Ημερομηνία δημοσίευσης: 16 Αυγούστου 2017
Άπαντες γνωρίζετε την τετριμμένη παρομοίωση «σαν το παλιό καλό κρασί». Λοιπόν στην περίπτωση των Ελλήνων πρωτοπόρων του συμφωνικού /ατμοσφαιρικού death metal, SepticFlesh και του καταπληκτικού νέου τους δίσκου, με τον τίτλο “Codex Omega”, η παρομοίωση αυτή ταιριάζει γάντι και γνωρίζει την απόλυτη δικαίωσή της !
Πρόκειται για το δέκατό τους άλμπουμ και επιτρέψτε μου να πω ότι αντί άλλης μιας διαδικαστικής κυκλοφορίας με ασφαλείς επαναλήψεις και τους συνήθεις αυτοματισμούς τους οποίους συνηθίζουν πολλοί μεγάλοι παλαιοί σε μεταγενέστερες κυκλοφορίες τους, εδώ οι SepticFlesh δεν επαναπαύθηκαν στις δάφνες τους, αλλά βάζοντας κόπο, δουλειά και κέφι μας παρουσιάζουν περήφανα το απάγαυσμα της μεγάλης τους καριέρας. Είναι το καταστάλαγμα μιας πορείας σχεδόν τριών δεκαετιών στον χώρο που βρίσκει πλέον την μπάντα χειρίζεται τα συμφωνικά στοιχεία της μουσικής της με τόση άνεση όση και τα death και brutal στοιχεία της που πραγματικά πλέον μπορείς να τους τοποθετήσεις με το χέρι στην καρδιά και χωρίς κανενός είδους “σωβινισμό”, στην κορυφή του συγκεκριμένου είδους σε παγκόσμιο επίπεδο!
Ειλικρινά αυτή η δουλειά των SepticFlesh είναι προορισμένη να ισοπεδώσει το μεταλλικό στερέωμα σε όλη την σφαίρα. Οποιαδήποτε άλλη εξέλιξη θα είναι τεράστια και αδικαιολόγητη αδικία.
Πανδαισία ηχοχρωμάτων, έξυπνη χρήση διάσπαρτων καθαρών φωνητικών (που μου θύμισε σε στιγμές τους Therion), ακουστική κιθάρα, doom στοιχεία, κολασμένα τύμπανα, επιθετικές αλλά ισορροπημένες κιθάρες, αρμονική ενσωμάτωση δύσκολων και όχι συνηθισμένων συμφωνικών οργάνων όπως τούμπες και κόρνες και σπουδαίες ενορχηστρώσεις δημιουργούν ένα εξαίσιο καλλιτεχνικό αποτέλεσμα που θεωρώ ότι αποτελεί την κορύφωση της μουσικής περιπλάνησης των SepticFlesh. Για άλλη μια φορά η “μεταλλική” πλέον Φιλαρμονική Ορχήστρα της Πράγας ερμηνεύει τα συμφωνικά μέρη και αυτό είναι ένα ακόμη συν, όπως και η αψεγάδιαστη παραγωγή του Jens Bogren. Τα χορωδιακά μέρη ερμηνεύει χορωδία αποτελούμενη από πλειάδα Ελληνίδων και Ελλήνων χορωδών τους οποίους διευθύνει η Μαργαρίτα Παπαδημητρίου.
To “Codex Omega” κυκλοφορεί την 1η Σεπτεμβρίου από τις Season of Mist & Prosthetic Records σε ενός είδους κοινής κυκλοφορίας και θα υπάρχει και deluxe έκδοση με bonus cd με συμφωνικά κομμάτια, κάτι σαν ανακάτεμα των μεταλλικών κομματιών του δίσκου, όπως θα καταλάβετε κι από τους τίτλους. Δυστυχώς η έκδοση που άκουσα εγώ δεν περιείχε τα έξτρα κομμάτια. Τα ἐξτρα κομμάτια θα περιλαμβάνει και η βινυλιακή έκδοση, που θα είναι σε μωβ βινύλιο. Συγκαταλέγεται στα καλύτερα της χρονιάς ούτως ή άλλως, αλλά πιστεύω ότι στο μέλλον θα μιλάμε για μια μνημειώδη κυκλοφορία γενικότερα. Δεν χάνεται.
Βαθμολογία : 90/100
Για το Rock Overdose,
Σάββας “ Manilla Road” Σαββαόγλου
Το έχω πει άπειρες φορές, είτε σαν συντάκτης είτε σαν απλός ακροατής. Ετούτοι εδώ έχουν βαλθεί να σπάσουν όλα τα κοντέρ και να καταρρίψουν ότι κορυφές έχουν οι ίδιοι θέσει. Ειλικρινά δεν μπορώ να σκεφτώ άλλη εγχώρια μπάντα που να επαναπροσδιορίζει τον εαυτό της, πάντα μέσα από τα δικά της στοιχεία, με τόση μαεστρία. Τουλάχιστον στα πλαίσια του ακραίου ήχου, οι SepticFlesh στα δικά μου αυτιά παίζουν μπάλα μόνοι τους.
Μετά τα δύο τελευταία αριστουργήματά τους, κάπου είχα αρχίσει για πρώτη φορά να αμφιβάλω και να “φοβάμαι” για το τι μπορεί να κατεβάσει το κεφάλι τους, δεν ξεπερνάς έτσι απλά τέτοιες συνθετικές κορυφές. Αν τα κατάφεραν; Επιδεικτικά και περίτρανα. Αν ξεπέρασαν τον εαυτό τους; Αυτό δεν είναι στην δικιά μου κρίση. Το μόνο που μπορώ να πω, πάντα μιλώντας σε προσωπικό επίπεδο είναι ότι το “Codex Omega” δεν ξεπερνάει τις προηγούμενες δουλειές τους. Δεν χρειάζεται να τις ξεπεράσουν. Έχουν ότι χρειάζεται για να κινηθούν διαφορετικά, έχουν την σοφία να κοιτάξουν πίσω, να δανειστούν πράγματα από το παρελθόν τους, να τα εντάξουν στο πνεύμα και το ύφος των τελευταίων χρόνων και να αγγίξουν την κορυφή από διαφορετική προσέγγιση. Και κάτι τέτοιο δεν καταφέρνουν να το κάνουν πολλοί πλέον.
Κατά την γνώμη πολλών, συμπεριλαμβανομένου και του υπογράφοντα το “Great Mass” και “Titan” είναι δύο album που συνδέονται απόλυτα. Θα μπορούσαν κάλλιστα να αποτελούν έναν δίσκο. Το πρώτο σαφώς πιο μελωδικό, το δεύτερο σκοτεινότερο και επιθετικότερο και τα δύο τους όμως βασισμένα στην ίδια βάση. Η δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Με το “Codex Omega” αντιστρέφουν την βάση. Η ακρότητα φτάνει σε άλλα επίπεδα. Αισθητά δυσκολότερος σαν άκουσμα, όχι τόσο “εύπεπτος”. Τα μελωδικά του περάσματα σαφώς πιο περιορισμένα, οι μελωδίες του πιο σκοτεινές και παρόλα αυτά άκρως εθιστικές. Η παρουσία του Σωτήρη Βαγενά πίσω από το μικρόφωνο είναι μικρότερη μα καθοριστική. Κανένας μας δεν νομίζω πως θα μπορούσε να φανταστεί αυτή την μπάντα χωρίς τα “λυτρωτικά” φωνητικά του Σωτήρη. Το ίδιο ισχύει βέβαια και για τις απίστευτες κιθαριστικές μελωδίες του, που μοιάζουν πραγματικά αστείρευτες.
Ο δε Seth σε έναν καταιγισμό από dragon voice που δεν έχει προηγούμενο. Το “Codex Omega” επίσης σηματοδοτεί και την πρώτη επίσημη δισκογραφική τους δουλειά με τον Kerim “Krimh” Lechner πίσω από τα τύμπανα. Τι; Περιμένετε ανάλυση για την απόδοση και το drumming του; Καλά στα live τους δεν καταλάβατε τίποτα; Τι; Δεν ήσασταν; Θα προσπεράσω το κράξιμο για την αδικαιολόγητη απουσία σας και θα σας αφήσω να το ανακαλύψετε μόνοι σας. Α ναι ξέχασα, ούτε για την παραγωγή θα σας μιλήσω. Κοροϊδευόμαστε; Τι υπάρχει να πούμε για την παραγωγή; Το κείμενο μιλάει για τον καινούργιο δίσκο των SepticFlesh και αυτό από μόνο του φτάνει για να καλύψει θέματα όπως παραγωγή, απόδοση, ενορχήστρωση κλπ.
Πρέπει να αφήσω χώρο και για τα υπόλοιπα παιδιά αν και πραγματικά θα μπορούσα να γράφω για πάντα και για την μπάντα αλλά και για την καινούργια τους δουλειά. Γιατί δεν είναι μία από τα ίδια. Ποτέ δεν είναι με δαύτους. Δεν είναι επανάληψη και επανάπαυση. Είναι καινούργια αρχή, επαναπροσδιορισμός, ενδοσκόπηση. Πήραν αυτό που οι ίδιοι έχτισαν, το κοίταξαν, το τσαλάκωσαν και το ξεδίπλωσαν πάλι από άλλη οπτική γωνία. Επιστράτευσαν παλιά-νέα “τεχνάσματα” (ακόμα χαμογελάω σαν χαζός με το “Trinity”) και εξαπέλυσαν για ακόμα μια φορά έναν όλεθρο χωρίς αύριο. Το έχω ξαναπεί και θα το ξαναπώ, είμαι χαρούμενος να λέω πως ζω στην εποχή των SepticFlesh. Τι μας επιφυλάσσουν στην συνέχεια μόνο ο χρόνος θα δείξει.
Βαθμολογία: 90/100
Για το Rock Overdose,
Κωνσταντίνος Μάρης
''Codex Omega''
Οι SepticFlesh μετά την επαναδραστηριοποίησή τους έχουν εξελιχθεί από ένα από τα πιο σημαντικότερα ελληνικά σχήματα του ακραίου ήχου, σε πιονιέρους της παγκόσμιας ατμοσφαιρικής death metal σκηνής. Αυτό μεταφράζεται σε σημαντικές περιοδείες σε Ευρώπη και Αμερική, και σε διεθνή αναγνώριση μέσω του διεθνούς τύπου.
Το σχήμα έχει κατασταλάξει σε μια σταθερή υφολογική προσέγγιση από εκείνο το καταπληκτικό ''The Great Mass'' και μετέπειτα. Από αυτή την εκφραστική νόρμα δεν παρεκκλίνουν και με τη νέα τους κυκλοφορία "The Codex Omega".
Οι SepticFlesh και σε αυτό το album λειτουργούν υποδειγματικά σαν μία καλλιτεχνική κολεκτίβα, όπου το κάθε μέλος συμβάλλει καταλυτικά στον τομέα ανάληψης δράσης, οδηγώντας σε ένα αδιάσπαστο καλλιτεχνικό σύνολο, και ένα απόλυτα μοναδικό αποτέλεσμα, δικαιωματικά σήμα κατατεθέν τους.
Από το εικαστικό μέρος και τη μοναδική του αισθητική, ταυτόσημη με το ηχητικό μέρος, τη συνθετική διαδικασία, κατά την οποία με μοναδικό τρόπο τα heavy όργανα πλαισιώνουν το αυθεντικό αρχικό συμφωνικό μέρος και όχι αντίστροφα, και τα trademark clean φωνητικά περάσματα του Σωτήρη να λειτουργούν εξυψωτικά, το σχήμα έχει τη δική του σφραγίδα σκοτεινής αισθητικής που το καθιστά μοναδικό.
Το ''Codex Omega'' είναι ένα σκοτεινό ποίημα του κάτω κόσμου, το οποίο στιχουργικά διαπραγματεύεται ζητήματα που αφορούν το σύγχρονο παγκόσμιο πνευματικό έλεγχο μέσω οθονών, τη διαχρονική επικινδυνότητα της ελεύθερης σκέψης και ύπαρξης για το παγιωμένο σύστημα(που καθιστά τον διανοητή πνευματικό μάρτυρα), την τρομοκρατία στη σύγχρονη καθημερινότητα, και πλήθος άλλων, που ο ακροατής οφείλει να μελετήσει, και να τα εκλάβει ως τροφή για εσωτερική αναζήτηση.
Καθαρά όσον αφορά το μουσικό μέρος, ο δίσκος είναι χωρισμένος κατά κάποιο τρόπο σε δύο μέρη. Στο πρώτο υπάρχει μια πιο ακραία προσέγγιση, διανθισμένη με κάποια νεοεισαχθέντα ανατολίτικα στοιχεία, με αποκορύφωμα το ''Portrait of a Headless Man'', που κατά τη γνώμη του γράφοντος είναι και το αποκορύφωμα του album.
Στο δεύτερο μέρος κάνουν την εμφάνισή τους περισσότερο τα καθαρά μελωδικά φωνητικά περάσματα του Σωτήρη Βαγενά, οι χαρακτηριστικές διπλές κιθαριστικές αρμονίες που φέρνουν στο μυαλό παλιές καλές εποχές, ενώ το ''Codex Omega'' κλείνει με το ''Trinity'', το οποίο κάθε πιστός τους φίλος οφείλει να ακούσει.
Συνθετικά το σχήμα κινείται στην κατεύθυνση και το επίπεδο των τριών προηγούμενων κυκλοφοριών του, και πλησιέστερα στο ''Titan'' από την άποψη της απαίτησης περισσότερων ακροάσεων για την πλήρη αφομοίωση του υλικού, το οποίο έχει τη γνωστή τάση να μεγαλώνει και να διαμορφώνεται μέσα σου με την πάροδο του χρόνου. Το μοναδικό στοιχείο που στερείται είναι αυτό της έκπληξης, αυτό όμως δεν είναι πάντα το ζητούμενο.
Συμπερασματικά, οι SepticFlesh δημιούργησαν (άλλον) έναν άρτιο δίσκο, έντονο, επικό, σκοτεινό, ατμοσφαιρικό, πνευματικό, που σίγουρα θα τους βοηθήσει να ανέβουν (ακόμα) περισσότερο στις συνειδήσεις των απανταχού φίλων του μελωδικού ακραίου ήχου ανά την υφήλιο. In a world controlled by fire...
Βαθμολογία: 93/100
Για το Rock Overdose,
Δημήτρης Χρόνης
Comments
