Ημερομηνία δημοσίευσης: 13 Απριλίου 2018
Το προ διετίας black metal ντεμπούτο των Sojourner, ήταν περισσότερο εμπλουτισμένο με ατμοσφαιρικές folk επιρροές, κάτι που έδινε έναν κάπως πιο επικό χαρακτήρα στο δίσκο, με τις μελωδίες να κυριαρχούν και να δίνουν το στίγμα σε συνδυασμό με την επιθετικότητα των συνθέσεων, η οποία καταπραϋνόταν και έδενε υπέροχα με την ατμόσφαιρα. Επειδή όμως προφανώς δεν ήθελαν να τους κατατάξουν στους κλώνους των Summoning και Caladan Brood, σε αυτό το δίσκο προσπάθησαν να μη ξεφύγουν από τη βάση τους μεν, αλλά να διαφοροποιηθούν και να εξελιχτούν λίγο παραπάνω.
Έτσι λοιπόν, στο καινούργιο δίσκο αφενός τα folk στοιχεία είναι εντελώς διακριτικά και ανεπαίσθητα, σε σημείο με τις πρώτες ακροάσεις να φαίνεται ότι έχουν εξαφανιστεί, και αφετέρου το black metal έχει ένα mid-tempo και μελαγχολικό ύφος, κάτι που το κάνει ακόμα πιο ατμοσφαιρικό, χωρίς καν να χρειαστεί κάποια ιδιαίτερη και έντονη ενορχήστρωση για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο. Γεγονός που τονίζει ακόμα περισσότερο τον επικό χαρακτήρα του δίσκου. Βέβαια, το τωρινό ύφος του είναι επίσης πιο προσβάσιμο και πιο ευκολοάκουστο, κι αυτό είναι κάτι που θα διχάσει όσους ενθουσιάστηκαν με το ντεμπούτο τους.
Για να λέμε όμως και του στραβού το δίκιο, το αποτέλεσμα δεν ξεπερνάει τα όριά του και δεν κάνει την υπέρβαση. Οι συνθέσεις είναι πολύ καλά στημένες, η ατμόσφαιρα που κυριαρχεί στο δίσκο δείχνει την πηγαία έμπνευση, αλλά το αποτέλεσμα για ακόμα μια φορά δεν είναι κάτι φρέσκο, κάτι το ιδιαίτερο και το πρωτοποριακό. Τα παλικάρια διαθέτουν την προσωπικότητά τους, αφήνουν μια γλυκιά γεύση για όσο διαρκεί ο δίσκος, αλλά δε θα αφήσουν το στίγμα τους. Δεν είναι και κλώνοι βέβαια, αλλά βρίσκονται ακόμα πιο χαμηλά από τους πρωτοπόρους.
Το γεγονός βέβαια της αλλαγής και της εξέλιξης του ήχου δε μπορεί να περάσει απαρατήρητο. Αυτό είναι δείγμα συγκροτήματος που σκέπτεται υγιώς και προσπαθεί τα μέγιστα για να μη μείνει στάσιμο και να μην ακούγεται σαν τις επιρροές του. Αυτό το τελευταίο δεν το καταφέρνει απόλυτα βέβαια, αλλά η προσπάθεια δείχνει ειλικρίνεια και φιλότιμο, κι αυτό είναι κάτι που το υιοθετούν όλο και λιγότεροι στις μέρες μας.
Βαθμολογία: 75/100
Για το Rock Overdose,
Σταύρος Πισσάνος
Comments
