27 χρόνια πριν, μεταφερόμαστε στο γκρίζο σκηνικό του πολέμου της Βοσνίας, στις αρχές της δεκαετίας του ’90 και συγκεκριμένα στο Σαράγεβο, όπου οι άλλοτε ευτυχισμένοι του κάτοικοι, ζουν πλέον μέσα στην απόγνωση. Πρωταγωνιστές της ιστορίας είναι ένα αγόρι από τη Σερβία και μια μικρή μουσουλμάνα που προσπαθούν να ζήσουν τον έρωτα τους σαν να μην υπάρχει πόλεμος, τελικά όμως σκοτώνονται. Όλα αυτά διαδραματίζονται στο concept άλμπουμ των Savatage, με τίτλο Dead Winter Dead, ένα αριστουργηματικό άλμπουμ, με εξαιρετικούς, σαφείς και πλούσιους σε νόημα στίχους και δυνατό χαρακτηριστικό του, την απίστευτη ροή του, που ξεδιπλώνεται και δίνει την αίσθηση μιας πραγματικής ιστορίας, που σε ταξιδεύει από κεφάλαιο σε κεφάλαιο.
Φυσικά όλο το έργο δε θα μπορούσε να αναδειχθεί αν η μπάντα δεν του έδινε τη σωστή μουσική διάσταση και την όλη δραματικότητα που αρμόζει σε μια τέτοια θεματολογία. Λογικά λοιπόν, η δύναμη και η ένταση στα riff μειώνεται, σε αντίθεση με τα φωνητικά που δε χάνουν την επιθετικότητα τους, διατηρώντας ίσως πιο μελωδικές γραμμές. Αυτό που κυριαρχεί πλέον είναι τα συμφωνικά στοιχεία, τα μελωδικά μέρη από πιάνο, παιγμένα από τον Jon Oliva, συνδυαζόμενα άψογα με τον παραμορφωμένο ήχο από τις κιθάρες. Οι συνθέσεις των κομματιών παρουσιάζουν καταπληκτικά ορχηστρικά μέρη, με τις κιθάρες των Al Pitrelli και Chris Caffery να κυριαρχούν και να μαγεύουν μέσα από το μοναδικό τους παίξιμο και τα υπέροχα σολαρίσματά τους. Τα φωνητικά του Zak Stevens είναι ασύγκριτα, με το συναισθηματισμό των ερμηνειών του να παρασέρνει το μυαλό. Η ερμηνεία δε, δύο κομματιών από τον Jon Oliva δίνει μεγαλύτερη ποικιλομορφία στο άλμπουμ.
Γενικότερα, η προσφορά του εξαίρετου αυτού μουσικού, είναι δύσκολο να αγνοηθεί, αφού πρόκειται για τον βασικό συνθέτη του άλμπουμ με μεγάλο μερίδιο και στον εκτελεστικό τομέα. Σημαντικό ρόλο στο αποτέλεσμα έπαιξε και η παραγωγή, δίνοντας έναν πιο ήπιο τόνο στις κιθάρες και εστιάζοντας έντονα στα πλήκτρα, συντελώντας στη δημιουργία μίας από τις πιο σκοτεινές δουλειές όσον αφορά την ατμόσφαιρα, που έχει κάνει ποτέ η μπάντα. Το “Dead Winter Dead” περιέχει άριστα κομμάτια, κινείται σε ήρεμο τέμπο και έχει αρκετές μπαλάντες, αποτελώντας μια εμπειρία που αξίζει να βιώσει κανείς. Εδώ μάλιστα εισάγεται και η κατεύθυνση που ακολούθησαν στην πορεία και οι Trans-Siberian Orchestra.
Από τη στήλη του Rock Overdose "Σαν Σήμερα"
Comments
