Ημερομηνία δημοσίευσης: 29 Οκτωβρίου 2017
Οι φίλοι του παραδοσιακού doom metal ήχου δε μπορούν να είναι παραπονεμένοι φέτος με το εύρος και την ποιότητα των κυκλοφοριών στον ήχο, εκτός κι αν είναι απογοητευμένοι που τα 'βαριά χαρτιά' του ήχου δεν κυκλοφόρησαν κάτι φέτος. Έτσι όμως, καταλήγουμε στο αγαπημένο μου δόγμα, πως το underground είναι αυτό που συντηρεί πάντα και εις τους αιώνας των αιώνων το metal σε όλα τα υποείδη του, διότι η πλειοψηφία των μεγάλων ονομάτων, όση ποιότητα και να διαθέτουν, δε ρισκάρουν να αλλάξουν κάτι στον ήχο και τη νοοτροπία τους για να μη δυσαρεστήσουν τους κακομαθημένους οπαδούς τους. Γι αυτό και το underground σώζει εδώ και πολλά χρόνια την κατάσταση, συμβάλλοντας στην απαραίτητη εξέλιξη του ήχου και τον εμπλουτισμό της 'δεξαμενής' με συγκροτήματα ικανά να αναλάβουν την απαραίτητη βαριά κληρονομιά.
Όσον αφορά τους Αμερικάνους Spirit Adrift δε μπορώ να προβλέψω και να γνωρίζω αν θα πρωτοστατήσουν και θα αντέξουν αυτό το βάρος, σίγουρα όμως βάζουν με τη νέα τους δουλειά (δεύτερη μέσα σε δύο χρόνια ύπαρξης), ένα λιθαράκι στο πολύ υψηλό επίπεδο των doom κυκλοφοριών της χρονιάς. Το ντεμπούτο είχε εντυπωσιάσει όσους το είχαν ακούσει, αλλά επειδή ως γνωστόν ο σωστός καλλιτέχνης κρίνεται στη διάρκεια και στη διατήρηση της ποιότητας σε όλες τις κυκλοφορίες που βγάζει, και όχι να χαρακτηρίζεται το ντεμπούτο ως πυροτέχνημα στην υστεροφημία, το εξαιρετικό δεύτερο άλμπουμ αυτού του one-man project το καθιστά πλέον ως ένα όνομα άξιο αναφοράς και προσοχής.
Το μυστικό του άλμπουμ είναι πως προσπαθεί να ενώσει τις διαφορετικές επιρροές σε ένα πιο μοναδικό και προσωπικό επίπεδο. Το άλμπουμ δεν κρατάει τις μονολιθικές και μονότονες doom ταχύτητες, αλλά παρουσιάζει και μπόλικα εξαιρετικά up-tempo σημεία, δανειζόμενο και στοιχεία από άλλα είδη, όπως το πατροπαράδοτο heavy. Και το σπουδαιότερο, μπορεί να υπάρχουν επιρροές από πολλά διαφορετικά συγκροτήματα εδώ μέσα, τα οποία και θεμελίωσαν αυτόν τον ήχο, δεν τις παρουσιάζουν όμως με ξεδιάντροπο τρόπο αντιγραφής, παρά τις φιλτράρουν, εμπνέονται από αυτές αλλά δεν τις φωτοτυπούν, με το αποτέλεσμα να αποπνέει μια ευχάριστη φρεσκάδα και προσωπικότητα, κάτι απαραίτητο σε αυτόν τον κορεσμένο και ταλαιπωρημένο ήχο.
Πρόκειται για μια κυκλοφορία που δεν πρόκειται να αλλάξει το χάρτη ή τη ροή του ήχου που πρεσβεύει, έχει την ικανότητα όμως να ταξιδέψει και να συναρπάσει τον ακροατή της για όσο διαρκεί. Τέτοιες κυκλοφορίες είναι απαραίτητες για να δείχνουν στον κόσμο πως δε χρειάζεσαι φωτοβολίδες και στρακαστρούκες για να εντυπωσιάσεις, αρκεί να έχεις ψυχή, προσωπικότητα και να έχεις μεράκι για αυτό που κάνεις, χωρίς να προσπαθείς να επωφεληθείς ανεβαίνοντας στις πλάτες των άλλων με ξεδιάντροπες αντιγραφές. Ο ορισμός της τίμιας κυκλοφορίας.
Βαθμολογία: 77/100
Για το Rock Overdose,
Σταύρος Πισσάνος
Comments
