Ο υποσυνείδητος φόβος επιστρέφει αυτή τη φορά μέσω ενός τεράστιου μυθικού θαλάσσιου τέρατος, του Λεβιάθαν. Δεν ξέρω πόσο εύκολο μπορεί να είναι το να ξεφύγεις από κάτι τέτοιο, αλλά αυτό θα μας το πουν οι Ιταλοί που αρέσκονται κυρίως στο modern metal, με τον τρίτο τους δίσκο.
Ποτέ δεν ήμουν λάτρης της ηλεκτρονικής μουσικής, ακόμη και όταν διαθέτει metal περάσματα. Μετρημένα στα δάχτυλα τα συγκροτήματα που μου αρέσουν, όπως οι Crematory, Fear Factory, Lacuna Coil, η πρώτη δουλειά των Linkin Park και φυσικά οι δικοί μας Inactive Messiah. Εδώ έχουμε να κάνουμε με μεγάλη δόση ηλεκτρονικής μουσικής, με αρκετά pop στοιχεία που κάποιες φορές μου φέρνουν στο μυαλό τους Depeche Mode και A-HA, με μεγάλη δόση modern metal, metalcore, κάποια industrial στοιχεία, 2 τραγουδιστές και ένα εξώφυλλο που θυμίζει πολύ τις ταινίες Resident Evil και Underworld. Βέβαια δε λείπουν και οι αναφορές στους ‘’εμπορικούς’’ Soilwork, Paradise Lost, In Flames και Caliban. Τώρα θα σκεφτείτε ότι όλο αυτό ή πολύ ενδιαφέρον θα είναι ή ‘’βρωμάει η δουλειά’’, όπως πολλές φορές λέμε στην καθημερινότητά μας.
Ακούγοντας το cd, γυρίζω μερικά χρόνια πίσω, όταν οι δικοί μας Septic Flesh κυκλοφόρησαν το ‘’Revolution D.N.A’’ που είχε μέσα και το Little music box, και για πολλούς ’’βαμμένους’’ οπαδούς τους ήταν σίγουρα αμφιλεγόμενος δίσκος. Δεν έχω ακούσει τις προηγούμενες 2 δουλειές των Ιταλών, ώστε να μπορέσω να κάνω κάποια σύγκριση, εδώ όμως έχουμε πολλά καθαρά φωνητικά που μειώνουν τη δύναμη του γκρουπ, αμέτρητα πλήκτρα, blasts και ηλεκτρονικά σημεία που σε κάποιες στιγμές ακούγονται ενδιαφέροντα, ενώ σε άλλες κουράζουν αρκετά. Φανταστείτε αν υπήρχε ακόμη η disco μουσική πως θα μπορούσε να ακουγόταν το 2016 με μια ‘’σύγχρονη μεταλλική επικάλυψη’’…. ! Μάλλον σαν τους Subliminal Fear.
Όσο περνάνε η ώρα και τα κομμάτια, πιο πολύ μου έρχεται στο μυαλό μια μικρή μπυραρία στο Μόναχο ή στο Βερολίνο, όπου κάθομαι και πίνω τις paulaner μου, ακούγωντας τέτοιου είδους μουσική, παρά σε ένα ελληνικό metal μαγαζί, εκτός ίσως του πάνω ορόφου του 8ball στη Θεσσαλονίκη! Σίγουρα με τη νέα τους δουλειά απευθύνονται και σε ένα κοινό πέρα του metal στερεώματος, δε ξέρω όμως αν στη χώρα μας θα ευδοκιμούσε κάτι τέτοιο. Αρκετά ενδιαφέρουσα δουλειά, κυρίως για τους ‘’μη κολλημένους’’ σε κάποιο είδος. Δεν είναι άσχημη στο αυτί, όχι όμως και κάτι που θα αναπολείς σε λίγα χρόνια. Για τους λάτρες, λοιπόν, του είδους είναι ένα must, για τους υπόλοιπους, μπορείτε να το ακούσετε ελεύθερα, αφού το συγκρότημα έχει ανεβάσει νομίζω και όλη τη δουλειά δωρεάν στο διαδίκτυο και να σχηματίσετε τη δική σας γνώμη…
Βαθμολογία: 72/100
Για το Rock Overdose,
Γιάννης ‘’ΘΩΡ’’ Φαλάγγης