Ημερομηνία δημοσίευσης: 4 Ιουνίου 2017
Απολαυστικός, καυστικός και πάντα επίκαιρος ο Roger Waters, και με τη κυκλοφορία του, ‘’Is This The Life We Really Wanted?’’, συνεχίζει όπως και στο παρελθόν να ακροβατεί στη πολύ λεπτή γραμμή των πολιτικοποιημένων, αλλά και κοινωνικοποιημένων απόψεων του, ακριβώς όπως έκανε και πριν από περίπου 50 χρόνια με τους Pink Floyd.
Το ‘’Is This The Life We Really Wanted?’’ αποτελεί το πρώτο studio album του Waters, μετά από 25 ολόκληρα χρόνια, ακολουθώντας το ‘’Amused to Death’’ που κυκλοφόρησε το 1992, καθώς και το σόλο δίσκο ‘’Ça Ira’’ που είδε το δρόμο για τα δισκοπωλεία το 2005.
Όποιος θα φανταζόταν ότι μετά από τόσα χρόνια ο Waters θα άλλαζε τη σκέψη του και θα επέστρεφε με ένα δίσκο ο οποίος θα μιλάει για λουλούδια και αγάπες, πλανάται πλάνην οικτράν. Το ‘’Is This The Life We Really Wanted?’’ από το πρώτο μέχρι και το τελευταίο δευτερόλεπτο, περνάει τα αντιφασιστικά, αντιιμπεριαλιστικά και αντικαπιταλιστικά μηνύματα που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε από την εποχή των Pink Floyd καθώς και σε κάθε δουλεία του από τότε.
Ο διάσημος παραγωγός των Radiohead, Nigel Godrich έχει βάλει το χεράκι του και υπογράφει τόσο τη παραγωγή όσο και τον μουσικό εμπλουτισμό πολλών τραγουδιών με πλήκτρα, μουσικά εφέ αλλά και νότες από τη κιθάρα του. Η ηχογράφηση του δίσκου ξεκίνησε το 2010 και ολοκληρώθηκε το 2017, ενώ διάφορα κομμάτια του track list έχουν ακουστεί μέσα σε αυτή τη περίοδο σε live εμφανίσεις του Roger, με διαφορετικούς όμως τίτλους.
Ακουστικά, τα κιθαριστικά σόλο κάνουν αισθητή τη παρουσία τους και παντρεύονται αρμονικά τόσο με την απαλή μελωδία των πλήκτρων, που δεν λείπει από κανένα σχεδόν κομμάτι, όσο και με τα ηχητικά εφέ που υπάρχουν διάσπαρτα και προσδίδουν μια μοναδική πινελιά. Από πλευράς φωνητικών και στοίχων ο Roger Waters αναμφίβολα θα μπορούσε να είναι πρωταγωνιστής σε θεατρική παράσταση που μεταδίδεται μέσω ραδιοφώνου. Η χαρακτηριστική χροιά της φωνής του και το καταπληκτικό πολυδιάστατο ‘’στήσιμο’’ που έχει μέσα στα κομμάτια σε συνεργασία με τους μεγαλοφυής στοίχους, κάνουν το όλο σύνολο να σε κάνει να περιμένεις με αγωνία να ακούσεις το ένα κομμάτι μετά το όλο.
Highlights του δίσκου αποτελούν: Το ακουστικό “Déjà vu” που αναφέρεται στην απληστία και τις εκλογές, το οποίο μάλιστα θα θυμίσει σε αρκετούς το “Mother” από το “The Wall”. Ακολουθεί το σκοτεινό αλλά ταυτόχρονα συναισθηματικό “The Last Refugee”, το οποίο μιλάει για τη παγκόσμιο μεταναστευτικό πρόβλημα και την απόφαση του Tramp να κλείσει τα σύνορα. Το αρκετά ψυχεδελικό “Smell The Roses” που θυμίζει έντονα κομμάτια από το ‘’Wish You Were Here’’ των Pink Floyd, ενώ ακόμα ένα κομμάτι που μπορεί να μη το σιγοτραγουδάς λόγο ρυθμού αλλά θα σου αποτυπωθεί λόγο στοίχων είναι το ομώνυμο “Is This The Life We Really Wanted?”.
Συνολικά πρόκειται για ένα δίσκο που αποτυπώνει άριστα όλη την οργή του Roger Waters και η οποία είναΙ διάχυτη σε κάθε τραγούδι του δίσκου. Τα μηνύματα που περνάει είναι πολλά, ξεκάθαρα και καυστικά, ενώ η μουσική που πλαισιώνει τους στοίχους δε θα μπορούσε να ταιριάζει καλύτερα. Από πλευράς παραγωγής, ο δίσκος είναι εξαιρετικός με τη μελωδία των οργάνων να δένει με τους ήχους που έχουν προστεθεί και δίνουν μια πολύ δραματική εικόνα που σε κάποιους ίσως να μη πολύ αρέσει αλλά όπως και να το κάνεις αποτελεί ένα σύνολο που αποτυπώνει με το καλύτερο τρόπο τα σημεία των καιρών που διανύουμε.
Βαθμολογία : 73/100
Για το Rock Overdose,
Πέτρος Ροκάς