Με αφορμή μία φωτογραφία του Βρετανικού Metal Hammer με τον άνωθεν τίτλο, έκατσα και σκέφτηκα τι μ@λακίες έχω κάνει τόσα χρόνια σε συναυλίες, το κακό είναι ότι από τη μία είναι αμέτρητες οι συναυλίες κι από την άλλη το ότι προσπαθώ να μην κάνω μ@λακίες, ή κι αν τις κάνω, δε θα τις παραδεχτώ. Σίγουρα έχουμε βρεθεί ο καθένας μας σε σκηνές απείρου κάλους από την πώρωση, την προσμονή και την αδρεναλίνη που βαράει κόκκινο, υπάρχουν και στιγμές που καλό θα ήταν να μην είχαν συμβεί. Θα δώσω μερικά παραδείγματα και όποιος από σας θέλει, ας θυμηθεί κάποια δικιά του ''κακή'' στιγμή και ας το κάνουμε κάτι σαν γκάλοπ.
Το 1997 στους Grave Digger σήκωσα έναν κοντό στους ώμους μου για να βλέπει καλύτερα κι όταν άρχισαν να παίζουν το ''Circle Of Witches'' από το κοπάνημα, μάλλον κοπάνησα και τον ίδιο εκσφενδονίζοντας τον προς άγνωστη κατεύθυνση, το βλέμμα όλων έπεσε πάνω μου, αλλά επειδή μάλλον έδειχνα επικίνδυνος, κανείς δεν είπε κουβέντα.
Το 1998 στους Slayer στο Μύλο, σε κάποια φάση επικρατεί απόλυτη παύση μεταξύ κομματιών και ο Araya απλά κοιτάει τον κόσμο να κόψει αντιδράσεις, την ώρα που το βλέμμα του πέφτει πάνω μου, δεν ξέρω τι όνειρο είδα, αλλά του φωνάζω ''Don't just sit there, go on playing''. Όχι μόνο δεν πήρε το μπάσο του να μου το φορέσει κολάρο, αλλά χαμογέλασε χαιρέκακα και ξεκίνησαν το ''Hell Awaits''. Μεγαλεία.
Στους Destruction όταν παίξανε μαζί με τους Overkill και Seven Witches το 2003 νομίζω, κάποιος είχε τη φαεινή ιδέα να πηγαίνει να βαράει τον κόσμο με πολύ άσχημο τρόπο στις πρώτες σειρές, τον πήρα από το μαλλί και τον άρχισα στις γρήγορες, με αποτέλεσμα ο Schmier να με κοιτάει σε φάση ''τι έγινε'' και να του φωνάζω σε άπταιστα Γερμανικα ''Er ist arschloch'', κοινώς ''είναι μ@λάκας'', το είδε όλο το κλαμπ αυτό, μετά ήρθε να μου τσαμπουκαλευτεί ο αδερφός του, που μου έφτανε μέχρι το βυζί, δε θα τον βαρούσα ποτέ, τον έσωσαν 2-3 άλλοι που του είπαν ''αστο, ο αδερφός σου όλο μ@λακίες είναι σε κάθε συναυλία, καλά του έκανε''.
Μου έχουν βγεί και κάτι ποζεριλίκια κατά καιρούς τύπου σηκώθηκα φίλησα τον Jeff Waters το 2001 όταν άρχισε το ''Alison Hell'', έχω κάτσει πάνω στο κάγκελο στους Nevermore κραδαίνοντας μπαγκέτες που μου έδωσε ο Van Williams και έπαιζα air drumming μαζί του και στα @@ μου αν έβλεπαν οι πίσω, άπειρα stage diving, μερικές φορές έβγαλα μπλούζα να την ανεμίσω και καλά σαν σημαία (π.χ. στους Bolt Thrower όταν κλείσανε με το ''...For Victory'') και νομίζω το τοπ ξεφτιλίκι μου ήταν όταν παίξανε οι Lamb Of God το ''Redneck'' που λέω σε όλους ''όποιος δεν κάνει κύκλο θα φάει σκαμπίλι'', όπου πράγματι κανείς δεν το έκανε και ένα ολόκληρο Fuzz με έβλεπε να μπατσώνω τύπους με το ρυθμό που μπαίνουν οι παίχτες του μπάσκετ στην παρουσίαση της ομάδας.
Μετά σοβαρεύτηκα, απλά πέρυσι που έκανα stage diving στο ''Agent Orange'' στους Sodom στο An, ενώ κάτι κρετίνοι με έχουν πιάσει και είμαι γυρισμένος ανάποδα, αποφάσισαν να ανοίξουν και ευτυχώς το κατάλαβα κι έβαλα τους αγκώνες μου έγκαιρα αλλιώς θα με έκλαιγε η μανούλα μου, το είδε αυτό όλο το κλαμπ βέβαια, γίναμε ρόμπα αλλά τουλάχιστον ρωτούσαν πως είμαι.
Αυτά κι άλλα πολλά που δε θυμάμαι, όποιος θέλει, ας καταθέσει τη δική του εμπειρία χωρίς ντροπή, για ένα οπαδιλίκι και μία πώρωση ζούμε στο κάτω κάτω της γραφής.
Comments
