OF MICE & MEN – “Defy”

Οι Of Mice & Men είναι από τα συγκροτήματα που με συντρόφευαν από τα χρόνια του σχολείου ακόμα, τα οποία πλέον μετριούνται στο ένα χέρι, αφού σιγά σιγά όλα θυσιάζονται στο βωμό που ακούει στο όνομα “δημοσιότητα”. Επίσης, οι Of Mice & Men αναγκάστηκαν να αποχωριστούν, οριστικά αυτή τη φορά, τον Austin Carlile, μία από τις πλέον χαρακτηριστικές φωνές της metalcore σκηνής, ο οποίος για λόγους υγείας έπρεπε να απομακρυνθεί.

Το “Defy” με μια πολύ πρόχειρη πρώτη ματιά, είναι ένας εντάξει δίσκος. Πίσω όμως από την πρώτη ματιά, κρύβεται μια προσπάθεια να αποδειχθεί ότι δεν τρέχει τίποτα και πως η αποχώρηση ενός frontman δεν είναι απαραίτητα κακή εξέλιξη, κάτι που φυσικά και ισχύει σε διάφορες άλλες περιπτώσεις. Από την άλλη βέβαια, τα πράγματα είχαν αρχίσει να παίρνουν την κάτω βόλτα όταν ο Austin ήταν ακόμα παρών. Υπήρχε όμως μία πολυμορφία και μία προσπάθεια για εξερεύνηση νέων μονοπατιών από το συγκρότημα. Για τον 5ο τους δίσκο, φαίνεται όμως να προσπάθησαν να το παίξουν εκ του -πολύ- ασφαλούς, κάτι το οποίο επίσης δεν αποτελεί πάντα κακή εξέλιξη, εκτός και αν ένα συγκρότημα αρχίζει όχι απλά να θυμίζει τον ήχο κάποιου άλλου συγκροτήματος, αλλά διαφορετικό συγκρότημα σε κάθε κομμάτι.

Ενώ τα πρώτα δύο δείγματα του δίσκου, “Unbreakable” και “Back To Me” ακούγονταν πολλά υποσχόμενα και δύο κομμάτια που πραγματικά θα έδειχναν ότι οι Of Mice & Men, έχουν βρει το δρόμο τους, το “Defy” στο σύνολό του, χάνει σε πολλά σημεία. Κατακλύζεται από κλισέ καθ’ όλη τη διάρκειά του, χιλιοπαιγμένα riffs και μελωδίες που ενώ είναι πολύ εύκολες στο αυτί, δεν δημιουργείται η επιθυμία να επιστρέψει κάποιος σε αυτά με παραπάνω αναπαραγωγές. Ένα σημείο του δίσκου που θα δημιουργήσει -και έχει ήδη δημιουργήσει- σχόλια, είναι η διασκευή του “Money” των Pink Floyd. Ακούγοντας για την ύπαρξη αυτής της διασκευής, βρήκα πολύ ενδιαφέρουσα την ιδέα και με κυρίευσε η περιέργεια για το πως μπορεί να αποδοθεί ένα από τα πιο κλασικά κομμάτια στην ιστορία της ροκ μουσικής, με μοντέρνο και δη metalcore τρόπο. Το αποτέλεσμα ήταν κατά κύριο λόγο απογοητευτικό, καθώς δόθηκε μια glam rock πινελιά, που θα μπορούσε να υπάρξει πολύ ενδιαφέρουσα, αλλά δυστυχώς δεν ταίριαξε με τον υπόλοιπο δίσκο. Ωστόσο, μια καλή στιγμή του “Defy” αποτελεί σίγουρα το “Forever YDG’n” που από τον τίτλο μόνο, αναγνωρίζει κάποιος ότι πρόκειται για τη “συνέχεια” στα “YDG” και “Still YDG’n” του πρώτου και δεύτερου δίσκου τους αντίστοιχα, και πραγματικά θυμίζει κάποιες από τις καλύτερες στιγμές της μπάντας.

Σαν οπαδός των Of Mice & Men από τον πρώτο δίσκο τους, και έχοντας απογοητευτεί αρκετές φορές στο παρελθόν από κυκλοφορίες τους, έχω συμφιλιωθεί με το γεγονός ότι δεν είναι οι ίδιοι που ήταν κάποτε. Και ούτε αυτό αποτελεί πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι ότι μαζί με την αλλαγή του ήχου, αλλάζει και η ποιότητά του, η οποία δυστυχώς πέφτει. Η πτώση αυτή σίγουρα δεν αφορά την οριστική αποχώρηση του Carlile, αφού έχουν υπάρξει παραπτώματα και σε προηγούμενες κυκλοφορίες, δείχνει όμως πόσο τελικά βαρετή μπορεί να γίνει η αλλαγή πλεύσης για ένα συγκρότημα.

Βαθμολογία: 55/100

Για το Rock Overdose,

Γεωργία Λαδοπούλου