Οφείλω να αναφέρω πριν μπω στο ζουμί του review ότι η ακρόαση του “Shut It Down” ήταν ιδιαίτερα απολαυστική και ότι πραγματικά το ευχαριστήθηκα. Είχε καιρό να με διασκεδάσει και να μου φτιάξει με αυτόν τον τρόπο την διάθεση ένας δίσκος. Ωραία, δυναμική και ανεβαστική Hard Rock-ιά με τσαγανό.
Οι KilliT, για όσους δεν γνωρίζουν, μας έρχονται από την Αγγλία και κινούνται λίγο πολύ σε αυτό που θα αποκαλούσαμε “εμπορικό” ή Pop Hard Rock με αρκετές δόσεις από 90s' – 00s' attitude. Τίποτα καινούργιο δηλαδή, αλλά τόσο μα τόσο καλοπαιγμένο που αν είχαν ξεκινήσει πριν καμιά δεκαριά και βάλε χρονάκια θα έκαναν σίγουρα μεγάλη αίσθηση. Μικρό το κακό μιας και φαίνεται να υπάρχει μια κάποια σχετική αναζωπύρωση σε αυτό το στρατόπεδο οπότε υπάρχει ακόμα “ελπίδα”.
Το πρώτο πράγμα που με κέρδισε από την αρχή της ακρόασης ήταν η εκπληκτική φωνή του κυρίου Gaz Twist που πραγματικά δίνει τεράστιο αέρα στην μπάντα. Φανταστική χροιά, μεγάλη άνεση και διακύμανση τονικά με μία έντονη Blues πινελιά να υποβόσκει κάτω από όλα τα παραπάνω. Πάρα πολύ ωραίες φωνητικές γραμμές γεμάτες hooks και μερικά από τα στάνταρ cliché που έχουμε μάθει να αγαπάμε. Ακούγοντας λίγο πιο προσεκτικά αυτό που μου ήρθε στο μυαλό είναι “Πως του ξέφυγε του Slash μια τέτοια φωνή”; Και μία που ανέφερα τον Slash, μουσικά “χρωστάνε” αρκετά στους Guns n Roses και στο γενικά στο ύφος που γέννησαν. Και με αυτό περνάμε στο μουσικό κομμάτι του θέματος.
Πολύ όμορφα κομμάτια, δώδεκα στο σύνολο, που “μετράνε” από όλους τους τομείς. Σπιρτάδα και τσαγανό, “αλητεία” και ατελείωτο groove. Άπλετη έμπνευση στον τομέα της κιθάρας, καθώς σε όλες τις συνθέσεις υπάρχουν καλοβαλμένα και πιασάρικα riff που φαίνεται ότι έχουν δουλευτεί και δεν αποτελούν απλά αντιγραφή, επανάληψη ή επιτηδευμένη δουλειά. Το ίδιο ισχύει και για τα διάφορα “θέματα” και licks που εμπλουτίζουν τα κομμάτια. Όλα τα κομμάτια είναι σωστά στημένα και μετρημένα επιτυγχάνοντας τον στόχο και τον σκοπό του συγκεκριμένου είδους.
Παρόλο που αυτό το στυλ δεν πολύ φημίζεται για “εκπλήξεις” στον τομέα της σύνθεσης και σε γενικά πλαίσια είναι αρκετά straight forward η προσέγγιση του, ο σχετικά μεγάλος αριθμός των κομματιών του άλμπουμ περνάει σχεδόν απαρατήρητος και δεν παρουσιάζει καμία “κοιλιά”. Κάτι που μόνο ως κατόρθωμα μπορώ να το εκλάβω.
Κλείνοντας λοιπόν, το “Shut It Down” είναι άκρως ανεβαστικό, τρομερά groov-άτο και το repeat σε κομμάτια όπως το “Say My Name”, “See The End” , I Ain’t Playing A Game”, “Don't Look Back”, “Crash and Burn” είναι σχεδόν αναπόφευκτο. Ίσως ότι καλύτερο άκουσα στο είδος του φέτος.
Βαθμολογία: 80/100
Για το Rock Overdose
Κωνσταντίνος Μάρης
Comments
