22 χρόνια έχουν περάσει από την πιο αμφιλεγόμενη κυκλοφορία των Iron Maiden, το The X Factor, αποκύημα της πιο δύσκολης περιόδου που έχει έρθει ποτέ αντιμέτωπη η μπάντα. Η ανακοίνωση της αποχώρησης του επί 12 χρόνια frontman τους, Bruce Dickinson, που διανύει μια φάση «αυτοκαταστροφής», όπως την χαρακτήρισε αργότερα σε δηλώσεις του, φέρνει τεράστια αναστάτωση στις τάξεις των Βρετανών. Το πλήγμα είναι βαρύ, όμως η μπάντα αποφασίζει να μην τα παρατήσει αλλά να ανασυγκροτηθεί, επαναπροσδιορίζοντας την ταυτότητα της. Έτσι ξεκινά το ακανθώδες έργο της εύρεσης του αντικαταστάτη του Dicknson. Doogie White, James LaBrie και Blaze Bayley ήταν οι υποψήφιοι που επικράτησαν ανάμεσα σε εκατοντάδες γνωστά και μη ονόματα. Ο τελευταίος της τριάδας ήταν αυτός που τελικά γέμισε περισσότερο το μάτι του αφεντικού, Steve Harris. Η αποστολή του δύσκολη, έως ακατόρθωτη, δεν το βάζει όμως κάτω κι ας το γνωρίζει. Οι απώλειες όμως δε σταματούν εδώ. Μετά από 14 χρόνια συνεχούς παρουσίας, ο παραγωγός τους Martin Birtch, αποφασίζει να αποσυρθεί από τη δουλειά. Μέσα σε όλα αυτά, ο Harris τραβάει τα δικά του προσωπικά ζόρια, αφού έχει μόλις πάρει διαζύγιο. Η μπάντα, μπαίνει στο στούντιο και ηχογραφεί δεκαεπτά κομμάτια, από τα οποία τα έντεκα αποτελούν το Χ-Factor. Ο σκοτεινός και μελαγχολικός χαρακτήρας του από τη μια αντικατοπτρίζει και το κλίμα που επικρατεί, από την άλλη δένει με την χαμηλότερου εύρους φωνή του Bayley. Ο ήχος ξεφεύγει από τα παραδοσιακά δεδομένα και κινείται προς μια πιο progressive κατεύθυνση. Υπάρχουν αρκετές ήρεμες εισαγωγές που προοδευτικά αποκτούν μεγαλύτερη ενέργεια και δύναμη, ενώ μεγάλο μέρος καταλαμβάνουν και τα ορχηστρικά μέρη. Η κεντρική θεματολογία του άλμπουμ περιστρέφεται γύρω από τον πόλεμο και τις επιπτώσεις του στον άνθρωπο. Το εξώφυλλο που απεικονίζει ένα ρεαλιστικότερο Eddie, όχι ως χαρακτήρα κόμικ, να υποβάλλεται σε εγχείριση λοβοτομής είναι σχεδιασμός του Καναδού Hugh Syme. Παρά το γεγονός ότι το “X-Factor” περιέχει καλές συνθέσεις και ποιοτικά κομμάτια, επικρίθηκε από ορισμένους κριτικούς του είδους ως ανέμπνευστο και χωρίς ενέργεια, ενώ αρνητικά σχόλια έγιναν και για την παραγωγή του. Οι οπαδοί του συγκροτήματος το υποδέχτηκαν με ποικίλα συναισθήματα, σαφώς επηρεασμένοι από την απουσία του Dickinson και αντιστοίχως την παρουσία του Bayley, η φωνή του οποίου, ξένισε αρκετά. Οι πωλήσεις κινήθηκαν επίσης σε χαμηλότερα επίπεδα, άγγιξαν παρ όλα αυτά το ένα εκατομμύριο. Το σίγουρο είναι όπως έχει δηλώσει και ο Harris πως εκεί που όλοι θεώρησαν τους Maiden ξοφλημένους, εκείνοι ξεπέρασαν τις αντιξοότητες και συνέχισαν.
Comments
