Τι κοινό έχουν μία Thrash Metal μπάντα, μία Death Metal μπάντα και μία Black Metal μπάντα; Εκτός από το να ανήκουν στην ίδια μουσική σκηνή, εμφανίστηκαν στη σκηνή του Κυττάρου την ίδια βραδιά. Ο λόγος για τους Έλληνες Bio-Cancer, τους Ολλανδούς The Monolith Deathcult και τους Πολωνούς Batushka. Τώρα θα μου πείτε, ταιριάζει να είναι αυτά τα τρία συγκροτήματα στο line-up της ίδιας συναυλίας; Άντε, Thrash με Death, ΟΚ. Αλλά Thrash και Death, όταν ο headliner της βραδιάς είναι Black; Ναι, εντάξει, μπορεί με την πρώτη ματιά να μην είναι και τόσο ταιριαστό, παρόλα αυτά το Σάββατο το βράδυ όλες οι διαφορές μπήκαν στην άκρη και ο κόσμος απόλαυσε ένα μοναδικό show.
Βέβαια, η βραδιά δεν ξεκίνησε με τον καλύτερο τρόπο, όσον αφορά το πρόγραμμα. Αντί να ανοίξουν οι πόρτες στις 8 και να ξεκινήσει η βραδιά στις 8.30, είχαμε καθυστέρηση μισής ώρας. Πάντως, με του που βγήκαν οι Αθηναίοι στη σκηνή, όλα ξεχάστηκαν. Οι Bio-Cancer έχοντας κυκλοφορήσει ένα φοβερό άλμπουμ πριν ενάμιση χρόνο και έχοντας περιοδεύσει στην Ευρώπη πέρσι τον Οκτώβρη, με τους Marduk, και ξανά τον περασμένο Απρίλη και Μάιο, με τους Marduk, Immolation και Origin, ήταν παραπάνω από έτοιμη να ανοίξουν τη βραδιά με εκρηκτικό τρόπο. Και αυτό ακριβώς έκαναν.
Η εμφάνισή τους θα μπορούσε να χαρακτηριστεί με μονάχα μία λέξη: καταιγιστική. Επί 35-40 λεπτά οι Αθηναίοι βομβάρδιζαν το κοινό με ανελέητο τρόπο, πετώντας τη μία βόμβα Thrash μετά την άλλη. Οι στιγμές ανάπαυλας μεταξύ των κομματιών ήταν σχεδόν ανύπαρκτες και ούτε το συγκρότημα ούτε οι θεατές προλάβαιναν να πάρουν μερικές στιγμές ανάσας. Πάνω στη σκηνή, τα παιδιά τα έδιναν όλα, πηγαίνοντας συνεχώς πάνω κάτω και παίζοντας με λυσσασμένο τρόπο. Φανταστείτε ότι ο Λευτέρης ο τραγουδιστής έχυνε συνεχώς νερό πάνω στο κεφάλι του, το οποίο και προφανώς εξατμιζόταν ύστερα από λίγο, εξαιτίας του ανελέητου κοπανήματος, στο οποίο επιδιδόταν.
Σε μία σπάνια στιγμή μικρού διαλείμματος, πρόλαβαν να μας ευχαριστήσουν που ήρθαμε από τόσο νωρίς να τους δούμε (για πρώτο συγκρότημα ο κόσμος που είχε μαζευτεί ήταν αρκετός). Το ότι δεν μίλαγαν πολύ με το κοινό δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ένα αρνητικό γεγονός, αφού στα 35 λεπτά που είχαν στη διάθεσή τους, προτίμησαν να μη χάνουν χρόνο και απλά να μας κρατήσουν όσο ζεστούς γίνεται με τη μουσική τους. Και όντας σε εκπληκτική φόρμα, το κατάφεραν με τον καλύτερο τρόπο και το κοινό το αναγνώρισε αυτό, χειροκροτώντας τους συνεχώς και με θερμό τρόπο. Μετά από μια φοβερή εμφάνιση, μας αποχαιρέτησαν, αφήνοντας της σκηνή στους Ολλανδούς.
Οι The Monolith Deathcult είναι ένα συγκρότημα που δεν βγαίνει συχνά στο δρόμο για περιοδείες, οπότε το γεγονός ότι θα επισκεπτόντουσαν την Ελλάδα ήταν από μόνο του ένας λόγος για να πας σε αυτή τη συναυλία. Από το 2002 που ιδρύθηκαν έχουν κυκλοφορήσει 5 άλμπουμ, αλλάζοντας και στην πορεία μουσικό ύφος, πηδώντας από το Brutal Death Metal, στο ατμοσφαιρικό Death Metal με ηλεκτρονικά στοιχεία. Μπορεί να μη είχαν καινούργια δουλειά να μας παρουσιάσουν (αν και την περίοδο αυτή έχουν ξεκινήσει την προεργασία για καινούργιο άλμπουμ), όντως όμως εξοπλισμένοι με την καλή μουσική τους, το επονομαζόμενο από τους ίδιους Avant-Garde Death Metal, ανέβηκαν στη σκηνή του Κυττάρου, με σκοπό να κάνουν την πρώτη τους εμφάνιση επί αθηναϊκού εδάφους αξέχαστη.
Ευτυχώς δεν χρειάστηκε να περιμένουμε πολύ έως ότου ξεκινήσει η εμφάνιση των Ολλανδών, μια δυναμική εμφάνιση, αντάξια μιας Death Metal μπάντας. Με τα τύμπανα και το μπάσο να ακούγονται δυνατά, τα βαριά τραγούδια τους πραγματικά έκαναν το μέρος να σείεται και τα εσωτερικά μας όργανα να θέλουν να αλλάξουν θέση μεταξύ τους. Πάντως δεν ήταν όλο το setlist τους εφοδιασμένο με βαριά και καταιγιστικά κομμάτια, αφού υπήρχαν και πιο αργές στιγμές, των οποίων οι μελωδίες, αλλά και τα αργά και υποβλητικά φωνητικά, μαγνήτιζαν τους θεατές. Πολύ ωραία ήταν, επίσης, και τα ηλεκτρονικά εφέ, τα οποία έσπαγαν την ένταση του Death Metal και δημιουργούσαν μια πιο απόκοσμη ατμόσφαιρα. Σημαντικό ήταν επίσης το γεγονός που τα μέλη του συγκροτήματος ερχόντουσαν και προς το πλαϊνό μέρος της σκηνής του Κυττάρου και έπαιζαν μουσική στρεφόμενοι προς το κοινό που τους έβλεπε από το πλάι.
Από την άλλη, όμως, ένα αρνητικό στοιχείο ήταν το γεγονός ότι το μικρόφωνο ακουγόταν πολύ χαμηλά, οπότε στις στιγμές που χρησιμοποιούσαν πιο low γρυλίσματα, αυτά δεν ακουγόντουσαν σχεδόν καθόλου. Ακόμα και στις στιγμές που χρησιμοποιούνταν πιο high-pitched φωνητικά, ήταν δύσκολο να τα ακούσεις. Παρόλα αυτά, η εμφάνιση των Ολλανδών ήταν πολύ καλή και συμπαγής και παρόλο που δεν μίλαγαν πολύ με το κοινό, κατάφεραν να κερδίσουν το ζεστό του χειροκρότημα, τόσο ανάμεσα στα τραγούδια όσο και όταν μας αποχαιρέτησαν και άφησαν τη σκηνή στους Batushka.
Το πολωνικό φαινόμενο που ακούει Batushka, κατάφερε με μονάχα ένα δίσκο, αλλά και με την εικόνα του, να κάνει τους οπαδούς τους Black Metal να μιλάνε για αυτούς, όχι μόνο σε τοπικό επίπεδο, αλλά και σε παγκόσμιο. Το ντεμπούτο τους, “Litourgiya”, απέσπασε εξαιρετικές κριτικές απ’ όλους, ενώ αγαπήθηκε και στη χώρα μας, κάτι το οποίο το απέδειξε η παρουσία του κοινού, το οποίο σχεδόν γέμισε το Κύτταρο.
Παρόλο που στο πρόγραμμα της συναυλίας είχε ανακοινωθεί ότι οι Πολωνοί θα έβγαιναν 45 λεπτά μετά το τέλος της εμφάνισης των The Monolith Deathcult, ο κόσμος άρχισε να παραπονιέται μετά από λίγο. Και δεν θα μπορούσε κανείς να αδικήσει τα άτομα που φώναζαν ή γιούχαραν, καθώς το να περιμένεις 45 λεπτά σε έναν γεμάτο κλειστό χώρο, δεν είναι και λίγο. Η καθυστέρηση αυτή οφειλόταν στο γεγονός ότι η σκηνή έπρεπε να αδειάσει τελείως, με τα τύμπανα να είναι βαλμένα πίσω δεξιά, σε μία διάταξη που δεν συνηθίζεται. Επίσης, μπροστά στη σκηνή στήθηκαν και τα απαραίτητα πράγματα, για να αρμόζουν με την εικόνα του συγκροτήματος, και αυτά ήταν μία βάση, στην οποία βρισκόταν μια εικόνα με το εξώφυλλο του δίσκου, δύο βάσεις με κεριά, τα οποία και ανάψαν και ένα τραπέζι με ένα λιβανιστήρι και ένα θυμιατήρι.
Μετά από 45 αργά και βασανιστικά λεπτά τα φώτα επιτέλους έσβησαν, αλλά οι Πολωνοί δεν βγήκαν αμέσως στη σκηνή, αφού για τουλάχιστον 5 (μπορεί και παραπάνω) λεπτά ακουγόταν μια αργή και ατμοσφαιρική μουσική, η οποία έχτιζε σιγά σιγά την ατμόσφαιρα που χρειαζόταν. Όταν πάντως έκαναν την εμφάνισή τους οι Batushka ο κόσμος έβαλε πίσω του όλη την αναμονή και χειροκρότησε θερμά το συγκρότημα. Και τα 5 μέλη του συγκροτήματος, αλλά και τα 3 μέλη της χορωδίας, ήταν ντυμένα με στολές ιερατικού τύπου, ενώ φορούσαν και μάσκες, ώστε να μην αποκαλυφθεί ποιοι είναι.
Η εμφάνισή τους άρμοζε γενικά στην εικόνα τους, που σημαίνει ότι το όλο στήσιμο και ο φωτισμός ενέτειναν την όλη υποβλητική και μυσταγωγική ατμόσφαιρα, με όλα τα μέλη να είναι στάσιμα, ενώ φυσικά δεν απευθύνονταν στο κοινό. Ο κόσμος φυσικά δεν θα μπορούσε να μην σχολιάζει το όλο αυτό θέαμα και εδώ κι εκεί ακούγονταν “μετανοείτε”, “βοήθειά μας” και “κύριε ελέησον”. Πέρα πάντως από το όλο στήσιμο, είχαμε και άλλα χαρακτηριστικά που έκαναν την όλη εμφάνιση να μοιάζει με κανονική λειτουργία, όπως η περιφορά της εικόνας, το θυμιάτισμα, ενώ στο τέλος μας ράντισε. Μουσικά, δεν υπάρχουν πολλά πράγματα να ειπωθούν, αφού οι Πολωνοί μας παρουσίασαν ολόκληρο το δίσκο και μετά την ολοκλήρωσή του απλά έφυγαν, χωρίς να πουν κάτι. Υπήρξαν μερικοί που ήλπιζαν σε ένα encore, αλλά αυτό δεν συνέβη ποτέ. Ήταν πάντως μία ωραία εμφάνιση, που απέδωσε ωραία τα τραγούδια και το συναίσθημα του δίσκου και όσοι παρευρέθηκαν εκεί είναι σίγουρο ότι θα μιλάνε για αρκετό καιρό για αυτή τη συναυλία.
Για το Rock Overdose,
Κείμενο: Μίνως Ντοκόπουλος
Φωτογραφίες: Μίνως Ντοκόπουλος (Bio-Cancer, The Monolith Deathcult)
Γιάννης Λιβανός (Batushka)
Comments
