THE DRIP – “The Haunting Fear of Inevitability”

Ημερομηνία δημοσίευσης: 29 Ιανουαρίου 2017

 

Θάνατος: Ένας φόβος που δεν γίνεται να αποφύγεις”

 

Τα τελευταία χρόνια πολλές μπάντες στον χώρο του Grindcore έχουν βάλει το δικό τους λιθαράκι, ειδικά στην Ευρώπη και πιο συγκεκριμένα σε Ελλάδα και Αυστρία, αλλά είναι γεγονός πως η Αμερική έχει αποδειχθεί μετά από πολύ καιρό υπερδύναμη στο είδος, αμέσως μετά την εποχή των Napalm Meth,Trap Them κ.α. Σειρά έχουν πλέον οι The Drip με την πρώτη τους ολοκληρωμένη κυκλοφορία, μέσω της Relapse Records, η οποία ονομάζεται “The Haunting Fear Of Inevitability”.

 

Μέχρι στιγμής θεωρείται μία μπάντα έκπληξη στο είδος της, η οποία μας έχει παρουσιάσει δουλείες που βασίζονται στην σωστή παραγωγή και στην καλή σύνθεση μουσικής. Μια μπάντα που σέβεται τις επιρροές της προς το ευρωπαϊκό ήχο του Grindcore, αλλά και του γενικότερου Death Metal, από μπάντες όπως Jungle Rot, Carcass, Napalm Death, Cannibal Corpse, Suffocation κ.α

 

Ένας κτηνώδης αλλά και επιβλητικός χαρακτήρας διαφαίνεται στον τραγουδιστή της μπάντας, που με την δική του χροιά δείχνει τον προβληματισμό, την οργή και τον θυμό που υπάρχει στο στιχουργικό περιεχόμενο, το οποίο δίνει βάση στους φόβους, τον τρόμο και σε όλο αυτό τον επαναστατικό χαρακτήρα που υπάρχει, που δένει μάλιστα άψογα με τις κιθάρες και τα τύμπανα.

 

Κατά τη διάρκεια του δίσκου υπάρχει άφθονη η διάθεση για headbanging, ειδικά σε κομμάτια όπως τα “Blackest Evocation”, ”Gruesome Poetics”και ”Covered In Red”. Τα σόλο κιθάρας είναι άψογα, απλά και πολύ ατμοσφαιρικά, στα οποία, όπως για παράδειγμα στο “Wretches”, παρατηρώ μια επιρροή από Suicide Silence, που είναι, βέβαια, πολύ κοντά στον χαρακτήρα της μουσικής των The Drip.

 

Πρόκειται κατά την γνώμη μου για μια μπάντα, η οποία αποδεικνύει ότι σέβεται τη μουσική της με ωριμότητα και με επαγγελματισμό. Βέβαια, να πω εδώ, πως καμία μουσική δεν είναι τέλεια, αλλά υποκειμενική και όλες έχουν τα καλά και τα κακά τους στοιχεία.

 

Οφείλω να ομολογήσω πως το μόνο που με ενόχλησε ήταν η επανάληψη των blast beats, σε πολλά σημεία, και οι μπασογραμμές, που συχνά ήταν μονότονες. Αυτό όμως δεν πάει να πει πως οι The Drip δεν έκαναν μια εξαιρετική δουλειά, η οποία ακουγόταν ευχάριστα στο αυτί μου.

 

Τέλος, να πω πως το εξώφυλλο ήταν αρκετά καλό, λαμβάνοντας ασφαλώς υπόψη ότι η σοβαρότητα των εξωφύλλων των grindcore δίσκων είναι αποδεδειγμένη, με βάση την αισθητική και τον χαρακτήρα που θέλει να περάσει με θέμα το θάνατο.


Βαθμολογία: 77/100

 

Για το Rock Overdose,

Φάνης Βιλαέτης

 

 

 

 

 


Comments