Καινούργιων δίσκων και καινούργιων προακροάσεων συνέχεια. Αυτή τη φορά, η πρόσκληση ήρθε από τους Heavy Metalερς DexterWard, οι οποίοι θα κυκλοφορήσουν το καινούργιο τους δίσκο, “RendezvouswithDestiny”, στις 29 Απριλίου, από τη No Remorse Records. Για τους αμύητους, η ιστορία των Dexter Ward ξεκινάει το 2010, όταν οι Μανώλης Καραζέρης και Marco Concoreggi έφυγαν από τους Battleroar και αποφάσισαν να συνεργαστούν ξανά, για να κάνουν διαφορετικά πράγματα από εκείνα που έκαναν στο epic/power συγκρότημα. Το 2011 κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο τους, “NeonLights”, και τώρα ήρθε η ώρα για τη δεύτερη ολοκληρωμένη δουλειά τους, κι έτσι μαζευτήκαμε χθες στα Devasoundz Studios για να την ακούσουμε.
Στα του δίσκου, λοιπόν και να ξεκινήσω λέγοντας ότι η γενικότερη αίσθηση που είχα ήδη από την αρχή της ακρόασης, αλλά και μετά το τέλος αυτής, ήταν εκείνη ενός νοσταλγικού ταξιδιού, που με μετέφερε πίσω στα 80ς, όταν η Heavy Metal μεσουρανούσε. Τότε που συγκροτήματα, όπως οι ManillaRoad, JagPanzer, Omen, Warlord, CirithUngol, MetalChurch κ.α., έβγαζαν τη μία δισκάρα πίσω από την άλλη και σε έστελναν αδιάβαστο.
Στα 8 κομμάτια που απαρτίζουν το δίσκο, η μελωδία συνυπάρχει με την ένταση και το δυναμισμό, χωρίς να υπάρχουν πολύ γρήγορα ξεσπάσματα, παρά μόνο κάποιες πιο up-tempo στιγμές. Αυτό, όμως, δεν με χάλασε πραγματικά καθόλου, αφού η ένταση που διακρίνει τα κομμάτια είναι παραπάνω από αρκετή για να συνεπάρει τον ακροατή, αλλά και να τον κάνει να κουνήσει το σβέρκο του. Επίσης, η ύπαρξη, κατά κύριο λόγο, mid-tempo ταχυτήτων ταιριάζει πολύ περισσότερο με τις επικές στιγμές του άλμπουμ, καθώς οι γρήγορες ταχύτητες το μόνο που θα έκαναν θα ήταν να επισκιάσουν το συναίσθημα. Ένα επικό συναίσθημα που έχει την τιμητική του στο “Ballad of the Green Berets”, αλλά κυρίως στο “Knights of Jerusalem” (προσωπικό αγαπημένο από το δίσκο), ένα πραγματικά πολύ όμορφο κομμάτι, με πολύ ωραίες μελωδίες και χορωδιακά φωνητικά στο βάθος.
Από ‘κει και πέρα, το “RendezvouswithDestiny” κατακλύζεται από μελωδίες, που προέρχονται και από τις κιθάρες, με τα ωραία riffs και τα μεγάλα μελωδικά και τεχνικά solo, αλλά και από τα δυναμικά φωνητικά του Marco, ο οποίος έχει ήδη δείξει πολλές φορές την αξία του στο παρελθόν. Επίσης, καθόλη τη διάρκεια του δίσκου, θα ακουστούν πολλά Maiden-ικά, αλλά και Heavy Metal στοιχεία, κυρίως της αμερικάνικης σκηνής, όπως επίσης galloping και groovy riffs, ενώ σε κομμάτια, όπως το “We are Dexter Ward”, θα ακουστούν και πολλά hard rock στοιχεία.
Ένα τεράστιο ατού του δίσκου, είναι η εξαιρετική παραγωγή που έγινε από τον Θύμιο Κρίκο, ο οποίος πραγματικά απογείωσε τα τραγούδια. Καταρχήν το μπάσο ακούγεται πεντακάθαρα, ένα μπάσο που πολλές φορές αποκτά και πρωταγωνιστικό ρόλο βγαίνοντας μπροστά, ενώ φοβερή δουλειά έχει γίνει και στα τύμπανα, τα οποία είναι γεμάτα και δυναμικά, με πολύ ωραία και heavy γυρίσματα, που όμως καταφέρνουν και δεν επισκιάζουν τα υπόλοιπα όργανα.
Για εκείνους που διαλέξουν την digipack έκδοση του δίσκου, θα βρουν ένα bonus track: πρόκειται για το “Robocop”, στο οποίο τύμπανα παίζει ο Randy Foxe, ο πρώην ντράμερ των ManillaRoad. Κι πραγματικά φαίνεται η διαφορά στα τύμπανα, καθώς το παίξιμο του είναι πολύ πιο επιθετικό, με πολύ περισσότερα γυρίσματα, γεγονός που κάνουν αυτό το τραγούδι να είναι το πιο βαρύ τραγούδι του δίσκου. Τέλος, αξίζει να σημειωθεί πως θα υπάρξει κι μία περιορισμένη έκδοση 50 κομματιών, που θα αποτελείται από ένα κουτί που θα περιέχει το δίσκο, ένα μπλουζάκι, ένα ποτήρι κι ένα κρασί, το οποίο παρασκευάστηκε αποκλειστικά για αυτή την έκδοση και το οποίο μπορώ να πω πως ήταν πολύ εύγευστο (είχαμε την χαρά να το δοκιμάσουμε κατά την προακρόαση).
Το “RendezvouswithDestiny” είναι ένα άλμπουμ συμπαγές, με πολύ όμορφες συνθέσεις, δυναμικό αλλά και μελωδικό, και με εξαιρετική παραγωγή. Όσοι ασχολούνται πιστά με τη συγκεκριμένη σκηνή, δεν πρόκειται να βρουν κάτι που θα τους προκαλέσει έκπληξη, αλλά είναι σίγουρο ότι θα το γουστάρουν, καθώς έχει αναπαράγει στην εντέλεια το όλο συναίσθημα και την όλη ατμόσφαιρα του heavy metal της δεκαετίας του ’80. Σε ένα μήνα θα έχετε κι εσείς την ευκαιρία να το απολαύσετε.
Για το Rock Overdose,
Μίνως Ντοκόπουλος
Comments
