Τελικά τι είναι αυτό που δεν μας αρέσει στο Re-Load των Metallica? Μήπως να το ξανασκεφτούμε καλύτερα?
Σε πρώτο στάδιο ας προσπεράσουμε επιδεικτικά και ακραιφνώς το γεγονός πως η μουσική παραγωγή του δίσκου σε επίπεδο ήχου αγγίζει σε καθαρότητα και γυαλάδα κορυφές αντάξιες του Everest αστράφτοντας από έτη φωτός μακριά.
Έχουμε να κάνουμε με έναν δίσκο που περιλαμβάνει 13 (Ναι) ολόκληρα κομμάτια έχοντας συνολική διάρκεια 76 λεπτών
Ενώ το κλείσιμο περιλαμβάνει ένα έπος με τίτλο ‘Fixxxer’ διάρκειας 8¨15,( κατά ομολογία του J.Hetfield αποτελεί το αγαπημένο του κομμάτι από ολόκληρη τη δισκογραφία των Metallica)
Ας κινηθούμε τώρα εις το προκείμενο, που καίει…
Οι Metallica έχοντας ήδη παρουσιάσει τον προκάτοχο του Re-Load με το όνομα Load, κάνουν εμφανείς τις προθέσεις τους πως έχουν σκοπό να εκφράζονται καλλιτεχνικά, όπως θαρρούν πως τη δεδομένη χρονική στιγμή αντιπροσωπεύονται δια του έργου τους με μεγαλύτερη πληρότητα. Ναι το Re-Load εκδόθηκε ένα χρόνο μετά το Load καθώς τα περισσότερα κομμάτια ήταν από τότε γραμμένα και έπρεπε να βρεθεί ένας τρόπος να κυκλοφορήσουν όσο πιο λειτουργικά ήταν εφικτό. Αλλά για μια στιγμή, αυτό σημαίνει πως τα τραγούδια αυτά ήταν απλά Fillers ή μήπως μετριότητες? Μάλλον δεν ισχύει εκ των πραγμάτων τίποτα από τα δύο αυτά τινά.
Η στροφή σε Hard Rock στερεώματα, με Western//Country στοιχεία είναι συνειδητή. Ενώ ο δίσκος διατηρώντας την τραχύτητα αλλά και τον χαρακτηριστικό ήχο των Metallica δίνει έμφαση σε High Energetic ρυθμούς γεμάτους ταρακούνημα, με απανωτά Grooves δίπλα στα οποία δε λείπει η φωνή του James Hetfield, στα καλύτερα της, να τραγουδάει ερμηνεύοντας κάθε νότα.
//Ο δίσκος διαθέτει ένα αποκαλυπτικό Attitude συνοδευόμενο από μεταλ ήχο που γαλούχησε μετέπειτα γενεές επί γενεών.
//Ποικίλα τραγούδια επιλέχτηκαν να χρησιμοποιηθούν στο συμφωνικό πείραμα που ακούει στο όνομα SnM πηγαίνοντας τα σε άλλο επίπεδο και απογειώνοντας τα με μεγάλη επιτυχία (επίσης Fuel και Devil’s Dance)
//Η έναρξη θα συνεχίσει να δίνει επαοριστον καύσιμα, φωτιά και ότι άλλο είναι απαραίτητο για την απόλαυση αυτή της μουσικής.
//TO Devil’s Dance είναι συμπαγές, βαρύγδουπο, μεγαλόπρεπες Groov-ατο γεμάτο ερμηνεία και λυρισμό και Ναι, συνεχίζει να σε στοιχειώνει περισσότερο από την ταινία The Devil’s Advocate…
//Υπάρχει στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα αυτή η helter-skelter τάση όπως χαρακτηριστικά είχε αναφέρει ο J.Hetfield εκείνη την εποχή. Καθώς ήταν αρκετά ενθουσιασμένοι ως μπάντα με αυτό το υλικό. Θηριώδεις δισολιες, Blues ενεργεία παντού με Ψυχεδελικό και Εκρηκτικό πανταχού παρόν wah-wah από τον Kirk Hammett.
//Ξεκινάμε και συναυλίες εάν, άμα και όποτε χρειαστεί… Rock-Blues Attitude και Bad Seed.
//Ενώ τo Slither παραδίδει, μαθήματα , λακωνικότητας με μεστά σε νόημα Riffs και ρυθμους..
//Υπάρχει και Unforgiven II. Country Roots, Western προτιμήσεις, αξιέπαινη συνέχεια του Unforgiven , ένα κομμάτι που εντάσσεται σε πλειάδα μουσικών ειδών και ιδιωμάτων. Stoner, Sludge, Hard Rock, Metal,,,κτλ προκαλώντας αίσθηση ως αυτο που είναι.
//Prince Charming.. Η κιθάρα συστήνεται και ξετυλίγεται μέσα σε μια ντελικάτη Powerhouse σύνθεση.
//Όλα τα κομμάτια άνετα θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν, με μια πιο πεζή έννοια ως Hits αν αναλογιστούμε μάλιστα εκείνη την χρονική περίοδο με τι ακριβώς είχαν οι Metallica να αναμετρηθούν… Spice Girls, Smth Like Metal Bands… Τα κατάφεραν επάξια και με το παραπάνω.
//Where the Wild things are.. Μια διαφορετική οπτική και προσέγγιση. Here they are....//
//Low Man’s Lyric
Folk στοιχεία που ταξιδεύουν και παραπέμπουν σε Ιρλανδέζικα μουσικά παραμυθενια τοπία και όργανα, με ηχοχρώματα βιολιού, φλάουτου κτλ.
https://www.youtube.com/watch?v=kY6z6LWEudM
Better than..’’they said’’
.’’ The song was originally titled "Better". It won the 1999 Grammy Award for Best Metal Performance, it was the band's fourth award in that category.’’
https://www.youtube.com/watch?v=P1cVZGFPO30
Οι Metallica συμμαχούν με την Marianne Faithful σ'ενα από τα καλύτερα κομμάτια που έχουν γραφτεί... και εγένετο "The Memory Remains". Riffs, Grooves, μελωδίες, attitude, στίχοι, ενεργεία, εκρηκτικά σόλο, χορωδιακή προκληση προς το κοινο στην λήξη. Αναπόσπαστο πλέον από όλες τις συναυλίες. Και ίσως το πιο ακριβό βιντεοκλίπ που είχε τότε ποτέ γυριστεί.
Upside-down moments#
Και για το τελος ένα Carpe Diem Baby ..για επιδόρπιο.
Από την άλλη πλευρά, καθαρά φιλολογικά ας αναλογιστούμε για τι είδους άλμπουμ θα μιλούσαμε σήμερα αν είχαν επιλεχθεί μόνο τα Top Hits από τα δυο αυτά έργα (Load & Re-Load)..., ίσως για κάτι ισάξιο και καλύτερο από το Black Album. Χωρίς βεβαία να μειώνεται η αξία αυτών των δύο ,,,
Ας αναρωτηθούμε αν το Re-Load αποτελεί μια αδίκως στιγματισμένη ένοχη απόλαυση, που αξίζει πολύ μεγαλύτερης δημόσιας παραδοχής και αναγνώρισης? Τουλάχιστον αν και δεν πολύ λέγεται.. οι αριθμοί των πωλήσεων αποδεικνύουν το ένα και το αυτό.
Ένα αρνητικο που μπορει να διαπιστωσει καποιος είναι η διαπιστωση ότι το καθόλα ενδιαφέρον εξωφυλλο του αλμπουμ στην ουσια δεν είναι φιλοτεχνημένο από χρωματα και μπογιες.. αλλα από.....αυτό είναι ένα άλλο κεφάλαιο...
Comments
