BITTERFELDT – “Götzen.Dämmerung”

Από τη Γερμανία αυτή τη φορά, θα σας παρουσιάσουμε ένα πολύ ενδιαφέρον πάντρεμα μουσικών, που για κάποιο λόγο πολλοί μουσικοί ξεκινάνε, λίγοι το συνεχίζουν. Ο λόγος για τους Bitterfeldt και το ντεμπούτο τους, “Götzen.Dämmerung”. Το σχήμα αποτελείται από δύο άτομα: τον EverEve, γνωστό από τους Micha και τον Sascha, πρώην μέλος των GAU. Ο ήχος τους, όπως προ ειπώθηκε, ανακατεύει με ωραίο τρόπο ιδέες από Doom και Goth μονοπάτια με αρκετά μπρούταλ φωνητικά. Δεν μπορείς να πεις ότι θυμίζουν κάτι που έχουμε ξανακούσει επί του συνόλου του, αφού από τη μία ακούς τους πρώιμους Paradise Lost και την αμέσως επόμενη στιγμή τους Diary Of Dreams.

Παρότι η εισαγωγή που μόλις διαβάσατε περικλείει ότι αφορά τον εν λόγο δίσκο, εντούτοις, μία περαιτέρω ανάλυση αυτού, θα βοηθήσει άτομα που δεν έχουν εντρυφήσει τόσο πολύ με τα συγκεκριμένα είδη να τον προσεγγίσουν από μία άλλη οπτική. Φαντάσου λοιπόν νεαρέ αναγνώστη, ότι έχεις δύο κιθάρες χαμηλά κουρδισμένες να ρίχνουν αλύπητα ριφφς και μία φωνή σαν του Adrian Hates σχεδόν να ψέλνει. Κι εκεί που νομίζεις ότι οκ, μάλλον πρόκειται για κάτι που έχεις ξανακούσει, να σκάνε κομμάτια σαν το “Fiebertraum”, το οποίο είναι ένα δεκάλεπτο έπος και να σου σηκώνεται η τρίχα και κάτι άλλο κάγκελο από τα μπρόυταλ φωνητικά  που θα ακούς. Φαντάσου επίσης, ότι η μελωδικές γραμμές διαταράσσονται από στιγμές ηρεμίας που το synth δημιουργεί μία μυστικιστική ατμόσφαιρά και επιστρέφεις στους Diary Of Dreams που σου είπα στην αρχή. Κάνεις ένας πέρασμα από κάτι που θα σου θυμίσει Lacrimosa, θα αρχίσεις να χαμογελάς και σιγά σιγά θα χτιστεί το κομμάτι για να μπει το βαρύ κι ασήκωτο doom με τα τρελά φωνητικά.

Και καλά θα πει κάποιος, αρνητικά δεν έχει αυτός ο δίσκος; Τι, είναι το νέο “Draconian Times”; Όχι, σαφέστατα κι έχει τα θεματάκια του. Καταρχάς, οι πολλές ωραίες ιδέες που έχει, στα περίπου 50 λεπτά που διαρκεί η έκδοση που μας στείλανε, επαναλαμβάνονται σε σημείο που οι μη φανατικοί του είδους θα κουραστούν. Επίσης, παρότι θεωρούνται παλιοί αμφότεροι οι μουσικοί, οι επιρροές τους, είναι αρκετά χτυπητές, για τα δεδομένα της εμπειρίας τους. Και τέλος, αν και χωρίς να είμαι σίγουρος μέσα μου, το γεγονός ότι η γλώσσα των τραγουδιών είναι τα γερμανικά, από τη μία δίνει έναν πιο σκοτεινό τόνο στην συνολική ατμόσφαιρα. Από την άλλη όμως, αφαιρεί από αυτό που μπορείς να αποκομίσεις, αφού δεν θα μάθουμε ποτέ, λογικά, τι θέλει να πει ο ποιητής.

Στην περιγραφή μπορεί να σου φαίνεται ότι απλά έχουμε να κάνουμε με μία συρραφή ιδεών που άλλοι έπλασαν, αλλά στο άκουσμα του δεκάλεπτου “Eines Tages” που θα δεις ότι γυρίστηκε στα πρότυπα ταινίας μικρού μήκους, θα νιώσεις κι εσύ ότι μάλλον κάτι νέο μπορεί να γεννηθεί. Η μόνη μου ένσταση για να μην μιλήσω για το νέο μουσικό θαύμα της εν λόγω σκηνής, είναι το γεγονός ότι πολλοί ξεκίνησαν έτσι και στην πορεία «μαλάκωσαν». Γι’ αυτήν μου όμως την ένσταση, ο χρόνος είναι ο καλύτερος κριτής.

Βαθμολογία: 72/100

Για το Rock Overdose,

Ηλίας Ιακωβόπουλος