Ημερομηνία δημοσίευσης: 14 Ιουνίου 2017
ΠΡΟΣΟΧΗ!!! Εισέρχεστε σε ζώνη όπου αναστέλλονται όλοι οι μουσικοί νόμοι και βασιλεύει το 80’s obscure, cult,underground epic metal!!! Προχωρήστε με δική σας ευθύνη!!
Για να αποκωδικοποιήσω την παραπάνω πομπώδη προειδοποίηση, οι Φιλανδοί Legionnaire είναι η απάντηση σε όσους προβληματίζονται τι θα βάλουν στην κασσετοσυλλογή που ετοιμάζουν, μετά τα Killen - “Birth Of A King”, Max Plänck - “Roar”, Brocas Helm - “Ravenwreck”, προκειμένου να το γυρίσουν ομαλά στα σουηδικά τύπου Neptune - “Enemies”, Ζone Zero - “Win Or Die” κλπ. Αν οι δικές σας μουσικές «έγνοιες» διαφέρουν σημαντικά, ελάχιστα μπορεί να σας προσφέρει το “Dawn Of Genesis”και καλό είναι να αγνοήσετε ότι διαβάσετε σ’ αυτή την κριτική... αν όχι και την ίδια την κριτική!!
Με τους φοβερούς και τρομερούς Vultures Vengeance, τους πολύ καλούς Gravebreaker και τώρα με τους Legionnaire, η Gates Of Hell (θυγατρική της Cruz Del Sur) εξελίσσεται σε πολυαγαπημένο μου label! Έχω βέβαια κάποιες γενικότερες ενστάσεις που μου προκαλούν αλληλοσυγκρουόμενα συναισθήματα και για τους Legionnaire. Τον τελευταίο καιρό παρατηρώ μια κατά τα φαινόμενα τεχνητή και ζορισμένη προσπάθεια αναβίωσης του obscure underground 80s epic ήχου, που μοιάζει να δημιουργεί κάποιο underground trend το οποίο δεν συνάδει με τις αρχικές προθέσεις των συγκροτημάτων που τον υπηρέτησαν. Αν και γουστάρω τη μουσική που δημιουργείται από την όλη «φάση», το να γίνεται μόδα η «κουλαμάρα», το φάλτσο, η φτηνιάρικη demo παραγωγή και η κασέτα (!!!), εν έτη 2017, μοιάζει χλευασμός και όχι φόρος τιμής στα αντίστοιχα συγκροτήματα των 80s.
Παρ’ όλους όμως τους προβληματισμούς και την καχυποψία μου, κάθε φορά που ακούω όλα αυτά τα σύγχρονα συγκροτήματα με τον ήχο από τα μπουντρούμια και τις κατακόμβες των 80s, αντί να εξαντλήσω την αυστηρότητά μου, μού τρέχουν τα σάλια σαν τα σκυλιά του Παβλόφ, δέσμιος των εξαρτημένων αντανακλαστικών μου. Και για να δώσω ελαφρυντικά σ’ αυτή τη σχιζοφρενική μου στάση, όπως ανέφερα και σε άλλη κριτική, ο τελικός κριτής είναι το αυτί μας. Ελάχιστο νόημα έχουν οι κρίσεις και οι επικρίσεις αυτόκλητων μεταλλικών ιεροεξεταστών που δικάζουν στο όνομα της «μεταλλικής ηθικής», και ακόμα λιγότερο τα φωνητικά ωδείου και οι κρυστάλλινες παραγωγές που απουσιάζουν προκλητικά από άλμπουμ όπως το “Dawn Of Genesis”, όταν κομματάρες όπως τα“Shadows Upon The Metropolis” (απίστευτο έπος!!!), “Clairvoyance”, “Dawn Of Genesis”,“The Guardian”, “Olympian Aegis” κάνουν το αίμα σου να κοχλάζει και την αδρεναλίνη σου να ξεχειλίζει με τις ριφάρες και τις σολάρες τους!
Η μπάντα έχει πολλές αντικειμενικές αδυναμίες, αλλά καμία δε με πτοεί ή με αποθαρρύνει. Ίσως μόνο να ήθελα πιο πολλά δυνατά και ευκολομνημόνευτα ρεφραίν, όπως έχει το ομώνυμο κομμάτι. Η βαθμολογία είναι καθαρά υποκειμενική και αν δεν το καταλάβατε μέχρι τώρα, η μουσική των Legionnaire απευθύνεται αποκλειστικά στους «μυημένους» αμετανόητους νοσταλγούς των 80ς.
Βαθμολογία: 85/100
Για το Rock Overdose,
The Shadowcaster
Comments
