Ημερομηνία δημοσίευσης: 10 Οκτωβρίου 2017
Οι αμερικανοί August Burns Red αποτελούν μια από τις αγαπημένες μου μπάντες. Επομένως, κάθε φορά που έπεται κάποια κυκλοφορία τους, με κατακλύζει ένας ιδιαίτερος ενθουσιασμός. Μετρώντας ήδη 14 χρόνια στο χώρο της μουσικής, μπορώ να πω με σιγουριά, πως είναι ένα από τα πιο συνεπή και σταθερά μουσικά σχήματα εκεί έξω, κάτι που δεν μπορεί να χαρακτηρίσει εύκολα άλλα συγκροτήματα.
Σαν να μην φτάνει που σχεδόν πάντα έχουν έτοιμο τον επόμενό τους δίσκο 2 χρόνια μετά τον προηγούμενο, έχουν καταλήξει να δημιουργήσουν το δικό τους ήχο και να ανεξαρτητοποιηθούν κατά πολύ από το είδος μουσικής που πρεσβεύουν, καταφέρνοντας να ανυψώσουν το ίδιο το είδος ενώ παράλληλα το διευρύνουν. Το “Phantom Anthem” συνεχίζει αυτό που άρχισαν οι August Burns Red το 2003. Περιέχει το κλασικό ενεργητικό τους metalcore, με τα τρελά και διασκεδαστικά riffs, τα περιέργως μετρημένα breakdowns που διακόπτονται που και που από ασυνήθιστες κιθαριστικές μελωδίες, και τις δυναμικές κραυγές.
Αφού, λοιπον, το “Phantom Anthem” φαίνεται να ανακυκλώνει στην ουσία όλες τις προηγούμενες κυκλοφορίες, γιατί να δώσεις σημασία; Η απάντηση εδώ είναι πολύ απλή (ή και όχι). Οι August Burns Red είναι μια μπάντα που έχει καταφέρει κάτι αξιοπρόσεκτο: να εξελίσσεται και να πειραματίζεται χωρίς ποτέ να χάνει την ταυτότητά της, περνώντας σου κάθε αλλαγή στον ήχο τους τόσο ομαλά, που δεν το παίρνεις χαμπάρι. Μόνο εάν ακούσεις όλα τους τα άλμπουμ στη σειρά και με προσοχή μπορείς να το καταλάβεις. Εκτός από το «Rescue & Restore”, όπου ο πειραματισμός ήταν εξαιρετικά ευδιάκριτος.
Επομένως, την επόμενη φορά που θα σκεφτείς ότι το “Phantom Anthem” ανακυκλώνει το “Messengers” ή το “Found In Far Away Places”, θυμήσου το μεγαλειώδες ξεκίνημα του “King Of Sorrow”, τη progressive πλευρά του “The Frost”, τις επικές κιθάρες του “Quake” και το ασήκωτο “Float”.
Οι August Burns Red είναι στην ελίτ των metalcore συγκροτημάτων και κάθε φορά που τους ακούω μου ζωντανεύουν τις ελπίδες για το μέλλον του είδους . Έχοντας, λοιπον, ξοδέψει παραπάνω ώρες από ότι θα έπρεπε ακούγοντάς τους, τολμώ να πω πως το “Phantom Anthem” εκθρόνισε για τα καλά το “Messengers”, αφού ξεπέρασε κάθε προσδοκία μου.
Βαθμολογία: 90/100
Για το Rock Overdose,
Γεωργία Λαδοπούλου
Comments
