SORCERER – “The Crowning of the Fire King”

Οι Sorcerer έπαιζαν και εξακολουθούν να παίζουν Heavy Metal. Είτε γέρνει πιο πολύ στην προσέγγιση και το χρώμα των Candlemass, είτε του επικολυρικού Sabbath-ίζοντος κύκλου, κατά τη χρυσή περίοδο του μεγάλου Tony Martin, είτε απλά ξεδιπλώνεται με δικές του αξίες και πτυχές (παρά την απαρχή οποιασδήποτε κληρονομιάς), όπως και να ‘χει το κάνει τόσο στιβαρά, που αναζητούμε ταυτίσεις. Όπως και να ‘χει, κάθε σκέψη- σύνδεση και κάθε αναφορά άλλου ονόματος γίνεται γιατί η Heavy Metal βάρκα της μπάντας, εν έτει 2017, ούτε νερά μπάζει, ούτε άχαρη ακούγεται. Στα παρακλάδια που με καμάρι γεννά ο σκληρός ήχος, το καλό παραδοσιακό metal αποτελεί αφορμή για πανηγυρισμούς, γιατί όπως και να το κάνουμε, το αγαπάμε πολύ το άτιμο!

Το “The Crowining of the Fire King” είναι γέννημα της κληρονομιάς μιας περιόδου που τα riffs σκαρφάλωναν σαν οροσειρές τους μουσικούς ορίζοντες, που το vibrato λύγιζε τον άνεμο και που τα τύμπανα κρατούσαν και γέμιζαν τις συνθέσεις με δυναμικές ισχύος βιβλικών ογκόλιθων. Καμία σκέψη για αντιγραφή ή στείρα επιστροφή στο παρελθόν, προς αποφυγή παρεξηγήσεων. Η lead κιθάρα κλέβει την παράσταση στα εφαλτήρια “Sirens” και “Ship of Doom”, η παραγωγή τονώνει το σκληρό παίξιμο και ο ακροατής καταλαβαίνει ότι ακούει μια καινούρια κυκλοφορία με καλή μουσική. Κουπλέ, ρεφρέν, γέφυρες, κοψίματα, αυξομειώσεις ρυθμών, καθαρός και βρώμικος κιθαριστικός ήχος, leads, φωνητικά, rhythm section, ειλικρινά, όσο ξεδιπλώνεται ο δίσκος τα πάντα ακούγονται εξαιρετικά. Το “Abandoned by the Gods” είναι ένα λυρικό έπος,  με χαρακτηριστικό ρεφρέν και κατ’ εμέ το πρώτο κρεσέντο ανατριχίλας στο δίσκο. Τα φωνητικά ξεχειλίζουν ένταση και πάθος, η σύνθεση αφήνει περιθώρια και άπλα για μεγάλα vocal lines, και η αποστολή έρχεται θριαμβευτικά εις πέρας.

Υπογραμμίζω με έντονο θετικό χρώμα την ποικιλότητα στα ηχοχρώματα, ακόμα κι αν μιλάμε για ένα δίσκο που δεν ενδιαφέρθηκε να πειραματιστεί. Ο ατσάλινος ακουστικός ήχος διαμορφώνει τρομερά ατμόσφαιρες, τα distortion κοψίματα αναδεικνύουν ακόμα περισσότερο το groove, τα αβυσσαλέα ρεφρέν υψώνονται σα σημαίες στα στακάτα προπύργια των εξίσου δουλεμένων κουπλέ και ο λυρισμός δε στερεί τη δύναμη των συνθέσεων, αλλά δίνει την απαραίτητη πινελιά προσωπικής ταυτότητας της μπάντας και εκτοξεύει το δίσκο με τρομερή μαεστρία. Ναι, το κλειδί βρίσκεται αφενός στην απόδοση και τη φύση των συνθέσεων, αλλά ο λόγος που το “The Crowning of the Fire King” αποσπά τη μία θριαμβευτική κριτική μετά την άλλη, πιστεύω πως έγκειται στην ένωση του γάργαρου λυρικού ποταμιού κλιμάκων και αρμονίας με το πυρωμένο μεταλλικό ατσάλι της προσέγγισης ήχου και στίχου. Το ομότιτλο αποτελεί ένα πλήρες παράδειγμα της εν λόγω διαπίστωσης, η ραχοκοκαλιά του “Crimson Cross” παίρνει φωτιά με τον ξέχειλο λυρισμό του ρεφρέν, ενώ το “Unbearable Sorrow” σηκώνει κείμενο-κριτική από μόνο του.

Δε χωράει αμφιβολία ότι το “The Crowning of the Fire King” είναι ένα καθαρόαιμο metal έργο με πολύ δύναμη, σιγουριά και αξιέπαινες συνθέσεις. Προβληματισμό προκάλεσε ως ένα βαθμό η διάρκεια των τραγουδιών, τα οποία, σε σημεία, ένιωσα ότι πλατειάζουν, ότι είπαν ότι είχαν να πουν και μπορούσαν να μην τραβούν τόσο. Σε (λίγα) σημεία ο δίσκος έκανε μια λιλιπούτεια κοιλιά, πράγμα που ίσως οφείλεται στην έλλειψη της προαναφερθείσας λακωνικότητας και φειδούς, αλλά το μόνο αποτέλεσμα της παρατήρησης αυτής είναι η στέρηση (ή η αναβολή μέχρι τον επόμενο δίσκο) κατάκτηση της απόλυτης metal κυκλοφορίας. Ναι, μιλάμε για έναν εξαιρετικό δίσκο, μια αποθέωση του σκληρού ήχου και της γεύσης του λυρισμού, που πάντα συνόδευε τα έργα των καλλιτεχνών που αγαπήσαμε, αλλά για το γράφοντα η σκάλα έχει ακόμα σκαλοπάτια μέχρι την κορυφή.  Ο δρόμος, πάντως, έχει παρθεί με τη σωστή ταχύτητα για τους βετεράνους Σουηδούς, με τη δέουσα προσοχή και με τραγούδια σαν το “Abandoned by the Gods”, “The Crowning of the Fire King” και “Unbearable Sorrow” να λικνίζονται περήφανα στον ηχητικό ανεμοστρόβιλο του απόηχου των ακροάσεων, εμείς δίνουμε συγχαρητήρια και αναμένουμε μια μεγαλόπρεπη συνέχεια, μιας και δείχνουν ακούραστα ορεξάτοι και επί της ουσίας δημιουργικοί.

Βαθμολογία: 80/100

Για το Rock Overdose,

Θοδωρής Καλουδιώτης