A STAR IS BORN
Τα 47 του χρόνια κλείνει ο μπασίστας των Helloween, Markus Grosskopf, ο μόνος που έχει απομείνει μαζί με τον Michael Weikath από την αρχική σύνθεση της μπάντας. Γεννήθηκε στο Αμβούργο και σε ηλικία 15 ετών τον έστειλαν να κάνει διακοπές σε κατασκήνωση όπου γνωρίστηκε με δύο τύπους που έπαιζαν ο ένας κιθάρα και ο άλλος τύμπανα σε μια punk rock μπάντα. Σύντομα έγιναν κολλητοί και περνούσαν όλο τους το χρόνο παρέα. Η αφορμή για να αγοράσει ο Grosskopf το πρώτο του μπάσο ήρθε όταν η μπάντα των φίλων του έψαχνε για μπασίστα. Έφεραν τον μικρό τότε εξοπλισμό τους στην κατασκήνωση και ξεκίνησαν απλά να κάνουν θόρυβο. Άρχισαν να τζαμάρουν παρέα παίζοντας διασκευές των Sex Pistols, Ramones , Stranglers κ.α. Λίγο αργότερα, όταν οι μουσικές τους ικανότητες βελτιώθηκαν , έκαναν την πρώτη τους συναυλία εκεί. Μετά από δύο χρόνια όμως, αποφάσισε να τους αφήσει και να εξερευνήσει νέους ορίζοντες, αφού αφενός δεν είχαν τη δυνατότητα να παίζουν live και αφετέρου ο ίδιος είχε αρχίσει να ενδιαφέρεται περισσότερο για ήχους συγκροτημάτων όπως οι AC/DC, Kiss, Ted Nugent και Iron Maiden. Έτσι έβαλε ως στόχο του να βρει ένα συγκρότημα να παίζει hard rock ή metal με το οποίο να κάνουν ζωντανές εμφανίσεις. Μίλαγε με κάποιον που γνώριζε τον Kai Hansen ο οποίος εκείνη την εποχή έψαχνε μπασίστα για την μπάντα του, τους Second Hell. Σύντομα πέρασε από ακρόαση και τελικά άρχισαν να παίζουν μαζί, κάνοντας συναυλίες σε κλαμπ του Αμβούργου. Εν μέσω κάποιων προβλημάτων αποφάσισαν να διαλύσουν τη μπάντα τους και έτσι ο Grosskopf βρέθηκε και πάλι να ψάχνεται για τη συνέχεια. Τελειώνοντας το σχολείο, άρχισε να δουλεύει ως εκπαιδευόμενος σε κρεοπωλείο, λόγος που από μόνος του ήταν αρκετός για να βρει αμέσως μια άλλη μπάντα με μελλοντικά πλάνα. Ενσωματώνεται έτσι στους Blast Furnace, γνωρίζεται με τον Michael Weikath και σχηματίζουν μαζί και με τον Kai Hansen μια νέα σύνθεση, αρχικά με πρώην μέλη της μπάντας του Weikath, των Powerwoolf. Σύντομα κάνοντας τις ανάλογες μετακινήσεις, προσθέτουν στις τάξεις τους τον Ingo Schwichtenberg στα τύμπανα. Η πρώτη σύνθεση των Helloween είναι πλέον γεγονός! Από τότε είναι σταθερό μέλος της σύνθεσης τους, εκτελώντας και συνθετικά καθήκοντα. Πέρα από αυτούς, έχει κάνει ένα δικό του project, τους Shockmachine με τους οποίους κυκλοφόρησαν ένα άλμπουμ το 1998. Έχει παίξει μπάσο επίσης στις δύο πρώτες δουλειές των Avantasia και έχει συνεργαστεί με τους Kickhunter για δύο άλμπουμ τους, στα οποία είχε χρέη μπασίστα, κιθαρίστα και παραγωγού. Το πιο σημαντικό και φιλόδοξο σχέδιο του όμως είναι ένα project που εστιάζει στην κιθάρα και το μπάσο και έχει τίτλο “Markus Grosskopf's Bassinvaders”.
58 χρονών γίνεται ο δημοφιλής ντράμερ, πρώην μέλος των Motörhead, Phil "Philthy Animal" Taylor. Γεννήθηκε στο Chesterfield της Αγγλίας και σε ηλικία 21 ετών κλήθηκε να αντικαταστήσει τον Lucas Fox, ο οποίος έμεινε για ελάχιστο χρονικό διάστημα στους Motörhead, για τις ηχογραφήσεις του πρώτου δίσκου τους, On Parole. Σύμφωνα με το Lemmy, o κύριος λόγος που τον διάλεξε, ήταν πως ο Taylor είχε αυτοκίνητο και θα μπορούσε να τους μεταφέρει στο στούντιο. Φυσικά έπαιξε ρόλο και το γεγονός πως δεν ήταν ευχαριστημένοι με την απόδοση του Fox και ο ίδιος ο Taylor πίστευε πως μπορούσε να τα καταφέρει. Ο ντράμερ ήταν αυτός που σύστησε στην μπάντα και τον "Fast" Eddie Clarke, έχοντας δουλέψει μαζί του όταν ζωγράφιζαν ένα πλωτό σπίτι. Έχοντας συμπληρώσει πέντε χρόνια στο συγκρότημα, λίγο μετά τις ηχογραφήσεις του Ace of spades, ο Taylor έσπασε το λαιμό όταν με έναν φίλο του έκαναν κόντρα για το ποιος έχει περισσότερη δύναμη. Ο φίλος του τον σήκωσε ψηλά και τον πέταξε με το κεφάλι στο τραπέζι ενός μπιλιάρδου, οπότε τα δυσάρεστα ήρθαν αναπόφευκτα. Ο ντράμερ συνέχισε να παίζει στους Motörhead, με τη βοήθεια ενός νάρθηκα για τον αυχένα, όπως μπορεί κανείς να δει και στο βίντεο κλιπ του Ace of spades. Λόγω του χτυπήματος έχει μια προεξοχή, σαν εξόγκωμα στο πίσω μέρος του λαιμό του που οφείλεται σε συγκέντρωση ασβεστίου από το τραύμα. Ο Taylor μάλιστα πρέπει να είναι εξοικειωμένος με τέτοιου είδους συμβάντα, αφού πριν από αυτό, είχε σπάσει το χέρι του ενώ έδερνε έναν άντρα έξω από το διαμέρισμα του στο Λονδίνο. Ο πάντοτε ασυμβίβαστος Phil, συνέχισε να παίζει παρά το σπάσιμο, χρησιμοποιώντας μια ειδική, ισχυρή κολλητική ταινία που χρησιμοποιείται σε ηλεκτρικές συσκευές (gaffer tape) με την οποία έδεσε την μπαγκέτα στο χέρι του μέχρι να γίνει καλά. Το 1984 αποχώρησε από το συγκρότημα και η επόμενη χρονιά τον βρήκε να παίζει στους Wasted. Τρία χρόνια μετά ξαναγύρισε και έμεινε με την μπάντα μέχρι το 1992 όταν και απολύθηκε αφού δεν είχε μάθει τα τύμπανα για το κομμάτι "I Ain't No Nice Guy”, και η απόδοση του δεν ήταν καλή γενικώς, δυσαρεστώντας τους υπόλοιπους. Από το 2005 ως το 2008 έπαιζε και ηχογραφούσε με ένα γκρουπ ονόματι The Web of Spider, έχοντας συμμετάσχει στο μεταξύ και σε ένα project, τους Capricorn με άλλους γνωστούς μουσικούς. Μέχρι σήμερα συνεργάζεται ανά καιρούς με διάφορους μουσικούς και μάλιστα το 2009 έπαιξε με τους Overkill σε μια ζωντανή τους εμφάνιση στο Islington Academy.
ALBUM ANNIVERSARY
Το 2004 έτος αποδείχθηκε το σωτήριο έτος των Green Day, του αμερικάνικου punk rock συγκροτήματος, που δεκαεπτά χρόνια μετά την ίδρυσή του, όλοι θεωρούσαν πια ξοφλημένο. Κάτι η εμπορική αποτυχία του “Warning” το 2000, κάτι τα τέσσερα χρόνια απραξίας, δύο πράγματα θα μπορούσαν να συμβούν: Διάλυση ή επιστροφή. Και όπως αποδείχθηκε, μετά την κυκλοφορία του American Idiot, οι Green Day, όχι απλά επέστρεψαν, αλλά σχεδόν αναστήθηκαν! Είχαν μπει στο στούντιο ένα χρόνο νωρίτερα, ώστε να ηχογραφήσουν νέο υλικό για ένα νέο άλμπουμ , που θα ονομαζόταν "Cigarettes and Valentines". Μόλις ολοκλήρωσαν 20 κομμάτια, ανακάλυψαν πως τα master tapes είχαν κλαπεί. Αν και απογοητευμένοι, ο Billie Joe Armstrong με τον Tré Cool, αντί να ηχογραφήσουν και πάλι τα κλεμμένα κομμάτια , πήραν την απόφαση να γράψουν νέα, φτιάχνοντας καινούριο άλμπουμ. Η τεράστια επιτυχία που σημείωσε έκανε τους πάντες να μιλούν, όχι για μια απλή δισκογραφική δουλειά, αλλά για ένα φαινόμενο που προκάλεσε ντελίριο όχι μόνο στους οπαδούς τους, αλλά γενικά στο κοινό της alternative rock σκηνής. Κάνοντας μια αποτύπωση της κατάστασης της Αμερικανικής κοινωνίας της εποχής, πατάνε σε ένα concept γύρω από έναν νεαρό punker της γειτονιάς, που μπουχτισμένος και καταπιεσμένος από την οικογένεια του και το σύστημα, προχωρά στη δική του επανάσταση και φεύγει από την πόλη. Είναι πραγματικά εντυπωσιακός ο τρόπος με τον οποίο συνδυάζονται οι διεισδυτικοί στίχοι του Armstrong, μεταφέροντας αποτελεσματικά την παράνοια και το φόβο της Αμερικής μετά την 11η Σεπτεμβρίου, με την έντονη μουσικότητα της μπάντας. Μουσικά, οι Green Day κρατούν στοιχεία του punk rock ήχου τους από τις προηγούμενες δουλειές του, και τους εξελίσσουν δίνοντας τους μια φρέσκια αύρα. Ο ίδιος ο frontman τους, που εδώ μετατρέπεται σε έναν ικανότατο, ευέλικτο τραγουδοποιό, κάνει λόγο για έναν διαφορετικό τρόπο γραφής, χωρίς κανόνες. Το μεγάλο μέγεθος της επιτυχίας του American Idiot, φαίνεται στα 15 εκατομμύρια αντίτυπα που πούλησε παγκοσμίως, στα δεκάδες βραβεία που κέρδισε, στην πορεία του στα chart, πιάνοντας την κορυφή σε 19 χώρες του κόσμου συμπεριλαμβανομένων των Η.Π.Α. και του Ηνωμένου Βασιλείου και τέλος στο τεράστιο air play κομματιών του άλμπουμ. Μέσα από αυτό το τολμηρό εγχείρημα, με αρκετές αντιδράσεις για τον αντι-αμερικάνικο χαρακτήρα του, οι Green Day έκαναν ένα δυνατό come-back συγκεντρώνοντας όλα τα βλέμματα πάνω τους.
1. American Idiot
2. Jesus of Suburbia
3. Holiday
4. Boulevard Of Broken Dreams
5. Are We Waiting
6. St. Jimmy
7. Give Me Novacaine
8. She's a Rebel
9. Extraordinary Girl
10. Letterbomb
11. Wake Me Up When September Ends
12. Homecoming
13. Whatsername
Πηγαίνοντας αρκετά πίσω, στο 1973, συναντάμε τους Thin Lizzy να βρίσκονται σε ένα αρκετά κομβικό σημείο της ολιγοετούς καριέρας τους. Εκμεταλλευόμενοι την ώθηση που τους έδωσε η επιτυχία του single “Whiskey in the Jar”, μια διασκευή ενός παραδοσιακού τραγουδιού της Ιρλανδίας, το οποίο μάλιστα οι ίδιοι αρνούνταν να κυκλοφορήσουν θεωρώντας ότι δεν αντιπροσώπευε τον ήχο τους, ξεκινούν να δουλεύουν πάνω στην τρίτη τους δισκογραφική δουλειά. Τίτλος αυτής “Vagabonds of the Western World” , βγαίνει στη δισκογραφική αγορά 39 χρόνια πριν και αποτελεί το τελευταίο τους δημιούργημα με την αρχική τους σύνθεση, αφού λίγο μετά ο αρχικός τους κιθαρίστας, Eric Bell αποχώρησε. Η σημαντικότητα του συγκεκριμένου δίσκου έγκειται στο γεγονός πως μέσα από αυτόν, γεφυρώνεται το χάσμα μεταξύ των folk επιρροών τους και του πιο hard rock ήχου που τους καθιέρωσε στην πορεία. Έτσι, εκτός από κομμάτια σε blues-rock και folk στυλ εμφανίζονται και πιο ροκ καθώς και jazz επιρροές δημιουργώντας ένα νέο και θέτοντας τα θεμέλια για τη μουσική κατεύθυνση των επόμενων κυκλοφοριών τους. Και οι τρεις μουσικοί βρίσκονται σε άριστη κατάσταση, δείχνοντας τις δεξιότητες τους, την δημιουργική τους ικανότητα αλλά και τη συνοχή που υπάρχει μεταξύ τους. Ο Lynott κάνει τη διαφορά με την εξαιρετική του χροιά και τη φωνή του η οποία παίρνει μελαγχολική διάσταση σε πολλά τραγούδια αλλά και η απόδοση των Bell και Downey κινείται σε υψηλά επίπεδα. Το “Vagabonds of the Western World” είναι ένα ποιοτικό άλμπουμ που κλείνει μέσα του μεγάλες δόσεις ατμόσφαιρας και μελωδίας, με δυνατό, ευφάνταστο υλικό που διατηρεί το ενδιαφέρον του ακροατή χάρη στα ποικιλόμορφα κομμάτια του. Αποτελεί την πρώιμη μετενσάρκωση της μπάντας και είναι ένας ιδανικός δίσκος για όσους αγαπούν τη hard rock σε πιο cool ύφος. Έχει επανακυκλοφορήσει το 1991, σε CD περιέχοντας και το “Whiskey in the jar”, ενώ τον Οκτώβρη του 2010 έγινε μια remaster επανέκδοση του σε πολυτελή έκδοση διπλού CD.
1. Mama Nature Said
2. The Hero and the Madman
3. Slow Blues
4. The Rocker
5. Vagabonds of the Western World
6. Little Girl in Bloom
7. Gonna Creep Up On You
8. A Song for While I'm Away
9. Whisky in the Jar
10. Black Boys on the Corner
11. Randolph's Tango
12. Broken Dreams
Για το RockOverdose.gr: Χαρά Νέτη & The Unknown Force
Comments
