Μιλάω φυσικά για το Grunge. Ειλικρινά όσοι ζήσαμε εκείνη την τετραετία 91-95 και την σαν μετεωρίτη ευτυχώς προβολή και απήχηση του συγκεκριμένου είδους και την "μπασταρδοποίηση" του heavy metal είμαστε σαν να έχουμε παιδικά τραύματα. Θυμάμαι εξώφυλλα του Kerrang ή του Metal Hammer με τους Pearl Jam ή τους Alice In Chains και να βγάζω σπυριά. Όχι γιατί οι μπάντες ήταν κακές, κάθε άλλο, απλά διάολε δεν ήταν αυτό heavy metal, ούτε μπορούσα να δεχθώ ότι πλέον το metal θα εκπροσωπηθεί από αυτό τον ήχο. Να ξεκαθαρίσω ότι δεν έχω κανένα θέμα με το συγκεκριμένο είδος. Έβγαλε γκρουπάρες όπως οι τρομεροί Alice In Chains, απλά δεν μπορώ να δεχθώ ότι είναι metal και κυρίως έτσι όπως πήγε να σερβιριστεί.
Αυτή η μουσική όμως έχει... άγιο. Κάθε φορά στα δύσκολα της, εμφανίζεται ή γίνεται κάτι που την ανασταίνει! Ήταν 22 Μαρτίου 1994, έσκασε σαν ταύρος σε...δισκοπωλείο, ένας δίσκος που δεν είναι και ο αγαπημένος μου των Pantera, αλλά που τάραξε συθέμελα την μουσική βιομηχανία. Ένα μουσικό "fuck off" που δεν είχε ποτέ ξανά ειπωθεί. Το "Far Beyond Driven" που έγινε κατευθείαν No1 Billboard και έμεινε σε αυτή την λίστα για 29 εβδομάδες. Πως; Μιλάμε για κλοτσιά στα ...γεννητικά όργανα! Κοφτερά riff που ξύριζαν δέρμα, τσιρίδες και μουγκρητά που σήκωναν στο πόδι και ασθενή που ήταν σε κώμα. Μιλάμε για riff που έριχναν πολυκατοικία και ένας όγκος στην παραγωγή που σου τρύπαγε τα σώθηκα. Ο απόλυτος επαναπροσδιορισμός του heavy metal! Χρειάστηκαν ...πέντε λεπτά να μείνει κάποιος μόνος με το άλμπουμ για να ξεχάσει και το Grunge και το Hard Rock και δεν ξέρω και εγώ τι άλλο!
Θυμάμαι ακόμα και οι πιο υποψιασμένοι, με βάση την επιτυχία των δυο προηγούμενων δίσκων τους, να μην μπορούμε να μαζέψουμε το σαγόνι μας από το πάτωμα. Το άλμπουμ αυτό διαδόθηκε αστραπιαία, όπως κινείται το αίμα στις φλέβες μας και έδωσε στις νέες μπάντες που ξεπηδούσαν τότε μια νέα κατεύθυνση σαφώς πιο metal!
Ένα underground κίνημα αναδύθηκε δίνοντας στο heavy metal, όχι απλά το φιλί της ζωής, αλλά την μεταμόσχευση καρδιάς που χρειάζονταν για να ξαναζήσει. Καταρχήν βρήκαν έδαφος και αναδύθηκαν οι τεράστιοι Machine Head. Μαζί τους και ένας σκασμός συγκροτημάτων και ειδών. Ηardcore, Grindcore, Groove Metal ακόμα και το Thrash βρήκε έδαφος.
Για σκεφτείτε, αλήθεια εάν δεν είχαν συμβεί όλα αυτά, θα έβρισκαν εκπαιδευμένους τους οπαδούς και την αγορά οι System Of The Down ώστε να γίνουν μια τόσο μεγάλη μπάντα; Το ίδιο και οι Slipknot. Όλο αυτό το Nu Metal κίνημα θα υπήρχε; Ακόμα και σήμερα όλες οι μεγάλες μπάντες, πχ Avenged Sevenfold, Disturbed ή οι Five Finger Death Punch που έχουν σαν ευαγγέλιο της καριέρας τους αυτό το διαμάντι, θα υπήρχαν; Ίσως και ναι. Αλλά με τις υποθέσεις και τα ίσως δεν γίνεται κουβέντα.
Ο αδικοχαμένος Dimebag Darrel με τα riff του έδωσε στους μουσικούς μια κληρονομιά αντιστοιχεί σε αξία με αυτή που έδωσε ο Tony Iommy με τους Black Sabbath στα 70´s. Εκείνες τις ημέρες δεν καταλάβαμε ότι αγοράσαμε έναν ιστορικό ως προς την αξία και την δεδομένη στιγμή δίσκο. Ναι λοιπόν, το "Far Deyond Driven" είναι ο σημαντικότερος δίσκος των 90's, είναι ένας δίσκος που δεν θα μνημονεύετε μόνο για την συνθετική του αξία αλλά κυρίως γιατί έσωσε το heavy metal από την καταστροφή και γιατί δίκαια πλέον είναι ένας δίσκος ευαγγέλιο για τις γενιές που διαδέχθηκαν ή επηρεάστηκαν από αυτό και κατ’ επέκταση από τους Pantera! Μέγιστε Dimebag ευχαριστούμε για αυτό το αντικείμενο θρησκευτικής μουσικής λατρείας. Αιώνια πιστοί Σου!
Για το RockOverdose,
Πάνος “Ytsejam” Πετρόπουλος
Comments
