Η δεκαετία του ’80 δεν ήταν η καλύτερη δυνατή για τον Alice Cooper, μέχρι τουλάχιστον τα μέσα της. Έχοντας ως το 1983 τρία διαδοχικά αποτυχημένα άλμπουμ, με τον ίδιο να δηλώνει ότι πάσχοντας από έντονη αλκοολική αμνησία δε θυμόταν καν τις ηχογραφήσεις των δύο τελευταίων δίσκων, η συνέχεια έρχεται ξανά σε κλινική αποτοξίνωσης για να θεραπεύσει τον αλκοολισμό του. Μέχρι το 1987 έχει επανέλθει εν μέρει στα μουσικά δρώμενα. Δύο χρόνια αργότερα όμως, η επάνοδος είναι απόλυτη. Το Trash σηματοδοτεί την αναγέννηση του καλλιτέχνη και ένα από τα πιο επιτυχημένα άλμπουμ στην καριέρα του. Δίσκος που κουβαλά πολλές επιτυχίες με μεγάλη συχνότητα αναμετάδοσης από τα ραδιόφωνα και το MTV. Και αν αρκετοί θεωρούν ότι είναι μια καθαρά εμπορική δουλειά, δεν πρέπει να παρακάμπτουν ότι συνδυάζει και την τέχνη. Με συμμετοχή διαφόρων καλλιτεχνών όπως Jon Bon Jovi, Steven Tyler, Stiv Bators, και τη συμβολή άλλων στο συνθετικό μέρος, όπως Joan Jett, Diane Warren και Richie Sambora, το “Trash” αν μη τι άλλο χαρακτηρίζεται από ποικιλία. Κλασσικά, καλογραμμένα, hard rock κομμάτια με στοιχεία glam metal και μπαλάντες που απευθύνονται σε ένα ευρύτερο ακροατήριο. Η δομή των κομματιών είναι κορυφαία και τα ρεφρέν δυνατά, δύσκολο να βγουν από το μυαλό. Αν και δεν πρόκειται για τον μεγαλύτερο τραγουδιστή που έχει υπάρξει, οι ερμηνείες του Cooper είναι άψογες, ενώ σημαντικό ρόλο έχουν και τα χορωδιακά μέρη στο τραγούδια. Η παραγωγή είναι πολύ καλή βοηθώντας στο να διατηρείται το υψηλό επίπεδο του δίσκου από την αρχή ως το τέλος. Αξιομνημόνευτο άλμπουμ, ευχάριστο στο άκουσμα, από αυτά πάντως που εκτιμάς περισσότερο στα νεανικά σου χρόνια και κάνεις αρκετό χαβαλέ ακούγοντάς τα μεγαλύτερος.
Comments
