Μεγάλο πράγμα η δικαίωση ρε π**στη μου! Και ξαφνικά από το πουθενά και με πολύ μεγάλη ανακυβίστηση που ξεπερνάει και τις 360 μοίρες, βλέπω κόσμο να ενδιαφέρεται τόσο μα τόσο πολύ για την Chelsea Wolfe και τη συναυλία της στην Ελλάδα, που τα γέλια μου ακούγονται μέχρι την πατρίδα της στο Sacramento. Όχι ότι εγώ την έμαθα εξ'αρχής, αλλά οι ατάκες ''Τι Τσέλσι και Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και Άρσεναλ μαλακίες είναι αυτές που ακούτε, ακούστε λίγο σωστό μέταλ'' από ομοϊδεάτες ή ''έλα μωρέ, είδατε ένα γκομενάκι που το παίζει κλαμμένο μ**νί και τσιμπήσατε'' από λοιπούς χιπστεράδες, δίνανε και παίρνανε. Και ξαφνικά επειδή είναι σημείο των καιρών κι επειδή η καλή μας φίλη τους τα ''έδωσε'' και δεν τα παίρνει πίσω, όλοι τους θέλουν να τη δουν και παραδέχονται το μεγαλείο της και πόσο πολύ γ@μεί και δέρνει και τα λοιπά. Ο κόσμος είναι μικρός κι ελάχιστοι ξεχνάνε και τους κωλοτούμπες, και τους ψευτοπροχώ...Και μετά από αυτή την αρχική επίθεση αγάπης με όλων των ειδών τα άνθη προς πάσα κατεύθυνση, ας αξιωθώ να γράψω λίγα πραγματάκια για την κοπελάρα που θα μας επισκεφτεί για πρώτη φορά στο Ελλαδιστάν μας που όλοι τα ξέρουμε όλα και είμαστε χαλίφηδες στη θέση του χαλίφη, κι ας αφήσουμε κατά μέρος το φτυάρι. Τα είπα, ξαλάφρωσα και σ'όποιον δεν αρέσουν, περαστικά σας και χαμομηλάκι!
Η Chelsea Joy Wolfe γεννήθηκε στις 14 Νοεμβρίου του σωτήριου έτους 1983 στο Roseville της California. Mεγάλωσε στο Sacramento και είναι Νορβηγογερμανικής καταγωγής. Ο πατέρας της μάλιστα συμμετείχε σε ένα country συγκρότημα, ενώ είχε και προσωπικό studio στο σπίτι, η Chelsea στην ηλικία των μόλις 9 ετών, είχε ήδη συνθέσει και ηχογραφήσει κομμάτια, που μετέπειτα τα περιέγραψε ως ''βασισμένα σε Casio gothy R&B τραγούδια''. Το 2006 και σε ηλικία 23 ετών, συνέθεσε το ακυκλοφόρητο άλμπουμ ''Mistake In Parting'', η ηρωίδα μας είχε πει ''Ήμουν μόλις 21 χρονών και έγραψα ένα σκατένιο άλμπουμ χωρισμού. Δεν ήθελα καν να γίνω μουσικός τότε, αλλά πολλοί φίλοι μου θεώρησαν σωστό να το κάνουμε, γιατί είχαν κάτι φίλους παραγωγούς και με βοήθησαν να φτιάξω αυτό τον φριχτό δίσκο. Έκανα ένα διάλειμμα τότε από τη μουσική τότε, μια και δεν ήμουν ευχαριστημένη με αυτό που έκανα''. Ειλικρινέστατη και μπράβο της να προσθέσω εγώ ο ταπεινός ακροατής της, αν και προσωπικά ακούγοντας το, δεν το βρίσκω τόσο χάλια όσο υποστηρίζει η ίδια. Έτσι της βγήκε, έτσι το έκανε, δικαίωμα της απόλυτο να μην της αρέσει, κανείς δε θέλει να θυμάται μία άσχημη περίοδο της ζωής του και ειδικά ότι έχει να κάνει μ'αυτήν. Κάποια στιγμή βγήκε σε cd-r κόπιες, ευτυχώς έχω ένα φίλο γατόνι και το είχε πασάρει όταν την είχα ανακαλύψει.
Δεν ήταν μέχρι το 2010 όπου πρακτικά κάνει τα πρώτα της σοβαρά μουσικά βήματα με τις πρώτες της κυκλοφορίες. Αρχή με το δίσκο ''The Grime And The Glow'', o οποίος κυκλοφορεί μέσω της ανεξάρτητης εταιρείας Pendu Sound Recordings η οποία είχε βάση τη Νέα Υόρκη. Το άλμπουμ ακολουθήθηκε από τα περιορισμένης έκδοσης ''Soundtrack VHS/Gold'' και ''Sountrack VHS II''. Το ''The Grime And The Glow'' κυκλοφόρησε ελάχιστα πριν το τέλος της χρονιάς, στις 28 Δεκεμβρίου. Η Λύκαινα μας αφού είχε περιοδεύσει στο πλάι κάποιων καλλιτεχνών στην Ευρώπη, παίζοντας στα πιο τζαζεμένα μέρη, από καθεδρικούς ναούς, παλιά εγκαταλελειμένα υπόγεια και ότι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς, ξεκίνησε να συνθέτει κατά το γυρισμό της και να ηχογραφήσει σε ένα παλιό τετρακάναλο Tascam 488 μηχάνημα. Τα κομμάτια του δίσκου όπως και η μουσική της γενικότερα, είναι ένα κράμα ήχων που ξεκινάνε από goth προσέγγιση με folk στοιχεία, σίγουρα πειραματικά και με μία αφελή ίσως, ουσιώδη δε ροκ προσέγγιση σαν υπόβαθρο. Αυτό το άτιμο ''Cousins Of The Antichrist'' πάντως είναι μεγάλη τσιτιά για κομμάτι, κολλητικό όσο δεν πάει, από κοντά και τα ''Moses'', ''Deep Talks'', το βίντεο κλιπ ''The Whys'' και το ''Halfsleeper'', αλλά ο καθένας μπορεί να διαλέξει το δικό του αγαπημένο. Σε έξτρα εκδόσεις έχουν συμπεριληφθεί τα επίσης φοβερά ''Gene Wilder'' (έδωσε το όνομα του αγαπητού ηθοποιού σε κομμάτι το παιχτρόνι, την αγαπάω) και ''Move'', όπως και μία διασκευή του ''You Are My Sunshine'' των Pine Ridge Boys από το 1939...Πρέπει να το έχω διασκευάσει κι εγώ και να μην το θυμάμαι με τόσες εκδοχές του που υπάρχουν.
H Chelsea γύρισε και ένα κλιπάκι για το ''Gold'' από το ''Soundtrack VHS/Gold'', όποιος το έχει δει (όπως και το ''The Whys'') θα δυσκολευτεί πολύ να την αναγνωρίσει! Στον δίσκο τη βοήθησαν ο Ben Chisholm στο πιάνο, o Κevin Dockter στις κιθάρες, o Drew Walker στα τύμπανα και ο Addison Quarles στο μπάσο (οι τρεις τελευταίοι στα ''Advice & Vices'' -ΛΑΤΡΕΙΑ- και ''Noorus''). Το 2011 και συγκεκριμένα την 1η του Ιούνη γίνεται διαθέσιμο το single ''Μer'', το οποίο γυρίστηκε μετέπειτα και σε βίντεο και ήταν το πρώτο δείγμα από το 2ο δίσκο της με τον εμφατικότατο Ελληνικό τίτλο ''Αποκάλυψις'' ή επειδή ''it's all Greek to them'', ''Apocalypsis'' για τον υπόλοιπο πλην Ψωροκώσταινας κόσμο. Κυκλοφόρησε στις 23 Αυγούστου και πάλι από την Pendu Sound Recordings. Στο εξώφυλλο βλέπουμε την Chelsea με τα μάτια της κενά, με την ίδια να δηλώνει ότι το έκανε για να παρουσιάσει μία αίσθηση φανέρωσης (αποκάλυψης, για να ταιριάξει και με τον τίτλο) και τη θετικότητα στο να αντιλαμβάνεται κανείς και να αποδέχεται αλήθειες, είτε αυτές είναι όμορφες, είτε είναι απαίσιες. Φοβερό άλμπουμ που της έφερε πολύ κοινό και πολύ καλές κριτικές στα Pitchfork και CMJ, με κομματάρες όπως τα ''Tracks (Tall Bodies)'', το απόκοσμο ''Movie Screen'' και το μαγευτικό ''Pale On Pale'' να κλέβουν την παράσταση, ενώ τα ''Demons'' (πρώην ''Βounce House Demons'') και ''Moses'' επανηχογραφήθηκαν από το ντεμπούτο ''The Grime And The Glow''.
Η Wolfe περιόδευσε αρκετά για τους δύο δίσκους σε Βόρεια Αμερική και Ευρώπη, τον πρώτο καιρό όμως είχε φάει κλακάζ ολκής και είχε πάθει φοβερό τρακ στο να ανέβει στη σκηνή, γι'αυτό πολλές φορές εμφανιζόταν μ'ένα μαύρο πέπλο που κάλυπτε το πρόσωπο της. Η ίδια είχε δηλώσει ''Το να παίζω επί σκηνής ήταν κάτι που έπρεπε να μάθω, με το ζόρι μπορούσα να αντεπεξέλθω στο να σταθώ επί σκηνής τα πρώτα χρόνια και είναι ο λόγος για τον οποίο μου πήρε τόσο πολύ να αρχίσω την καριέρα μου σαν μουσικός''. Συμβαίνουν και στους καλύτερους αυτά, τώρα αυτό που θα δούμε κατά πόσο έχει σχέση με το κορίτσι που κάποτε φοβόταν τον ίσκιο της επί σκηνής, με ξεπερνάει και δεν κάθομαι να το αναλύσω, σημασία έχει ο ερχομός της εξάλλου. Tο 2012 η Chelsea διασκευάζει πέντε κομμάτια των αναρχοπάνκηδων Rudimentary Peni και τα κυκλοφορεί ως ''A Tribute To Rudimentary Peni'' στις 17 Φεβρουαρίου ως ελεύθερο κατέβασμα μέσω της Pendu Sound Recordings και πάλι, σχεδόν ένα χρόνο μετά και συγκεκριμένα το Γενάρη του 2013 τα επανηχογράφησε με το συγκρότημα της στα Southern Studios του Λονδίνου και τα κυκλοφόρησε ως EP με τον τίτλο ''Prayer For The Unborn'' μέσω της Southern Records. Στη συνέχεια υπέγραψε με τη Sargent House Records για να κυκλοφορήσει το άλμπουμ ''Unknown Rooms: A Collection Of Acoustic Songs''.
Kυκλοφόρησε στις 16 του Οκτώβρη και είχε περισσότερο παραδοσιακό χαρακτήρα στον ήχο, πρώτο single ήταν το ''The Way We Used To'' που βγήκε σε πρεμιέρα από το NPR Στις 28 Ιουλίου, ενώ το δεύτερο single ''Appalachia'' βγήκε στις 20 Σεπτεμβρίου από το The Fader. Σύμφωνα με την παίχτρια, τα κομμάτια αυτά ήταν κάποτε ορφανά και τους δόθηκε ένα σπίτι με την κυκλοφορία τους. Όταν υπέγραψε με τη Sargent House, της προτάθηκε να επανακυκλοφορήσει κάποια παλιότερα ακουστικά της κομμάτια που ''επέπλεε στο διαδίκτυο'' όπως υποστήριζαν, και ποτέ δεν είδαν το φως του ήλιου. Τα περισσότερα από αυτά τα κομμάτια η Wolfe τα δούλευε για χρόνια, αλλά αυτά που ακούμε στο δίσκο είναι νέες ηχογραφήσεις τους, με την εξαίρεση των ψηφιακών έξτρα κομματιών ''Virginia Wolfe Underwater'' και ''Gold'', το ''Boyfriend'' είναι γραμμένο από τον Ben Chisholm σε συνεργασία με τον Karlos Rene Ayala, ενώ για το ''Flatlands'' γυρίστηκε βίντεο, όπως παλιότερο βίντεο υπήρχε και για το υπέροχο ''Sunstorm'' που κλείνει το δίσκο, ο οποίος συνολικά διαρκεί λιγότερο από 25', αλλά έλαβε πολύ θετικά σχόλια, μια και θεωρήθηκε ότι έδειχνε ένα νέο της πρόσωπο σε σχέση με τους πειραματισμούς των δύο πρώτων δίσκων της και σίγουρα βοήθησε πολύ στο να εξαπλωθεί περαιτέρω ο θόρυβος γύρω από το όνομα της. Μάλιστα είχε μπει στα Αμερικάνικα charts, όντας η πιο πετυχημένη της δουλειά ως τότε (#24 στο Folk Albums και #35 στο Heatseekers Albums).
Την ίδια χρονιά, κυκλοφορεί το ζωντανό άλμπουμ που ηχογραφήθηκε στις 12 του Απρίλη στο Roadburn Festival στο Tilburg της Ολλανδίας, με τον απλό τίτλο ''Live At Roadburn'' και κυκλοφόρησε στις 28 Σεπτεμβρίου. Το 2013 έρχεται η ώρα να βγει ο δίσκος με τον οποίο την έμαθα κι αρρώστησα, στις 3 Σεπτεμβρίου κυκλοφορεί το ''Pain Is Beauty'' από την Sargent House, ένας δίσκος που σύμφωνα με την τραγουδίστρια ''έχει πολύ να κάνει με την εξιδανικευμένη αγάπη, αλλά χωρίς να είναι δίσκος concept. Έχει να κάνει με την καταγωγή, την φύση, τη βασανισμένη αγάπη και το πως να ξεπερνάς τις αναποδιές της''. Το κόκκινο φόρεμα που φοράει στο εξώφυλλο εκπροσωπεί την ηφαιστειακή λάβα (γ@μησε τα, μας έστειλε με τον προσδιορισμό). Επίσης σχετικά με τον τίτλο είχε τονίσει ότι ''πάντα θα υπάρχουν καταστάσεις που περνάμε και είναι πραγματικά δύσκολες και απλά πρέπει να είμαστε δυνατοί, και αν περάσουμε στην απέναντι πλευρά, τότε γινόμαστε σοφότεροι άνθρωποι και οι ζωές μας γίνονται περισσότερο όμορφες''. Υποκλίνομαι, αγάπη μόνο ρε αιδοία! Ο δίσκος ξεκινάει με το γνωστότερο ίσως κομμάτι της και απόλυτο ναρκωτικό ''Feral Love'', το οποίο μάλιστα έχει χρησιμοποιηθεί και για τη δημοφιλή σειρά Game Of Thrones στον 4ο κύκλο αν θυμάμαι σωστά αλλά την επόμενη χρονιά (2014), όπως και για την τηλεοπτική προσαρμογή του 12 Monkeys (όποιος δεν έχει δει αυτή την ταινία, ας αυτοπυροβοληθεί παρακαλώ). Τύμπανα σημειωτέον έπαιξε ο Dylan Fuijoka.
Φοβερά και τρομερά κομμάτια του δίσκου είναι τα ''We Hit A Wall'' (κι εγώ το ίδιο όταν το άκουσα), ''Destruction Makes The World Burn Brighter'' (...), όπως και το απίστευτο δίδυμο ''They'll Clap When You're Gone'' και ''The Waves Have Come'' που σε στέλνουν αδιάβαστο. Έχοντας εξελίξει το στυλάκι της σε σχέση με τα προηγούμενα άλμπουμ, ο Τύπος το αποθεώνει, παίρνει τη θέση #22 στο Heatseeker Albums και τη θέση #25 στο Folk Albums και βρίσκετε ξεκάθαρα στην καλύτερη της περίοδο. Μέχρι τότε, γιατί είχε και συνέχεια. Προλαβαίνει να προσφέρει φωνητικά στη ΔΙΣΚΑΡΑ ''Memorial'' των MEΓΑΛΩΝ Russian Circles (Οκτώβρη του '13) και περιοδεύει μαζί τους στο τέλος της χρονιάς (ΑΝΤΕ ΓΕΙΑ, το φαντάζομαι και αδυνατίζω χωρίς κάμψεις). Επίσης συνεργάζεται με τον ΠΑΙΧΤΑΡΑ King Dude σε δύο διαφορετικά split 7'', τα ''Sing Songs Together'' και ''Sing More Songs Together'' (το δεύτερο το 2014) και βγάζει κι ένα ΕΡ, το ''Chelsea Wolfe Folkadelphia Session 5/31/2014''. Επίσης κυκλοφόρησε το ''Lone'', μία μικρού μήκους ταινία στην οποία σκηνοθέτης είναι ο Mark Pellington. Μετά από όλα αυτά τα διόλου εύκολα εγχειρήματα, έρχεται η ώρα να ετοιμάσει τη νέα της δουλειά η οποία θα κυκλοφορήσει στις 7 Αυγούστου 2015 και με τον αυτοεπεξηγηματικό τίτλο ''Abyss'' (κάτι έχει με τις Ελληνικές λέξεις πάντως, απ΄όσο ξέρω γουστάρει πολύ Ελληνική μυθολογία γενικότερα).
Αν μπορούμε να πούμε ότι υπάρχει μία δουλειά της που έχει εξελιχθεί όσο πουθενά, σίγουρα είναι αυτός ο 4ος δίσκος της. Καταπληκτική αρχή με το ''Carrion Flowers'', ένα κομμάτι που άρεσε τόσο, ώστε να συμπεριληφθεί ακολούθως στο τρέιλερ του ''Fear The Walking Dead'', στο ''Beast Master'' του παιχνιδιού Far Cry Primal, καθώς και σε τηλεοπτικές διαφημίσεις του Life Below Zero''. Μεγαλεία για τη Λύκαινα η οποία πλέον αναγνωριζόταν παντού ως κάτι πολύ μπροστά από την εποχή της και με έξτρα κομματάρες τα single ''Ιron Moon'' και ''After The Fall'', όπως και τα ''Grey Days'' και ''Crazy Love'', κέρδισε ακόμα και τους πιο δύσκολους ακροατές. Ο δίσκος αποδείχτηκε θρίαμβος για την Chelsea, #1 στο Heatseeker Albums, #6 στο Folk Albums, # στο Tastemakers Albums και #32 στο Independent Albums μεταξύ άλλων, ενώ πολλοί συντάκτες υποστήριξαν ότι είναι κάτι το μοναδικό, ενδεικτικό το σχόλιο του Giuseppe Zevolli από το Drowned In Sound, που περιγράφει ''Το Αbyss αποδεικνύει ότι υπάρχει ακόμα πολύ δουλειά που μπορεί να γίνει στη σκοτεινή πλευρά του εναλλακτικού ροκ. Η Chelsea Wolfe είναι σίγουρα πολύ μπροστά από το ρεύμα''. Κι αφού τα είπε ο Ιταλός συνάδελφος, ποιος είμαι εγώ να διαφωνήσω...Την Πρωταπριλιά του 2016, σαν το πιο όμορφο ψέμα που υπήρξε ποτέ, η Chelsea κυκλοφορεί το 7'' ''Ηypnos'', ένα κομμάτι για το οποίο ότι και να γράψω, οι λέξεις θα το αδικήσουν, τολμώ να πω ότι είναι ότι καλύτερο έχει προσφέρει μέχρι στιγμής, απογυμνωμένο και με στοιχειωτική ερμηνεία, περιέχεται και η άλλη κομματάρα ''Flame'', κάτσε καλά, έχουν μπει και σαν έξτρα σε κάποιες εκδόσεις του ''Abyss''.
Η Chelsea και ο Ben Chisholm συμμετείχαν ως ειδικοί καλεσμένοι στις συναυλίες συνεργασίας των Converge. Η κολεκτίβα ονομάστηκε Βlood Moon και έδωσε 4 συναυλίες, όπου παίχτηκαν ambient/post rock εκδοχές των κομματιών από τους ''λιγότερο αναγνωρισμένους και αργούς'' δίσκους των Converge, πλάι και στους Steve Von Till (τι εννοείς ΠΟΙΟΣ Steve Von Till) και Stephen Brodsky (από τη ΜΠΑΝΤΑΡΑ Cave In). Oι εμφανίσεις αυτές πραγματοποιήθηκαν στο Postbahnhof στο Βερολίνο στις 11 Απριλίου 2016, στο La Cartonierre στο Reims της Γαλλίας την επόμενη μέρα, στο Electric Brixton του Λονδίνου την αμέσως επόμενη και η τελευταία στο Roadburn Festival του Tilburg στις 16 του ίδιου μήνα. Μ'αυτά και μ'εκείνα, περιμένουμε αγωνιωδώς να δούμε μία κοπέλα η οποία έχει σπάσει τις ταμπέλες της μουσικής και είναι κάτι πολύ παραπάνω από απλά ''ένα ωραίο γκομενάκι'' όπως υποστηρίχτηκε πολλές φορές για χάρη της. Η προσαρμοστικότητα του υλικού της είναι παροιμιώδης, δε γνωρίζω άλλη καλλιτέχνιδα να μπορεί να ''πιάσει'' τόση μεγάλη γκάμα κοινού. Τη γουστάρουν τα μέταλλα, οι χιπστεράδες, οι εναλλακτικοί, ο κοστουμάτος σπασίκλας που δουλεύει σαν ρομπότ 9 με 9, η γκόμενα με το περιφρονητικό υφάκι και τις ψηλοτάκουνες γόβες που δεν αγαπάει τα έντερα της και της φταίνε τα πάντα, αυτός που φοράει αντρική εσπαντρίγια και ξυρίζει το στήθος και τις μασχάλες του, ο αγέλαστος της παρέας που την ακούει και γεμίζει ζωή και κάθε καρυδιάς καρύδι γενικά.
Όταν η ίδια δεν εφησυχάζει και όπως πολλές φορές δηλώνει ''δεν έχω χρόνο να μείνω σε ένα είδος'', τότε καταλαβαίνετε πόσο ανήσυχο πνεύμα είναι δημιουργικά. Όταν σου λέει ότι θα ήθελε να έχει γρετζάτη φωνή σαν του Κurt Cobain κι επειδή δε μπορεί την αντικαθιστά με παραμορφωμένες κιθάρες, ζητοκραυγάζεις από χαρά. Όταν σου δηλώνει ότι γουστάρει με τα χίλια την R&B και ότι ειδικά η Aaliyah είναι τεράστια επιρροή πάνω της και στη φωνή της, υψώνεις τον αντίχειρα και φωνάζεις ''yeah'', όταν προσκυνάει Hank Williams, Nick Cave, Townes Van Zandt, Johnny Cash και...Βurzum, τότε δε μπορείς να μη χαρείς με το ορθάνοιχτο μυαλό της και όταν οι εικόνες από τα φιλμ του τρισμέγιστου Σουηδού ποιητή της σκηνοθεσίας Ingmar Bergman τότε σκίζεις τα πτυχία σου και κατανοείς πλήρως γιατί είναι ότι πιο hot (μουσικά πάντα) κυκλοφορεί εκεί έξω. Γνωστοί μου αρχι-κάφροι που την έχουν δει σε φεστιβάλ του εξωτερικού, ακόμα παραμιλάνε με τη μετάδοση συναισθημάτων της στο κοινό, τον τρόπο τον οποίο γεμίζει τη σκηνή και τραγουδάει. Αυτή η υπέροχη φωνή που είναι σαν να ακούς τον αέρα να τραγουδάει και να μη χρειάζεται ποτέ να πιάσει υπερβολικές ψηλές νότες, θα μας επισκεφτεί και είμαι σίγουρος ότι θα δώσει παράσταση ανάλογη του δισκογραφικού της μεγαλείου. Κάτι μου λέει ότι ακόμα δεν έχουμε συνειδητοποιήσει τι θα δούμε, μάλλον θα το μάθουμε επίπονα όμορφα...
Η Chelsea Wolfe εμφανίζεται στο Smoke The Fuzz Fest - Descent edition το Σάββατο 29 Απριλίου στο Piraeus 117 Academy.
FB Event: https://www.facebook.com/events/1759695024351665/
Για το Rock Overdose,
Δημήτρης Αλόρας
Comments
