Still Fit To Boogie, Still Fit To Rock N’ Roll
Καλώς ή κακώς ζούμε στην Ελλάδα του 2016. Ο μέσος Έλληνας οπαδός της μέταλ χαρακτηρίζεται από την άποψη που οφείλει να εκφέρει για κάθε θέμα. Με την ίδια ευκολία που έκρινε ότι ο Axl Rose δεν κάνει για τους AC/DC, έκρινε και τους Δανούς Volbeat ως φλώρους. Είναι γνωστό βεβαίως βεβαίως ότι οι Volbeat έχουν αρχίσει από καιρό να εισάγουν στη μουσική τους πιο «εμπορικά» στοιχεία περνώντας τον ήχο τους από φίλτρα τα οποία τους βοηθάνε να προσεγγίσουν και λιγότερο μέταλ οπαδούς. Πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα από το προηγούμενο τους, “Outlaw Gentlemen & Shady Ladies”, δε νομίζω ότι υπάρχει. Κατόρθωσαν λοιπόν με έναν εξαιρετικό δίσκο να εξαπλωθούν και να είναι headliners μεγάλων φεστιβάλ, δίπλα σε ονόματα όπως οι Iron Maiden και οι Black Sabbath. Εύλογη απορία κάποιου θα είναι γιατί τα αναφέρω όλα αυτά. Προφανώς γιατί από την πρώτη μέρα που κυκλοφόρησε υλικό η μπάντα διαβάζω παντού πικρόχολα σχόλια και γούσταρα τα κέρατά μου όταν ο δίσκος ήρθε και τους τάπωσε όλους μονομιάς.
Βέβαια όπως σε κάθε μπάντα που καταφέρνει να γίνει εμπορική, έτσι και εδώ έχουμε το φαινόμενο της αυτοπεριχαράκωσης του ήχου της. Νωρίς νωρίς λοιπόν, γίνεται αντιληπτό ότι προσπάθησαν να επαναλάβουν την επιτυχημένη συνταγή του παρελθόντος. Χωρίς πολλά ρίσκα λοιπόν και χωρίς τις συμμετοχές μεγαθηρίων του μέταλ όπως οι King Diamond και Mille Petrozza. Εκ πρώτης όψεως αυτό μοιάζει να είναι μεγάλο ατόπημα, εκ πρώτης ακροάσεως όμως, βρίσκεις ορισμένα νέα στοιχεία, όπως οι ακουστικές κιθάρες που αυτή τη φορά είναι τοποθετημένες έτσι που μαλακώνουν τον ήχο τους, ή την έλλειψη των πιο «βαριών» κομματιών λάμπουν δια της απουσίας τους, με εξαίρεση το “Slaytan”, το οποίο είναι εκεί για να θυμίζει τις παλιές εποχές.
Και ενώ τώρα κάποιος θα περίμενε να αρχίσει το κράξιμο θα πάμε στην αντίπερα όχθη. Το εναρκτήριο “The Devil's Bleeding Crown” και το σχεδόν ομώνυμο “Seal The Deal” συγκαταλέγονται στη λίστα με τα καλύτερα τραγούδια του ’16. Tο πιο ποπ ενορχηστρωμένο “For Evigt” κάνει και τον πιο απαθή να κουνήσει το κεφάλι του στους ρυθμούς του, ενώ το “The Gates Of Babylon” καταφέρνει να μείνει στο γενικότερο πνεύμα τους δίσκου, ενώ έχει και πιο ανατολίτικα στοιχεία, ελέω και του ονόματος.
Συνολικά η Deluxe έκδοση που έχω στα χέρια μου διαρκεί 66 λεπτά με το “The Bliss” να είναι ίσως το μόνο περιττό στοιχείο της, αφού ουσιαστικά είναι το “For Evigt” με αγγλικό ρεφρέν. Μπορώ με μεγάλη σιγουριά να πω ότι δεν θα καταλάβετε πώς πέρασε αυτή η ώρα όταν αρχίσετε να ακούτε. Το ενδιαφέρον διατηρείται αμείωτο καθόλη τη διάρκεια του και η ατμόσφαιρα του είναι αυτή που πρέπει να έχει ένας δίσκος με την υπογραφή των Volbeat.
Το λοιπόν, οι Volbeat δείχνουν τον δρόμο για τις νέες γενιές και όποιος λέει το αντίθετο καλά θα κάνει να ξεβουλώσει τα αυτιά του. Το μέταλ δεν ανήκει μόνο στους γερόλυκους που έχουμε χιλιοακούσει. Πρέπει κάποια στιγμή να γίνει το μεγάλο βήμα και τα σκήπτρα να λάβουν νεότερες μπάντες. Ο παλιομοδίτικος ήχος που μπορεί να μας αρέσει μεν, έχει κορεστεί σε σημείο αηδίας και δίσκοι σαν το “Seal The Deal & Let's Boogie” πρέπει να αποτελέσουν παράδειγμα για το πώς μπορείς να εκμοντερνίσεις τη μουσική σου και να παραμείνεις ποιοτικός.
Βαθμολογία: 88/100
Για το Rock Overdose,
Ηλίας Ιακωβόπουλος
Comments
