Ημερομηνία δημοσίευσης: 3 Οκτωβρίου 2017
The Old Ones are with them…
Wolves in the Throne Room. Ένα μεγάλο όνομα στην παγκόσμια black metal σκηνή, με το οποίο έχουν συνδεθεί ορισμένα αριστουργήματα, όπως το “Celestial Lineage” και το “Two Hunters”, τα οποία είναι must-check για όσους είναι φαν του πειραματικού ήχου. Μετά από 15 χρόνια υπηρεσίας στο είδος, το συγκρότημα μας παρουσιάζει το νέο του πόνημα, με τίτλο “Thrice Woven”. Πριν περάσουμε στο μουσικό κομμάτι, οφείλω να πω πως ο δίσκος έχει την ατυχία να διαδέχεται το υπό του μετρίου σε ποιότητα “Celestite”, το οποίο δέχθηκε αρνητικές κριτικές σχεδόν από παντού και αποξένωσε ένα τμήμα των οπαδών. Συνεπώς, αυτό το album έχει να αποδείξει αρκετά.
Ο δίσκος ανοίγει με το “Born from the Serpent’s Eye”. Το κομμάτι αυτό ήταν το πρώτο δείγμα που κυκλοφόρησαν οι Λύκοι. Η μπάντα πλέον έχει κατεβάσει το tempo της, και παίζει με πιο «μελαγχολικά» και αργά riffs από τις παλιότερες δουλειές τους. Το κομμάτι αυτό δείχνει με πόση δεξιοτεχνία το black metal της μπάντας μπορεί να δέσει με την πανέμορφη φωνή της Anna von Hausswolff. Ευτυχώς έτυχε να ακούσω πρώτα την έκδοση του bandcamp πριν δω το βίντεο κλιπ του συγκροτήματος. Η έλλειψη του μισού κομματιού και ειδικότερα του folk μέρους του τραγουδιού (γραμμάενο στα σουηδικά), το οποίο με την ομορφιά του σηκώνει την τρίχα κάγκελο, θα με είχε αναγκάσει να μην ασχοληθώ περαιτέρω.
Ακολουθεί το “The Old Ones are with Us”, στο οποίο συμμετέχει ο Steve von Till των Neurosis, προσφέροντας τη φωνή του και παίζοντας ακουστική κιθάρα. Το κομμάτι έχει μια δομή σαμανικής ψαλμωδίας φιλτραρισμένη με doom στοιχεία. Αργόσυρτο, αλλά με ένα από τα πιο επιβλητικά και βαριά riffs του δίσκου, είναι ένα πολύ τίμιο black/doom κομμάτι, το οποίο έχουν παρουσιάσει στα πρόσφατα lives τους και είχε αρκετά θετικές ανταποκρίσεις.
Το “Angrboda” πιθανώς να είναι το πιο “back to the roots” και νοσταλγικό σημείο του δίσκου, το οποίο αποτελεί έναν πεντάλεπτο καταιγισμό black metal, ακολουθούμενο από ένα γαλήνιο ambient μέρος και ένα καταιγιστικό crescendo για φινάλε. Μικρό κομμάτι στιχουργικά, βασίζεται περισσότερο στη μελωδία του, στα riffs και γενικώς στα ορχηστρικά μέρη, ώστε να γεμίσει τη διάρκεια των 10 λεπτών.
Το “Mother Owl, Father Ocean” αποτελεί την solo στιγμή της Anna von Hausswolff. Μαγευτική και ανατριχιαστική, τραγουδάει στα σουηδικά ένα πρελούδιο για το επόμενο κομμάτι, με τίτλο “Fires Roar in the Palace of the Moon”. Αυτό το κομμάτι δεν το διαφήμισαν καθόλου και αποτελεί την έκπληξη του δίσκου. Ορχηστρικά αρτιότατο, ακολουθεί ένα τυπικό μοτίβο black metal – ambient – doom. Με αρκετά εμβατηριακά σημεία, συνθετικά ίσως αποτελεί και το πιο δυνατό κομμάτι του album.
Και τώρα έρχεται η ώρα της γενικολογίας. Οι Wolves in the Throne Room έκαναν έναν ατυχή πειραματισμό με το “Celestite”, προσπαθώντας να αλλάξουν την ταυτότητά τους και τον ήχο τους. Αξιοσέβαστη κίνηση, που δείχνει θάρρος, και ας μην πέτυχε η εκτέλεση. Μετά από αυτό, το συγκρότημα κάνει μία προσπάθεια να ανακτήσει τη φόρμα του και το ύφος του, χωρίς να κάνει ολοκληρωτική επιστροφή στις παλιές του φόρμες (σ.σ. κάτι που θα έκαναν πιο εμπορικά ονόματα). Το πετυχαίνει; Όχι ολοκληρωτικά. Το album απέχει παρασάγγας από τα album που τους καθιέρωσαν. Είναι ένα καλό album; Εδώ θα υπάρξουν λίγες διαφωνίες. Πέρασα πάμπολλες ώρες να το ακούω, και δεν ένιωσα την επιθυμία να προσπεράσω κάποιο κομμάτι. Κάθε ένα από τα πέντε κομμάτια έχει τη δική του ομορφιά. Κάποιοι μπορεί να το βρουν κουραστικό. Το μόνο που μπορώ να εγγυηθώ είναι ότι δεν είναι η συνηθισμένη τους φόρμα. Από άποψη παραγωγής, ο ήχος είναι αψεγάδιαστος. Το μπάσο δίνει βροντερό παρόν, το mastering και η μίξη αναδεικνύει άπαντες συμμετέχοντες χωρίς να χαντακώνει κάποιον.
Στο σύνολό του, είναι ένα πολύ καλό album. Οι Λύκοι επέστρεψαν στην Αίθουσα του Θρόνου. Κάθισαν στον θρόνο; Μπααα... Ας ελπίσουμε για την επόμενη φορά. Τίμια προσπάθεια, με ευπρόσδεκτο αποτέλεσμα.
Βαθμολογία: 80/100
Για το Rock Overdose,
Γιάννης Πιτσάκης
Comments
