Οι ANATHEMA για μένα ήταν ένα μεγάλο ερωτηματικό σχετικά με το τι ακριβώς θα έπαιζαν και αν θα συμπεριελάμβαναν στο σόου τους τραγούδια απ τα πρώτα τους death/ατμοσφαιρικά death metal άλμπουμ τους. Όμως η απορίες μου γρήγορα λύθηκαν και απαντήθηκαν μόλις ξεκίνησε το σόου. Ας πάρουμε τα πράγματα απ την αρχή…
Ο πάρα πολύ καλός χώρος της αποθήκης του Μύλου στη Θεσσαλονίκη, που τώρα εκεί στεγάζεται το Principal live club, με πολύ καλό εξαερισμό και αρκετό κόσμο ήταν έτοιμος να υποδεχθεί τους Anathema και το ατμοσφαιρικό μελωδικό progressive rock που αυτή τη στιγμή λανσάρουν και υποστηρίζουν. Η συναυλία ξεκίνησε χωρίς καμια καθυστέρηση και το συγκρότημα συνεπέστατοι στο ραντεβού τους ξεκίνησαν στις 9:30 το σόου τους.
Ήταν ξεκάθαρο απ την αρχή σε τι μουσικό ύφος θέλουν πια να κινηθούν, με τις υπέροχες, αργές και ατμοσφαιρικές τους μελωδίες να διαδέχονται η μία την άλλη, αλλά όλο αυτό το αργόσυρτο στυλ των τραγουδιών που επέλεξαν απ τα τελευταία κυρίως άλμπουμ τους έφερε ακόμη και…χασμουρητά, αλλά και κοιλιά στο πρόγραμμα. Αξεπέραστος στα σόλα του ο DANNY CAVANAGH με πολύ συναίσθημα και χαρακτήρα. Πολύ καλός ο ήχος με εξαίρεση κάποιες στιγμές που χανόταν εντελώς ο ήχος της ρυθμικής κιθάρας. Δεν ξέρω αν αυτό ήταν επιλογή του συγκροτήματος αλλά η απουσία του ήχου της ρυθμικής κιθάρας ήταν εμφανής σε αρκετά τραγούδια. Το συγκρότημα ήταν ορεξάτο και με πολύ πάθος και ενέργεια απέδωσε πειστικά και πολύ ικανοποιητικά το progressive rock υλικό που επέλεξε για το λάιβ και το νεαρής, κυρίως ηλικίας, κοινό που παραβρέθηκε στη συναυλία συμμετείχε πολύ ενεργα στα τραγούδια, τραγούδησε αρκετά απ αυτά και χειροκρότησε θερμά όλο το γκρουπ.
Αξιοσημείωτο είναι ότι υπήρχε μια αρκετά μεγάλη ομάδα ατόμων απ τη Βουλγαρία που ήρθε στη Θεσσαλονίκη για το λάιβ και που το γκρουπ τους χαιρέτησε, αλλά και το ότι συνολικά υπηρχαν περισσότερες γυναίκες, πράγμα πολύ ευχάριστο για μια ροκ συναυλία. Ιδιαίτερα όμορφη στιγμή στο λάιβ ήταν όταν ο DANNY ζήτησε να σβήσουν όλα τα φώτα στη σκηνή και να σηκώσουν όλοι τα κινητά τους και μ αυτό τον τρόπο να φωτιστεί ο χώρος στο ‘Are you there?’ το οποίο παίζει και τραγουδά μόνος του με ακουστική κιθάρα. Υπέροχες στιγμές με εντυπωσιακό το αποτέλεσμα του φωτισμού απ τα κινητά. Τα 2 τελευταία τραγούδια, όταν επέστρεψε όλο το γκρουπ στη σκηνή που ήταν και το encore της συναυλίας βρήκε όλο το κοινό να συμμετέχει τραγουδώντας και να αποχαιρετά με παρατεταμένο χειροκρότημα το συγκρότημα που αποχωρούσε μετα από 2 ωρες και 10 λεπτα επάνω στη σκηνή.
Συνολικά αυτό που μπορώ να πω είναι ότι ήταν ένα πολύ καλό κι επιτυχημένο λάιβ με πάρα πολύ καλό ήχο, αν εξαιρέσουμε τα μικροπροβληματάκια που ανέφερα σε κάποιες στιγμές στη ρυθμική κιθάρα, κεφάτο και ακριβέστατο το συγκρότημα στο παίξιμό του, πολύ καλό, νεανικό κι ενημερωμένο κοινό, πάρα πολύ καθαρή και δροσερή ατμόσφαιρα στο χώρο λόγω του πολύ καλού εξαερισμού και σίγουρα σύντομα θα τους ξαναδούμε.
Τα μόνα 2 αρνητικά σημεία ήταν η μη επιλογή απ το γκρουπ τραγουδιών απ τα πρώτα τους χρόνια(οκ, μπορεί να κάνεις την περιοδεία για να προωθήσεις το νέο σου άλμπουμ ‘Distant Satelites, αλλά ποτέ δεν πρέπει να ξεχνάς ποιος είσαι και τι έπαιζες όταν ξεκίνησες), αλλά και η έλλειψη στο merchandise τμημα, t-shirts με τις ημερομηνίες και τα μέρη των συναυλιών, αλλά και η τσουχτερή τιμή των 20 ευρω σ αυτά που πουλούσαν, χωρίς μάλιστα να έχουν tour dates.
Ας το προσέξουν αυτό την επόμενη φορά που θα έρθουν.
Setlist:
The Lost Song, Part 1
The Lost Song, Part 2
Untouchable, Part 1
Untouchable, Part 2
Thin Air
Ariel
The Lost Song, Part 3
Anathema
The Storm Before the Calm
A Simple Mistake
Universal
Closer
A Natural Disaster
Distant Satellites
Are You There? (Acoustic)
Parisienne Moonlight
Deep
One Last Goodbye
Fragile Dreams
Για το Rock Overdose,
Γιάννης North
Φωτογραφίες: Γιάννης Θεοδωρίδης
Comments
