Ημερομηνία δημοσίευσης: 21 Ιουνίου 2018
Απώλεια. Ετυμολογικά από το ρήμα ὄλλυμι (ὀλλύω). Σημασιολογικά (το ρήμα) καταστρέφω, αφανίζω, σκοτώνω, χάνω, υφίσταμαι την απώλεια. Μέσο: χάνομαι, πεθαίνω, σκοτώνομαι, καταστρέφομαι, αφανίζομαι. Ουσιαστικά κι επίθετα: Όλεθρος, ολετήρ (ο φονιάς, αυτός που καταστρέφει), πανωλεθρία, ολέθριος, πανώλεθρος (ο ολοκληρωτικά κατεστραμμένος), ολοόφρων (Αυτός που σκέφτεται το κακό), ωλεσίθυμος (αυτός που καταστρέφει την ψυχή), πολωλός (τρελός). Εξολοθρεύω, εξολοθρεμός, εξολόθρευση, απολωλαίνω. Η πιο άσχημη λέξη του κόσμου. Σε οδηγεί από τον χαμό στην τρέλα.
Απώλεια. Ένα «θέμα» που έχει προσεγγιστεί από όλες τις Τέχνες, τις Φιλοσοφίες, τις Επιστήμες, τις Μυθολογίες, τις Θρησκείες, τις Μαγείες, από εμένα κι από εσένα. Η απώλεια είναι το soundtrack της Ζωής. Συμβαίνει γύρω μας, μέσα μας, το ζούμε, το διώχνουμε, μας περιβάλλει. Είναι να απορεί κανείς πως η ανθρωπότητα, η ανθρώπινη διανόηση δηλαδή (όχι πως την εκτιμώ και πάρα πολύ) δεν έχει δώσει μια απάντηση στο γιατί; Γιατί να χάνω; Για κάθε αρχή υπάρχει ένα τέλος. Γιατί; Πως μπορώ να δεχθώ την απώλεια χωρίς να τρελαθώ; Είναι αυτό το τέλος; Ο σκοπός; Ο σατανιασμένος Αριστοτέλης «μας» δίδαξε πως τέλος είναι ο σκοπός μιας πράξης. Αυτός είναι ο σκοπός του ανθρώπου; Ο χαμός; Όχι. Σκοπός είναι η δημιουργία.
Οι Self-Hatred δημιουργούν. Δεν τους θεοποιώ για κανέναν λόγο. Τους χρησιμοποιώ. Δείχνουν (μαζί με άλλους) πως υπάρχουν και αυτοί οι άνθρωποι που δεν τελειώνουν, δεν χάνονται. Που στο πέρασμά τους αφήνουν τις δημιουργίες τους. Που οι πράξεις τους είχαν κάποιο σκοπό.
Hlubiny. Βάθη. Οι Τσέχοι Self-Hatred προσεγγίζουν κι αυτοί το θέμα της απώλειας συνθετικά και στιχουργικά παραδίδοντας άλλο ένα death metal αριστούργημα μετά το καταπληκτικό ντεμπούτο τους “Theia” πριν από δύο χρόνια. Ένα παράδειγμα ολοκληρωμένου δίσκου προς μίμηση. To “Hlubiny” ανήκει στο αγαπημένο μου είδος άλμπουμ: αυτών που ακούγονται από την αρχή ως το τέλος. Κάθε φορά. Δεν υπάρχει τίποτα περιττό σε αυτόν τον δίσκο. Τα πρώτα τριάντα δευτερόλεπτα απόκοσμων μοιρολογιών δίνουν το στίγμα αυτού που ακολουθεί για τον ψυχισμό σου.
Ο δίσκος ξεκινάει με το ”Τέλος” (”Konec”). Στίχοι καλογραμμένοι. Δυναμικά φωνητικά, από τα καλύτερα death που κυκλοφορούν, ήδη από την αρχή με black τσιριχτά που για κανένα λόγο δεν είναι υπερβολικά. Μελωδίες και riffs που σου μένουν στο μυαλό. Τύμπανα που ρυθμίζουν τους χτύπους τις καρδιάς σου. Ατμόσφαιρα εφάμιλλη των παλιών καλών Paradise Lost. Αυτά χαρακτηρίζουν ολόκληρο τον δίσκο. Από την αρχή ως το τέλος. Τα Τσέχικα, για όποιον έχει ιδέα από τους θεούς του black metal Master’s Hammer, δεν θα ξενίσουν. Στα θετικά το saxomophone, ένα όργανο που με έκανε να εκτιμήσω τους Carpathian Forest μέσα από black metal κομματάρες όπως το “Cold Comfort” και “Cold Murderous Music”.
Το “Hlubiny”, κατά την άποψή μου είναι ένας δίσκος που πρέπει να ακούσει κανείς. Ίσως και να ξανακούσει. Για μένα σίγουρα μέσα στους 10 καλύτερους metal δίσκους της χρονιάς ως τώρα.
Βαθμολογία: 95/100
Για το Rock Overdose,
Acliff
Comments
