Πολύ δύσκολη η θέση κάποιου που πάει σε μία συναυλία καθαρά οπαδικά και μετά το πέρας της μαθαίνει να έχουν συμβεί διάφορα που δυσφημίζουν την Ελλάδα ακόμα και σ'αυτό το μέτωπο. Δε μας έφτανε που μας έχουν στη μπούκα από παντού και σε κάθε δυνατή ευκαιρία βαράνε και το γαιδούρι και το σαμάρι προκειμένου να μας σκίσουν από όλες τις μεριές, δίνονται και τα δικαιώματα και μάλιστα με τρόπο επιδεικτικά προκλητικό. Ο λιγοστός κόσμος που αποφάσισε να στηρίξει το συγκεκριμένο γεγονός, θα το σκεφτεί 2 και 3 φορές παραπάνω πλέον αν θέλει να κάνει το ίδιο σε ανάλογη περίπτωση.
Οι Warhammer άνοιξαν τη βραδιά, η οποία ξεκίνησε με καθυστέρηση. Ακόμα χειρότερο έγινε το σκηνικό από το γεγονός ότι παίξανε 45', ενώ ήταν να παίξουν αρκετά λιγότερο. Προσπαθούν να παίξουν κάτι που και οι ίδιοι δεν ξέρουν τι είναι αυτό, κλασσικομεταλλικό στη βάση του, με προσπάθειες να προσθέσουν ακρότητα σε σημεία και φωνητικά. Πράγματι προβληματίστηκα με το τι θα γράψω. Δε μου αρέσει να μιλάω αρνητικά για νέο συγκρότημα, έχουν όλη την καλή διάθεση κι όλη την καύλα της νεανικής τους ηλικίας, το παραδέχομαι και μπράβο τους. Ηχητικά ήταν ξεκούρδιστοι του κερατά (πες ότι έτυχε, το προσπερνάω). Δεν υπάρχει κανένας λόγος να μπουν ακραίου είδους φωνητικά, συγκεντρωθείτε σ'αυτό που θέλετε να κάνετε, κάντε το με ΠΟΛΛΗ δουλειά, δουλέψτε τα κομμάτια ξανά και ξανά πετώντας σημεία που επαναλαμβάνονται και σας αδικούν.
Κάποια σημεία αντιγραφής των Running Wild δε με χάλασαν, θα προτιμούσα περισσότερα τέτοια παρά κάποια σημεία που ξεκάθαρα δεν έχουν θέση. Καλέ μου φίλε ντράμερ, δεν παίζεις άσχημα, αλλά όταν παίζεις σε συναυλία, τα τύμπανα είναι ο εχθρός μάγκα, τα βαράς μέχρι να πέσουν κάτω, μην τα κοιτάς σαν να φοβάσαι. Εν ολίγοις κακή εμφάνιση, παίξανε και παραπάνω, κούρασαν τον κόσμο. Για το φιλότιμο και μόνο, εύχομαι να τα πάτε καλύτερα στο μέλλον, προσέξτε το λίγο, μάθετε από τα λάθη σας, ο χρόνος είναι στο πλευρό σας. Δουλέψτε και δε θα χάσετε.
Συνέχεια με Black Path, με την πρώτη νότα νιώθουμε ήδη τη λύτρωση σε σχέση με ότι είδαμε πριν. Φοβερή ορμή και παίξιμο με όγκο, ντεθιάρικη προσέγγιση του υλικού, τραγουδιστής με λαρύγγι προπονημένο σε καφροέκφραση, άκρως συμπαθής και με ευχάριστο τρακάρισμα ανάμεσα στα κομμάτια. Παίξανε μόλις μισή ώρα και κέρδισαν τον κόσμο, σε κάποια φάση προς τη μέση της εμφάνισης τους, κάπως σαν να χάθηκε η αρχική ορμή και κάνανε λίγο κοιλίτσα, αλλά γενικά απέσπασαν δίκαια ενθαρρυντικά σχόλια, χειροκροτήθηκαν από τον κόσμο και αποχώρησαν με το κεφάλι πολύ ψηλά. Αναμένεται να κυκλοφορήσει υλικό κάποια στιγμή, αν είναι όπως αυτά που ακούσαμε, τότε θα μιλάμε για πολύ καλή κυκλοφορία και φυσικά με ποιότητα. Σε κάποια φάση τους βγήκε κι ένα γκρουβάρισμα α λα Meshuggah, που ναί μεν δεν πολυκατάλαβα πως και γιατί το κόλλησαν στη μουσική τους, αλλά στα αυτιά μου ως αρχιφανατικός των Σουηδών, μου ακούστηκε ιδιαίτερα ευχάριστο. Φοβερή πάντως η δουλειά στις κιθάρες, ενώ ντράμερ και μπασίστας δίνανε όμορφο πρόσθετο όγκο όσο περνούσε η ώρα. Δεν τα ήξερα τα παιδιά, αλλά νομίζω βρίσκονται σε πολύ καλό δρόμο σαν πορεία γενικότερα και στο μέλλον μπορούν να βγούν κερδισμένοι, με τέτοιες και ακόμα καλύτερες εμφανίσεις σίγουρα θα πάρουν τον κόσμο με το μέρος τους μελλοντικά.
Επόμενοι οι Lloth, πολύ ξεχωριστή περίπτωση συγκροτήματος γι'αυτό που αντιπροσωπεύουν. Θα μου επιτρέψετε μία φορά να σταθώ όχι τόσο στο μουσικό ύφος και την απόδοση που πραγματικά γούσταρα, περισσότερο από όλα τα εγχώρια συγκροτήματα της βραδιάς. Ο ήχος ήταν άψογος, έβλεπες και τα παλικάρια να κοπανιούνται ασταμάτητα, με φοβερή σκηνική παρουσία, διπλά φωνητικά-κόλαση, θανατίλα και μαυρίλα να συνυπάρχουν όμορφα στον ήχο τους και γενικά μία εμφάνιση επαγγελματική σε όλους τους τομείς. Πρωτίστως θα ήθελα να τονίσω το τι κουράγιο και ψυχικό σθένος θα πρέπει να έχει ένας άνθρωπος να βρίσκεται εκεί πάνω και να παίζει για όσους βρέθηκαν από κάτω, με περίσσειο πάθος και αυταπάρνηση και σίγουρα μεγάλη ειλικρίνεια σ'αυτό που κάνει.
Με όσα πέρασε σχετικά πρόσφατα ο αγαπητός τραγουδιστής, θεωρώ ότι πολλοί από μας στη θέση του, δε θα είχαμε τα άντερα να βρεθούμε στη σκηνή και να αποδώσουμε με τον τρόπο που το έκανε. Είμαι βέβαιος ότι εκεί ψηλά, μία ψυχή που έφυγε νωρίς και άδικα, ήταν περήφανη για ότι συνέβη και με όσα διαδραματίστηκαν επί σκηνής. Το κομμάτι ''Athanati'' αφιερώθηκε στη μνήμη της Tristessa από τους Astarte, με τους Lloth να μην αφήνουν επ'ουδενί να ξεχαστεί η σημαντική της κληρονομιά που άφησε, και γι'αυτό και μόνο το λόγο αξίζουν να στηριχθούν μελλοντικά, πέραν της προφανούς μουσικής τους αξίας.
Για τη συνέχεια το συγκρότημα που περίμενα περισσότερο από τις Ελληνικές προσθήκες. Λατρεύω τους Womb Of Maggots όσο ελάχιστες μπάντες της χώρας, ειδικά τα τελευταία χρόνια. Έχουν βγάλει το απίστευτο ''Decay Of Humanity'', δισκάρα ολκής σε κάφρικα μονοπάτια που ελάχιστοι έχουν πατήσει, εντός κι εκτός συνόρων. Δυστυχώς τεχνικά προβλήματα και μικρολεπτομέρειες εμπόδισαν την εμφάνιση αυτή να είναι ανάλογη των προσδοκιών. Στην αρχή ο ήχος ακουγόταν σαν να έπαιρνε τα ριφφ ο αέρας που δεν υπήρχε μέσα στο κλαμπ, στη συνέχεια κάπως έφτιαξε όλο αυτό αλλά κάποιες μικροδιακοπές μας στέρησαν λίγο την καύλα και είναι αυτό που θα ακουστεί κάπως κλισαρισμένο, αλλά πραγματικά χάθηκε η στιγμή από ένα σημείο και μετά. Κρίμα κυρίως για την εκπληκτική καφροαπόδοση του Γιάννη στη φωνή, όπου πραγματικά με χαρακτηριστική ευκολία έβγαλε τα έντερα του, φωνές σαν τη δική του είναι απίστευτο το πως βγαίνουν, πόσο μάλλον ζωντανά. Παίχτηκε μία διασκευή του ''Raining Blood'' για το γαμώτο της υπόθεσης, με το κοινό να μην ανταποκρίνεται και ιδιαίτερα δυστυχώς.
Περίμενα περισσότερα για να είμαι ειλικρινής, θα θεωρήσω ότι απλά έτυχε να είναι θέμα τεχνικών δυσκολιών το όλο σκηνικό, αλλά σε εκ νέου παρόμοια ατελή εμφάνιση (χωρίς απαραίτητα δική τους ευθύνη), θα είμαι αμείληκτος.
Το κυρίως πιάτο ήταν οι Πολωνοί Hate. Με το νέο καταπληκτικό δίσκο ''Tremendum'' μας επισκέφθηκαν για 2η συνεχή χρονιά, μετά το περυσινό live με τους έξοχους συμπατριώτες τους Decapitated, κάνανε μπάσιμο επαγγελματιών και σβήσανε σε νανοδευτερόλεπτα ότι είχε προηγηθεί. Σε μεγάλα κέφια και με σετ που κάλυψε κυρίως τη νεότερη εποχή τους χωρίς να λείπουν και κάποιες εκπληξούλες, στάθηκαν άξιοι για 70' περίπου, με ένα κομμάτι για encore ύστερα από παρότρυνση του κόσμου. O Adam σε φωνητικά και κιθάρα ήταν επιβλητικός ως προς την παρουσία του, δηλώνοντας μάλιστα ότι νιώθει σεβασμό για το κοινό και ότι εκτιμάει πολύ τη στήριξη των Ελλήνων οπαδών. Τραγική ειρωνεία το τι ακολούθησε μετά... O Pavulon πίσω από τα τύμπανα διέλυσε όλο το μέρος, ενώ τα νεότερα σχετικά μέλη κέρδισαν τον κόσμο με το συνεχές τους κοπάνημα, ειδικά ο μπασίστας Apeiron δε σταμάτησε λεπτό, ενώ από την άλλη μεριά, ο κιθαρίστας Domin με τις χαρακτηριστικές του γκριμάτσες πόρωνε τον κόσμο περισσότερο. Άψογη εμφάνιση η οποία δυστυχώς μπορεί να είναι και η τελευταία τους στη χώρα μας με όσα ακολούθησαν, παρ'όλα αυτά, όσο βρέθηκαν επί σκηνής τίμησαν και τον τελευταίο που έδωσε το παρών στο χώρο και επιβεβαίωσαν ότι είναι σεβαστό συγκρότημα, άλλωστε Πολωνικό συγκρότημα που να μη σπέρνει, δεν υπάρχει ούτως ή άλλως.
ΥΓ: Πολλά βγήκαν στη φόρα, επιτηδευμένα και με χείριστο τρόπο . Ο κόσμος δεν είναι μαλάκας όμως, βλέπει και κατανοεί περισσότερα απ΄όσο θέλετε να νομίζετε όλοι. Όσοι ασχοληθήκατε με την ξεφτίλα που ακολούθησε και δεν έχετε την τσίπα να παραδεχθείτε την κατάντια σας, κάντε τη χάρη από τον υπόλοιπο κόσμο να μην ξανασχοληθείτε με τα κοινά συναυλιών ή εκάστοτε παρόμοιων γεγονότων...
Για το Rock Overdose,
Δημήτρης Αλόρας
Comments
