Ημερομηνία δημοσίευσης: 12 Μαΐου 2017
Υποθέτω πως οι περισσότεροι από εσάς, για να μην πω σχεδόν όλοι, γνωρίσατε τους Pyramaze το 2008, όταν, από το πουθενά, είχαν ανακοινώσει τον Matt Barlow ως νέο τους τραγουδιστή, έστω για ένα άλμπουμ, πριν γυρίσει στους Iced Earth, μέχρι να φύγει οριστικά και από εκεί. Μπορεί από τη μία εκεί να δημιουργήθηκε όλη η φήμη και δημοφιλία του συγκροτήματος, από την άλλη όμως υπάρχει η αδικία του γεγονότος πως τώρα που είναι πολύ καλύτεροι συνθετικά και εκτελεστικά, ασχολείται αρκετά λιγότερος κόσμος μαζί τους.
Βέβαια, εδώ που τα λέμε, αυτοί που ασχολήθηκαν μαζί τους όταν έγινε το 'μπαμ' με τον Barlow, ήταν κυρίως οπαδοί των Iced Earth που ήθελαν από περιέργεια να ακούσουν σε τι φόρμα βρισκόταν η αγαπημένη τους φωνή, έχοντας σα δεδομένο πως απείχε κάποια χρόνια λόγω δικής του απόφασης. Βοήθησαν πάντως και οι Δανοί σε αυτό, καθώς από το ξεκίνημα της καριέρας τους είχαν πολλές έντονες Iced Earth επιρροές, και ειδικά σε εκείνο το άλμπουμ εμφανίστηκαν στο μέγιστο βαθμό με σκοπό να ταιριάζουν με τη φωνή.
Μετά την φυγή του Barlow όμως, ίσως ήταν το σοκ, ίσως ήταν το wake up call της φάσης "και τώρα τι κάνουμε?", που επέφερε το extreme make-over. Αφενός, χρειάστηκαν 7 χρόνια για να δισκογραφήσουν ξανά, και αφετέρου αποφάσισαν να απογαλακτιστούν από τις επιρροές τους και να ακολουθήσουν διαφορετικά μονοπάτια. Κάτι που τελειοποίησαν σε αυτό εδώ το άλμπουμ, αφαιρώντας πλέον κάθε συνδετική επαφή με τον ήχο των Iced Earth, και έχοντας στραφεί ολοκληρωτικά πλέον στο prog/power, δημιουργώντας ένα άκρως ποιοτικό και περιπετειώδες άλμπουμ, δίνοντας έμφαση στο βάθος των συνθέσεων.
Οι οποίες συνθέσεις ακολουθούν ένα soundtrack μονοπάτι, με τη βοήθεια και των ελαφρών συμφωνικών προσθηκών, θέλοντας να υποστηρίξουν ένα μετα-αποκαλυπτικό concept, καθιστώντας αυτό το άλμπουμ το πιο συναισθηματικό και φιλόδοξό τους. Όπως γίνεται εύκολα κατανοητό βέβαια, μια τόσο φιλόδοξα στημένη δουλειά που διαθέτει ένα τέτοιο βάθος και εύρος στις συνθέσεις του, θέλει το χρόνο του για να αποκαλυφθεί πλήρως και ολοκληρωτικά στον ακροατή. Δεν μπορώ να πω αν είναι η καλύτερη δουλειά τους μέχρι τώρα, καθώς διαφέρει πάρα πολύ από τις προηγούμενες δουλειές τους σε πολύ μεγάλο σημείο, και θα ήταν άτοπο να συγκρίνουμε ανόμοιους ήχους, σίγουρα όμως είναι η μέχρι τώρα πιο ολοκληρωμένη, φιλόδοξη και με πλούσιο βάθος δουλειά τους. Κομμένη και ραμμένη γάντι για τους fan του prog/power.
Βαθμολογία: 86/100
Για το Rock Overdose,
Σταύρος Πισσάνος
Comments
