“Guitar expressions”
Άγνωστος στους περισσότερους από εμάς, ο Rene Benton έχει συνεργαστεί με διάφορους καλλιτέχνες σε μουσικά είδη διαφορετικά από το rock και το metal, όπως για παράδειγμα με τον Steve Reed, drummer του fusion jazz σχήματος The Rippingtones. Θα αναρωτιέστε λοιπόν τι δουλειά έχει ένας τέτοιος μουσικός εδώ.
Η απάντηση είναι ότι το πρώτο του solo instrumental άλμπουμ κινείται στα όρια του progressive rock, με πιο 'μπουκωμένες' κιθάρες όμως. Από την αρχή γίνεται προφανές ότι οι διάφορες συνεργασίες του σε πολλά διαφορετικά είδη κάνουν και εδώ την εμφάνισή τους. Αυτό φαίνεται και από τους καλεσμένους του, οι οποίοι είναι πολυτάλαντοι με μεγάλη εμπειρία, αλλά και ετερόκλητοι, με προϋπηρεσία σε διαφορετικά είδη. Χαρακτηριστικό παράδειγμα o Charlie Singleton του funk σχήματος Cameo. Η κιθάρα του Rene είναι αυτή που ξεκάθαρα πρωταγωνιστεί, απλώς κάποιες φορές χρησιμοποιείται άλλοτε πιο funky, άλλοτε κάπως πιο jazz κι άλλοτε με μπόλικα soul στοιχεία.
Το αποτέλεσμα όλων αυτών των ετερόκλητων επιρροών φιλτράρονται με αρκετά κομψό τρόπο μέσα από τις μεγάλες δυνατότητες του κιθαρίστα. Τα solo πρωταγωνιστούν κάθε στιγμή, υπάρχει αρκετός πειραματισμός με διάφορα εφέ στην κιθάρα η οποία είναι αρκετά χαμηλοκουρδισμένη, κάνοντας μεγάλη αντίθεση με τον ήχο της κιθάρας που σολάρει. Επίσης, η μικρή διάρκειά του βοηθάει στην ακρόαση του δίσκου, μην αφήνοντας στον ακροατή την αίσθηση της επανάληψης.
Κανένας συμβιβασμός δεν διακρίνεται εδώ μέσα, καθιστώντας τη δουλειά του Rene απόλυτα προσωπική και ιδιαίτερη. Ο ήχος και το ύφος πάντως είναι ξεκάθαρο ότι δεν αφορούν τους πάντες. Πρόκειται για μια δουλειά κομψότατη μεν, εκλεκτική δε και για ανθρώπους που τους αρέσουν συγκεκριμένα πράγματα, καθώς πρόκειται για instrumental άλμπουμ με μπόλικα funk, jazz και soul στοιχεία αναμεμειγμένα και εμπλουτισμένα στο rock ήχο. Αν είστε από αυτούς που ψάχνεται κάτι ιδιαίτερο και τα γούστα σας πληρούν τις παραπάνω απαιτήσεις, αυτός εδώ ο δίσκος είναι για εσάς. Πολύ καλός δίσκος, για συγκεκριμένο ακροατήριο όμως.
Βαθμολογία: 65/100
Για το Rock Overdose,
Σταύρος Πισσάνος