Σχεδόν κάθε Rock/Metal μπάντα έχει το ιδιαίτερο και συνήθως απαιτητικό κοινό της. ‘Όμως κάποιοι μουσικοί κατάφεραν να βγουν από το στενό περιβάλλον των οπαδών τους και να γίνουν αναγνωρίσιμοι και αναγνωρισμένοι από ακροατές άλλων ακουσμάτων. Το κλειδί για ένα τέτοιο βήμα είναι κάποιο τραγούδι, το οποίο εύκολα μπορεί να κερδίσει και πιο «απαλά» αυτιά. Φυσικά, σχεδόν πάντα τον ρόλο αυτό επιτελεί μια μπαλάντα.
Το γεγονός ότι, οι Metallica θα μπουν στα "σαλόνια", ούτε οι ίδιοι θα μπορούσαν να φανταστούν, 10 χρόνια πριν την κυκλοφορία του πέμπτου τους άλμπουμ, το 1992. Ο βασικός λόγος που το Black Album, όπως είναι γνωστό στους οπαδούς τους, μπήκε στα σαλόνια είναι το τραγούδι Nothing Else Matters. Η πιο γνωστή power ballad στη σύγχρονη ροκ σκηνή, ήταν το τρίτο σινγκλ από το ομώνυμο άλμπουμ των Metallica, όπως λέγεται επίσημα. Σίγουρα φαίνεται μια πιο εμπορική στροφή της μπάντας, αλλά δεν χάνουν καθόλου από τον δυναμισμό τους. Η μόνη "ευαίσθητη" στιγμή του άλμπουμ είναι το τραγούδι αυτό.
Η δημιουργία των James Hetfield και Lars Ulrich, σκαρφάλωσε σχεδόν σε όλες κορυφές των charts και έχει γίνει cover πάνω από 40 φορές. Είναι από τα λίγα ροκ μουσικά κομμάτια που ξεκινάνε με arpeggio, οποίο παραπέμπει περισσότερο στην κλασική μουσική. Είναι επίσης, από τα ελάχιστα τραγούδια της μπάντας όπου το σόλο παίζει ο Hetfield και όχι Kirk Hammett. Το λυρικό μέρος ανήκει στον τραγουδιστή, αλλά και το μουσικό είναι δική του έμπνευση, αν και χρεώνεται και στον ντράμερ.
Η μουσική του γράφτηκε το 1990, την ώρα που μιλούσε στο τηλέφωνο με την τότε φίλη του Kristen Martinez. Οι στίχοι περιγράφουν την κατάσταση του αποχωρισμού των μουσικών από τα αγαπημένα τους πρόσωπα. Την τότε του φίλη σκεφτόταν ο Hetfield, όταν έγραφε τους στίχους. Αλλά τελικά η συμβολή της στην ζωή του ήταν μόνο αυτό το τραγούδι, μιας που η σχέση τους δεν κράτησε πολύ. Αρχικά δεν είχε σκοπό να το δώσει στην μπάντα, το θεωρούσε απλά δικό του. Αλλά το άκουσε κατά λάθος ο Lars Ulrich και έτσι μπήκε στο άλμπουμ.
Το τραγούδι, είναι ερωτικό, αν και οι πρώτοι στίχοι So close no matter how far/ Couldn't be much more from the heart / Forever trust in who we are / And nothing else matters, είναι τα τελευταία λόγια του παππού του δημιουργού του κομματιού, με τους οποίους και κλείνει.
Το βιντεοκλίπ έκανε την πρεμιέρα του στο μουσικό κανάλι MTV στις 26 Φεβρουαρίου του 1992 και την διεύθυνσή του ανέλαβε ο Adam Dubin σε συνεργασία με τον Sean Fullan. Ουσιαστικά αποτελείται από αποσπάσματα βιντεοσκοπήσεων ενός χρόνου κατά την διάρκεια των ηχογραφήσεων της μπάντας. Σε μια από αυτές ο Hetfield φαίνεται μα παίζει σε μια 12-χορδη κιθάρα το ρεφρέν. Η υποκρισία του μουσικού αυτού καναλιού, ανακάλυψε γυμνό μέσα στο βιντεοκλίπ με την μορφή… αφισών, οποίες αναπαριστούσαν το «λαγουδάκια» του Playboy, έτσι απαγόρευσε την αναμετάδοσή του τις πρωινές ώρες. Αλλά «θίχτηκε» και από το απόσπασμα, όπου ο ντράμερ του συγκροτήματος παίζει βελάκια με στόχο την αφίσα του Kip Winger. Το 2006, όταν κυκλοφόρησαν το DVD τους, οι αφίσες με το γυμνό… απλά αφαιρέθηκαν, όπως και στα τραγούδια "Turn the Page" και "Whiskey in the Jar".
Comments
