυναμικοί και ισχυροί. Προσωπικά λοιπόν,το Imaginaerum ήταν κάτι το οποίο περίμενα αρκετό καιρό,με ικανοποίησε πάρα πολύ και το θεωρώ ως το άλμπουμ της χρονιάς για μένα.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Ζήσης Πετκανάς: ICED EARTH - "Dystopia"
Μέσα στο 2011, είχαμε για δεύτερη φορά την αποχώρηση του Matt Barlow από τους ICED EARTH. Πολλοί ήταν αυτοί που απογοητεύτηκαν και στεναχωρέθηκαν, πιστεύοντας ότι δύσκολα θα καλυβότανε το κενό που θα δημιουργούσε στη μπάντα.
Και όμως οι ICED EARTH φάνηκε να είχανε έτοιμη τη λύση, που άκουσε στο όνομα Stu Block, γνωστός από την θητεία του στους Into Eternity.
Δε σας κρύβω ότι οι τελευταίες κυκλοφορίες του συγκροτήματος με είχανε αφήσει σχεδόν αδιάφορο. Όμως ο Scaffer δεν είχε μόνο έτοιμη τη λύση του Stu, αλλά είχε ήδη έτοιμα τα τραγούδια, τα οποία έρχονται και δένουν απόλυτα με τη φωνή του νέου τραγουδιστή. Έτσι κυκλοφορεί το "Dystopia", το οποίο όχι μόνο αφήνει τις καλύτερες εντυπώσεις, αλλά δίνει και νέα πνοή στο συγκρότημα. Το είδαμε άλλωστε και στις εμφανίσεις τους στη χώρα μας, δε νομίζω να μην ικανοποιήθηκε κάποιος από την όλη τους παρουσία! Ναι η φωνή του Stu μοιάζει με του Matt, αλά είναι κάτι που δε κρύβει και ο ίδιος. Το cd προσφέρει 45 λεπτά πορωτικού METAL.
"Dystopia" ,"Anthem" ,"Anguish of Youth" , "End of Innocence" "Tragedy and Triumph" ,κάποια από τα διαμάντια του άλμπουμ.
Σίγουρα μία από τις κορυφαίες για μένα κυκλοφορίες της χρονιάς που φεύγει, με τους ICED EARTH ανανέωμένους και ορεξάτους για μεγάλα πράγματα στη συνέχεια!
ΚΑΙ σαν bonus,
Ζήσης Πετκανάς: VISIONS OF ATLANTIS - "Maria Magdalena" EP
Δε ξέρω αν κάνω τη διαφορά, αλλά ως δίσκο της χρονιάς που μας αποχεραιτά, επιλέγω και ένα E.P.
Πραγματικά αν και φέτος είχαμε αρκετές πολλύ καλές κυκλοφορίες και δυσκολεύτηκα στην επιλογή μου, μιας και είχαμε φυσικά δίσκους από μεγαθήρια του χώρου, όπως είναι γνωστό, δε μπορώ να παραλείψω τα συναισθήματα που μου αφήνει η χαρισματική φωνή της συμπατριώτισας Μάχης, ή κατά κόσμον Maxi Nil. Βέβαια θα μου πείτε γιατί δεν επέλεξες το ολοκληρωμένο άλμπουμ της μπάντας. Για κάποιον περιέργο λόγο όμως (λέτε να με κάνανε μάγεια;), κόλησα με τη συγκεκριμένη κυκλοφορία , που πιστέυω είναι ότι πιό ώριμο, και συνάμα πιό όμορφο έχει να μας προσφέρει αυτή η μπάντα. Στο άκουσμα κομματιών όπως τα "Melancholia" και "Distant Shores" με τις εναλλαγές ανδρικών και γυναικείων φωνητικών, τα υπέροχα κιθαριστικά μέρη, και φυσικά τη πολλύ πετυχημένη διασκευή στο γνωστό pop - disco κομμάτι των 80's "Maria Magdalena" της Sandra, (το οποίο απλά φέρνουν στα μέτρα τους) απλά υποκλείνομαι. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο που το συγκεκριμένο EP πήγε πάρα πολλύ καλά σε πωλήσεις ξεπερνόντας σε κάποιες χώρες στα chats άλμπουμς όπως το Dystopia των ICED EARTH & "13" των MEGADETH, που κυκλοφόρησαν σχεδόν ταυτόχρονα! Το "Change Of Tides" θα μπορούσε κάλλιστα να σταθεί ακόμα και στα πρώτα άλμπουμς των NIGHTWISH, ενώ έρχονται και οι 2 πανέμορφες μπαλάντες να μας αποτελειώσουν. ΜΠΡΑΒΟ στην Maxi Nil που πήρε τη μεγάλη απόφαση να ξενιτευτεί και να δώσει άλλη πνοή, άλλη ώθηση στους Αυστριακούς Visions Of Atlantis! Τελικά εμείς οι Έλληνες τό έχουμε!
ΣΑΣ ΠΑΡΑΘΕΤΟΥΜΕ και πάλι ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗ ΛΙΣΤΑ:
Πάνος Warlord Μπούγαλης: PRIMORDIAL - "Redemption At The Puritans Hand"
Νίκος "WASP" Καραμάνιδης: Riot - "Immortal Soul"
Vivi Jd: Evergrey - "Glorious Collision"
Μάριος “Lazy” Πιτσαλίδης : All Pigs Must Die – "God Is War"
Σάκης Χατζησάββας: Burzum - "Fallen"
Κώστας "Godspeed": Nader Sadek - "In The Flesh"
Αντώνης "JeyKey" Κατσαρός: Arrayan Path - "Ira Imperium"
Γιώργος Γούργαρης: Machine Head - "Unto The Locust"
Δημήτρης Σούρσος: PJ Harvey - "Let England Shake"
Βικτώρια Δούδου: Within Temptation - "The Unforgiving"
Yngve Mortuus: Machine Head - "Unto The Locust"
Απόστολος “Astaldo” Πανταζόγλου: Agnostic Front - "My Life, My Way"
Γιάννης “Dr.Feelgood” Κουτσουσίμος: Riot - "Immortal Soul"
Κατσιρέας Χρήστος: Septic Flesh - "The Great Mass"
Γιώργος Κριθάρης: Nightwish - "Imaginaerum"
Ζήσης Πετκανάς: ICED EARTH - "Dystopia"
ΚΑΙ σαν bonus,
Ζήσης Πετκανάς: VISIONS OF ATLANTIS - "Maria Magdalena" EP
Comments
