Ημερομηνία δημοσίευσης: 15 Ιανουαρίου 2017
Θεωρώ πως γενικά κάποιες ταμπέλες είναι χρήσιμες για να μπορούμε να συνεννοηθούμε μεταξύ μας, αλλά μέχρι εκεί. Πέρα από το γεγονός πως στην εποχή μας έχει γίνει μεγάλο ποσοστό μίξης μεταξύ των ειδών, κάτι που έχει σαν αποτέλεσμα να χρησιμοποιούμε ταμπέλες σιδηρόδρομους, υπάρχουν κάποιες ονομασίες που είναι εντελώς άκυρες. Για παράδειγμα, το viking metal. Ποιoς ο σκοπός ύπαρξής του από τη στιγμή που υπονοεί πως μουσικά το εκάστοτε συγκρότημα θα έπρεπε να χρησιμοποιεί παραδοσιακά στοιχεία της μουσικής των vikings? Μήπως επειδή τα συγκροτήματα που περιγράφονται έτσι χρησιμοποιούν τους vikings σαν concept? Τότε, με αυτή τη λογική θα έπρεπε να υπάρχει και fantasy metal, Tolkien metal, Lovecraft metal κ.ο.κ..
Στην περίπτωση των Slechtvalk όμως, δεν έχουμε ούτε το viking concept, καθώς το concept του δίσκου διαδραματίζεται σε ένα φανταστικό κόσμο, ο οποίος μάλιστα δεν προκύπτει από κάποιον συγγραφέα, αλλά από τον συνθέτη του δίσκου. Παρ'όλα αυτά, πολλά άτομα επιμένουν να τους χαρακτηρίζουν viking metal. Ίσως το μυαλό σας πάει σε Amon Amarth και Ensiferum ακούγοντας αυτήν την περιγραφή, και όντως υπάρχουν διάσπαρτα στοιχεία που διακρίνονται στη riff-ολογία και στα χορωδιακά ρεφραίν. Στην ουσία, πάντως, διαθέτουν σε μεγάλο ποσοστό προσωπικά στοιχεία, με τη μουσική τους να προσδιορίζεται ως μελωδικό-epic/black/death (οι ταμπέλες σιδηρόδρομοι που αναφέραμε πιο πάνω).
Το βασικό στοιχείο της αισθητικής είναι το black metal, ωστόσο, όπως προαναφέραμε και στις επιρροές, τα διάσπαρτα στοιχεία που μπολιάζουν το δίσκο, του προσφέρουν ποικιλία και εναλλαγές όχι μόνο στους ρυθμούς, αλλά και στο είδος. Αλλού οι συνθέσεις, όταν θέλουν να ακουστούν οργισμένες, σηκώνουν ταχύτητα και ακούγονται μανιασμένες και λυσσασμένες, με τα blastbeats να πρωταγωνιστούν, και αλλού, όταν κατεβαίνουν οι ταχύτητες, οι συνθέσεις καταλαμβάνονται από το επικό riffing που ενισχύεται με διάσπαρτα μελωδικά χορωδιακά σημεία, και όλα αυτά σε mid-tempo ταχύτητες.
Όσοι βέβαια γνωρίζουν ήδη το συγκρότημα, ξέρουν ήδη πως τα περισσότερα από αυτά τα στοιχεία παραμένουν αναλλοίωτα, ακόμα και από τότε που το σχήμα ήταν one-man project. Πρόκειται για ένα άλμπουμ που διατηρεί την ομοιογένεια που παρουσιάζει το συγκρότημα, καθώς και το υψηλό επίπεδο των συνθέσεών του, μαζί με τις έντονες εναλλαγές του. Στοχεύει σε κάπως συγκεκριμένα ακροατήρια, αλλά έχει την ποιότητα που πρέπει. Για κλείσιμο, μια μπόνους πληροφορία: σας θυμίζει κάτι αόριστα το υπέροχο εξώφυλλο? Πρόκειται για έργο του εικαστικού Raymond Swanland, που συνεργάζεται κυρίως με το διάσημο παιχνίδι καρτών Magic: The Gathering.
Βαθμολογία: 75/100
Για το Rock Overdose,
Σταύρος Πισσάνος
Comments
