BIESY – “Noc Lekkich Obyczajów”

Η ἐκρηξη της Πολωνικἠς black metal σκηνής τα τελευταία χρόνια ήταν τόσο έντονη και πρωτοφανής, που συμπαρέσυρε μαζί της την αντίστοιχη, καταξιωμένη μεν, αλλά όχι τόσο ποικίλη δε, black/death σκηνή, η οποία προϋπήρχε εδώ και 20 χρόνια, έχοντας προσφέρει τρία ονόματα μεγαθήρια στο χώρο, χωρίς όμως να αποκτήσει την ποικιλία και την απότομη άνοδο σε δημοτικότητα που γνωρίζει η καθαρόαιμη black σκηνή τα τελευταία χρόνια, κυρίως διότι είχε πολλούς followers, σε αντίθεση με τους πολλούς αυτόφωτους πειραματιστές στο black.

Οι Πολωνοί Biesy προσπαθούν στο ντεμπούτο τους να χωθούν κάπου ενδιάμεσα. Συνδυάζουν τον παραδοσιακό και πατροπαράδοτο Πολωνικό black/death ήχο, με περισσότερη βάση όμως προς το death, μαζί με το ατονικό black metal που κυριαρχεί ήδη από την προηγούμενη δεκαετία, όπως το δίδαξαν οι Deathspell Omega. Με μέλη των Outre και Odraza, γίνεται αμέσως εμφανές πως πρόκειται για ένα φιλόδοξο project, με μέλη που έχουν ήδη μια κάποια εμπειρία και μια αξιοπρόσεκτη παρουσία στη σκηνή τους. Και αυτό γίνεται κατευθείαν αντιληπτό με την ακρόαση του δίσκου. Κάθε κομμάτι κρύβει μέσα του τόνους μπαρούτι, έτοιμο να εκραγεί στα αυτιά κάθε ανυποψίαστου ακροατή, με την έκρηξη να μην είναι στιγμιαία, αλλά να αναπτύσσεται αργά και σταδιακά. Η εμπειρία και η γνώση των μελών του συγκροτήματος, συνεισφέρει στην ενσωμάτωση των επιρροών στον τραχύ και άκρως επιθετικό ήχο, δίνοντας σαν αποτέλεσμα συνθέσεις πιασάρικες και προσιτές μεν, εμπλουτισμένες με όλα τα κλισέ, έτοιμες δε να πνίξουν κάθε ανυποψίαστο που θα βρεθεί στο διάβα τους.

Το πρόβλημα του δίσκου όμως εμφανίζεται όταν κατακάτσει ο ενθουσιασμός και η κ@ύλα, και αρχίσει η προσεκτική ανάλυση με νηφαλιότητα και χωρίς απόσπαση προσοχής. Εκεί αρχίζουν και εμφανίζονται θεματάκια, τα οποία δε γίνονται αντιληπτά όταν σε παρασέρνει η λάβα των συνθέσεων και ο ενθουσιασμός των πρώτων ακροάσεων. Όταν κατακάτσει η σκόνη, γίνεται εμφανής η έλλειψη προσωπικότητας και η εμφανής κυριαρχία των επιρροών. Πρώτα απ' όλα, ο ήχος είναι συγγενικός με τον ήχο των Outre και Odraza, κάτι που όμως είναι απόλυτα λογικό και αναμενόμενο, λόγω της παράλληλης ενασχόλησης των μελών με τα κύρια συγκροτήματά τους. Από εκεί και πέρα όμως, υπάρχει μια μεγάλη γκάμα επιρροών η οποία επισκιάζει την προσωπικότητα και συνεπάγεται την έλλειψη προσωπικού ήχου στις συνθέσεις και στα φωνητικά, καθώς στα φωνητικά διακρίνονται πολλές επιρροές από Vader, σε πολλά σημεία μάλιστα. Μουσικά τώρα, εκεί οι Vader δε φαίνεται να είναι η κύρια και πρωταρχική επιρροή τους στην death κατεύθυνση, αν και βρίσκονται και εκεί παρόντες. Το σχήμα που δείχνει να έχει επηρεάσει περισσότερο τον ήχο του σχήματος όσον αφορά τη death πλευρά είναι οι Ulcerate, με την εισαγωγή του τελευταίου, ομώνυμου κομματιού μάλιστα, να θυμίζει έντονα και σε εκνευριστικό σημείο, το κομμάτι "Omens" των προαναφερθέντων. Και φυσικά, ο ατονικός και δυσαρμονικός black ήχος, έχει μια ξεκάθαρη και απροκάλυπτα παρόμοια Deathspell Omega αναφορά, αν και κάτι τέτοιο ήταν αναμενόμενο. Απλά, το παράπονό μου είναι πως οι Πολωνοί δεν προσπαθούν καν να κρύψουν ή να προσαρμόσουν σε πιο προσωπικό στυλ αυτές τις επιρροές.

Στο τελικό ζύγι, έχουμε έναν δίσκο με εξαιρετικές συνθέσεις και εξαιρετικό ήχο, ο οποίος όμως πατάει στην κληρονομιά άλλων σχημάτων και δεν κατορθώνει σε κανένα σημείο να παρουσιάσει κάτι προσωπικό, κάτι καθαρά δικό του, ούτε σε ένα τόσο δα. Σε τέτοιες περιπτώσεις θεωρώ περιττό να συνεχίσω περαιτέρω την ανάλυση, καθώς θεωρώ την προσωπικότητα πρωταρχικό στοιχείο σε έναν δίσκο, χωρίς να σημαίνει πως ζητάω την παρθενογένεση, καθώς είναι κάτι που δε μπορεί να κάνει κανένας 100%. Απλά με ενοχλεί μια τόσο απροκάλυπτη δήλωση αντιγραφής, χωρίς καμία προσπάθεια ανάπτυξης ατομικών στοιχείων. Είναι άλλο πράγμα η ενσωμάτωση των επιρροών στο να προσπαθήσεις να δημιουργήσεις κάτι πιο προσωπικό, και άλλο η στεγνή αντιγραφή που συμβαίνει εδώ πέρα. Απλά, το συγκρότημα εδώ, έχει και μια άλφα εμπειρία και πείρα στο χώρο, με αποτέλεσμα οι συνθέσεις τους να είναι εκρηκτικές και να βρίσκονται σε πολύ υψηλό επίπεδο, κάνοντας κάθε ακροατή του συγκεκριμένου ήχου να περάσει πάρα πολύ καλά με τις συγκεκριμένες συνθέσεις. Το πρόβλημα είναι ότι το κάνουν 'χρησιμοποιώντας φωτοτυπικό μηχάνημα’.

Βαθμολογία: 75/100

Για το Rock Overdose,

Σταύρος Πισσάνος