Τρίτη και live, αν είσαι εργαζόμενη νεολαία δύσκολα συνδιάζονται. Όταν όμως πρόκειται για μια ιδιαίτερη σύμπραξη, όπως αυτή των Red Fang με τους Cancer Bats, αξίζουν οι συνέπειες της παρασπονδίας.
Από νωρίς εκεί για να μη χάσουμε ούτε νότα, περιμέναμε ευλαβικά να κάνουν την εμφάνιση τους οι Cancer Bats. Δυστυχώς οι περισσότεροι δεν έπραξαν το ίδιο αναγκάζοντας τους διοργανωτές να καθυστερήσουν την έναρξη, ώστε να παίξουν οι Καναδοί μπροστά στον κόσμο που τους αξίζει.
.jpg)
Λίγο μετά τις 10 λοιπόν, δόθηκε το μαρς υπό τους ήχους του “Bricks And Mortar”, αναστατώνοντας από το πρώτο δευτερόλεπτο τις μπροστινές σειρές. Ο Liam Cormier αεικίνητος, οργώνει τη σκηνή, χοροπηδάει μανιακά, παρακινεί σε sing alongs, δίνει το μικρόφωνο στο κοινό, ενώ ταυτόχρονα φτύνει κάθε στίχο σα να μην υπάρχει αύριο. Η ανταπόκριση από τον σχετικά μικρό, αλλά άκρως φανατικό πυρήνα εκεί στα έμπροσθεν, άμεση αλλά και διαρκής καθ΄όλο το μήκος της εμφάνισης τους.
Είτε γκάζιαρικη, είτε γκρουβαριστή, είτε ακόμα και σχεδόν stoner, η μουσική των Cancer Bats είναι φτιαγμένη για να αποδίδεται ζωντανά και αυτό ήταν κάτι που φάνηκε στο μέγιστο.
Βοήθησε και το setlist βέβαια, που βασίστηκε κατά μεγάλο ποσοστό στις ένδοξες μέρες του “Hail Destroyer” με κομματάρες όπως το ομώνυμο, “Let It Pour”, “Sorceress”, “Smiling Politely” ή το “Lucifer's Rocking Chair” όσο και στο τελευταίο πολύ καλό “Dead Set On Living” με hits μεγατόνων όπως “R.A.T.S.”, “Roadsick”, “Breathe Armageddon”, αλλά και τη γνωστή διασκευή στο “Sabotage” των Beastie Boys, όπου έγινε ο κακός χαμός.
50 λεπτά δυστυχώς, είναι πραγματικά πολύ λίγα για να απολαύσεις αυτή τη μπάντα όπως πρέπει. Επιβάλλεται να κανονιστεί ακόμα ένα headline show τους το συντομότερο.
Μετά και το πέρας τη εμφάνισης των Cancer Bats, είχαμε αρχίσει να πυκνώνουμε επικίνδυνα εντός του Gagarin. Μετά το τιγκαρισμένο Αν πέρυσι, οι Red Fang κατάφεραν γεμίσουν επαρκώς και το κλαμπ της οδού Λιοσίων και αυτό είναι κάτι που πρέπει να το πιστωθούν 100%.
Έκαναν δυνατό μπάσιμο με το “Hank Is Dead”, ενώ ακούστηκαν μπόλικα tracks κι από τα δύο άλμπουμς τους με highlights τα “Malverde”, “Dirt Wizard”, “Wires”, “Humans Remain Human Remains”, “Number Thirteen”, “Sharks”. Εννοείται πως από κάτω τρώγαμε από τα χέρια τους χωρίς κανέναν δισταγμό, με μικρά pits να στήνονται εδώ και κει, ενώ και το crowd surfing είχε την τιμητική του. Στο δε “Prehistoric Dog” που έκλεισε την εμφάνιση τους τα πράγματα εκτραχύνθηκαν, με τις εκδηλώσεις λατρείας να φεύγουν εκτός ελέγχου.
Αν κάτι με χάλασε, αυτό ήταν σίγουρα ο ήχος, που από τη μέση περίπου του set τους και ύστερα ανέβηκε σε ένταση , χωρίς όμως να παραμένει το ίδιο ευκρινής. Το αποτέλεσμα; Πολλά βουλωμένα αυτιά μετά το πέρας του show. Τα δικά μου συγκεκριμένα, βουίζουν ακόμα. Επίσης, θεωρώ ότι από άποψη διάρκειας, μπορούσαν κάτι παραπάνω από τα 70 λεπτά που βρέθηκαν επί σκηνής.
Στα θετικά, οπωσδήποτε συγκαταλέγεται η επιλογή τους να τεστάρουν νέες συνθέσεις από το επερχόμενο τους άλμπουμ, οι οποίες άφησαν ενθαρρυντικά μηνύματα για την ποιότητα του.
Το σίγουρο πάντως είναι, πως οι Red Fang έχουν πιάσει για τα καλά το σφυγμό του ελληνικού κοινού, έχοντας χτίσει fanbase στη χώρα μας, που όσο περνάει ο καιρός φαίνεται να αυγατίζει. Πίσω στα 90s οι μεταλλάδες είχαν τους Iced Earth. Λέτε τώρα, οι εγχώριοι στονεράδες των 10s να βρήκαν τους δικούς τους “ήρωες”;
Για το RockOverdose.gr: Δημήτρης Σούρσος
Φωτογραφίες: Λαμπρινή Γκούμα
Comments
