Αν με ρώταγε κάποιος να επιλέξω το αγαπημένο μου album από τους Βέλγους ,θα απαντούσα αόριστα οτιδήποτε από τους τρεις πρώτους δίσκους τους. Για να γίνει όμως πιο συγκεκριμένη μια τέτοιου είδους προσέγγιση, έχει ενδιαφέρον να κάνουμε μια μικρή αναδρομή στην δισκογραφία τους έως και τα late 90’s,προκειμένου να έρθει στην επιφάνεια η πιο μεστή και ολοκληρωμένη δουλειά τους.
Το "Worst Case Scenario" του 1994, ήταν μια αναπάντεχη επιτυχία που ξεπέρασε κάθε προσδοκία ,διαμορφώνοντας παράλληλα την μουσική ταυτότητα και προσωπικό στυλ που θα ακολουθούσε η πεντάδα από την πόλη της Αμβέρσας. Η σωστή "μελέτη" των αξεπέραστων "Rain Dogs" και "Swordfishtrombones" του Tom Waits,αποτυπώθηκε ορθά σε κομμάτια που στην πλειονότητά τους ακολουθούσαν άναρχες συνθετικές δομές, δεμένες με εξαιρετικές ενορχηστρώσεις από πληθώρα μη-συνηθισμένων οργάνων, που έδιναν μια νέα πνοή στον ήχο και επιβεβαίωναν από το ντεμπούτο τους κιόλας ,πως είναι να δημιουργείς ποιοτική μουσική ,όταν έχεις κατανοήσει πλήρως τις επιρροές σου. Τα "Suds & Soda" , "Morticiachair", "Hotellounge" αποτελούν σημεία αναφοράς του, που παραμένουν έως και σήμερα στην πρώτη γραμμή των συναυλιακών τους setlist. Δύο χρόνια αργότερα, τo "In a Bar, Under the Sea" ακολουθεί σε γενικές γραμμές την ίδια πετυχημένη συνταγή του προκατόχου του, με έξοχα κομμάτια ,τόσο συναισθηματικά ,όσο και συνθετικά και φυσικά αναφέρομαι στην γλυκιά μελαγχολία που πηγάζει από τα "Serpentine" , "Little Arithmetics" , όπως επίσης και στα πειραματικά "Fell Off the Floor, Man" , "Τheme From Turnpike",όπου το τελευταίο αποτέλεσε την μουσική υπόκρουση της ταινίας "Τurnpike" ,που είχαμε την τύχη να απολαύσουμε άλλη μια φορά ζωντανά στην εμφάνισή τους προ διμήνου.
Τελευταία επιλογή ,αλλά ίσως και η σημαντικότερη ,το "The Ideal Crash" ,το οποίο κερδίζει την μάχη με τα δύο προαναφερθέντα albums,κατέχοντας περίοπτη θέση, τόσο στην δισκοθήκη του γράφοντα ,όσο και σε μεγάλη μερίδα του κοινού των Βέλγων. Η τρίτη κατά σειρά δουλειά των dEUS , είχε την πιο δύσκολη αποστολή για δύο λόγους : Η αποχώρηση του μπασίστα και συνιδρυτή Stef Kamil Carlens ,ο οποίος αποτελούσε τον συνθετικό πυρήνα μαζί με τον Tom Barman, ήρθε σε μια στιγμή που η πορεία του group άρχισε να απογειώνεται ,βάζοντας έτσι ένα μεγάλο ερωτηματικό για το μέλλον της μπάντας. Το δεύτερο αφορά την καθ’αυτή μουσική τους,που έπρεπε κατά κάποιο τρόπο να αποδείξει, ότι το αντισυμβατικό ύφος που αντικατόπτριζε τις δύο προηγούμενες δουλειές τους και κατά προέκταση τους ίδιους τους dEUS, δεν ήταν πυροτέχνημα ,αλλά κάτι βαθύτερο που έπρεπε να έχει συνέχεια.
Το "The Ideal Crash" εκτός από το ότι τα πήγε περίφημα σ'όλα τα παραπάνω, αποτέλεσε και αποτελεί κομβικό σημείο στην δισκογραφία τους ,καθώς ενσωματώνει στοιχεία που συνθέτουν το βασικό καλούπι στο οποίο πάτησαν τα επόμενα albums τους. Περισσότερο ώριμο και αρκετά μελωδικότερο, επενδύει στην δημιουργία μιας μοναδικής ατμόσφαιρας που παίζει με την εσωστρέφεια ,η οποία ξεδιπλώνεται σταδιακά μέσα από τους βιωματικούς στίχους του ταλαντούχου frontman, όταν γράφει :
----------------------------------------------------------------
Dedicated to N.
Comments
