Ημερομηνία δημοσίευσης: 10 Μαρτίου 2017
Χρόνος: Μάρτιος 2017
Τόπος: Πάτρα (έξω από το Memphis Rock Bar)
Ώρα: 23.45
-Που ‘σαι ρε μινάρα; Τι κάνεις;
-Έλα ρε αγόραρε. Όλα καλά; Εσύ τι λέει;
-Όλα καλά. Χάθηκες όμως. Στο Memphis ήσουν;
-Ναι, είδα ένα τοπικό συγκρότημα, Power. Πολλοί καλοί!
-Καλά ρε μινάρα, ακόμα Power ακούς;
-Τι έχει το Power;
-Ε, εντάξει. Πολύ basic τώρα. Πρέπει να εξελιχθείς.
-Ε, καλά, κλασικές βλακείες. Σε πληροφορώ ότι υπάρχουν αρκετά συγκροτήματα που παίζουν Power και βγάζουν δισκάρες. Και το ίδιο κάνουν και αυτές που παίζουν Power / Progressive. Να πάρε για παράδειγμα τους Southern Skies.
-Τους ποιους;
-Southern Skies από την Αργεντινή. Δυνατό συκγρότημα. Σχηματίστηκε το 2015 και πέρσι το Σεπτέμβρη κυκλοφόρησε το πρώτο της δίσκο, το "Cradled by Oblivion Eyes". Τώρα υπέγραψαν με τη δικιά μας Alone Records, η οποία κυκλοφορεί επίσημα το άλμπουμ τους.
-Και;
-Είναι ωραίος και δυνατός δίσκος. Μπορεί να ακολουθάει, γενικά, τα τυπικά Power Metal μουσικά μονοπάτια, όμως οι Αργεντινοί έχουν δημιουργήσει πολύ ωραίες μελωδίες, όχι μόνο στα γρήγορα σημεία, αλλά και σε εκείνα τα πιο mid-tempo, που είναι πιασάρικες και καταφέρνουν να μένουν στο μυαλό του ακροατή. Μελωδίες που σε πολλές στιγμές αποκτούν μια ωραία ένταση, χάρη στην οποία φτάνουν και σε επικά επίπεδα που σε παρασύρουν. Επίσης, βγάζει και ένα συναίσθημα old-school, το οποίο κατά μεγάλο βαθμό προέρχεται από τη φωνή του τραγουδιστή, που χρησιμοποιεί σε μεγάλο μέρος του δίσκου ψιλά και ψεύτικα φωνητικά, κάτι που οι περισσότεροι από εκείνους που ακούνε Power Metal γουστάρουνε.
-Ναι, ΟΚ. Είναι κάτι που χαρακτηρίζει το συγκεκριμένο είδος. Δεν χωράει αμφιβολία αυτό.
-Ισχύει. Βέβαια οι Southern Skies δεν παραμένουν αμιγώς στο Power Metal, αλλά βάζουν και άλλα στοιχεία στη μουσική τους. Το ένα είδος που ακούγεται συχνά κατά τη διάρκεια του δίσκου είναι φυσικά εκείνο του Progressive…
-Ελα! Power/Progressive συγκρότημα και βάζει και στοιχεία Progressive? Φανταστικό!
-Ναι… Χωρατατζή... Είναι εκείνο του Progressive, έλεγα, με τις κιθάρες να αποκτούν συχνά ένα πιο τεχνικό παίξιμο, ειδικά στα σόλο, και με τα πλήκτρα να έχουν μια διαρκή παρουσία, είτε συνοδευτική είτε βγαίνοντας πολλές φορές μπροστά, μαζί με τα υπόλοιπα όργανα. Επίσης, αρκετές φορές οι Αργεντινοί κάνουν τη μουσική τους πιο δυναμική, πλαισιώνοντας το είδος του Heavy Metal και δίνοντας στον ακροατή την ευκαιρία να κάνει δυνατότερο headbaning, ενώ στο (6), μακράν το πιο βαρύ κομμάτι του δίσκου, οι ρυθμοί φτάνουν στα όρια του Thrash, με το drumming είναι καταιγιστικό.
-Μάλιστα, δεν ακούγεται κακό. Ίσως του ρίξω μια αυτιά.
-Να του ρίξεις. Εντάξει, ο δίσκος δεν επαναπροσδιορίζει φυσικά το είδος του Power Metal, αλλά καταφέρνει να τραβήξει και να διατηρήσει την προσοχή του ακροατή, ο οποίος περνάει καλά σε όλη τη διάρκεια του δίσκου. Και αυτό κατά τη γνώμη μου είναι ένα από τα πιο σημαντικά ατού ενός δίσκου.
-Τέλεια, θα τον ακούσω και θα σου στείλω να σου πω. Και πάμε και για καμιά μπύρα στο Ghetto.
-Μέσα είσαι!
Βαθμολογία: 70/100
Για το Rock Overdose,
Μίνως Ντοκόπουλος