Μια πρόσφατη έρευνα διαπίστωσε ότι υπάρχουν μεγάλες διαφορές στις μουσικές προτιμήσεις μεταξύ θρησκευόμενων και άθεων, καθώς και μεταξύ των βαθύτατα θρησκευόμενων και των λιγότερο προσκολλημένων στην πίστη τους ανθρώπων.
Πιο συγκεκριμένα, σε άρθρο της στην Αυστραλιανή ιστοσελίδα The Conversation, η λέκτορας Κοινωνιολογίας Haydn Aarons, η οποία διεξήγαγε και την έρευνα, έγραψε ότι «οι περισσότερο συντηρητικές – από θρησκευτικής απόψεως – Χριστιανικές ομάδες είναι, επίσης, πιθανότερο να απαξιώνουν δημοφιλή είδη μουσικής απ’ όσο οι άθεοι… Από την άλλη, οι Χριστιανοί και όσοι εκκλησιάζονται ανελλιπώς είναι μεγαλύτεροι λάτρεις των πιο κουλτουριάρικων ειδών όπως η κλασική μουσική και η όπερα. Απ’ όσους εκκλησιάζονται τακτικά, το 43% παρευρίσκεται τακτικά σε κονσέρτα κλασικής μουσικής και όπερες, σε σύγκριση με το 29% όσων δεν πηγαίνουν ποτέ στην εκκλησία».
Σύμφωνα με την Aarons, οι Χριστιανοί και όσοι εκκλησιάζονται ανελλιπώς τείνουν να αποφεύγουν τη «rock, heavy metal και alternative rock», υποδεικνύοντας ίσως μια «αποστροφή ηθικής προελεύσεως με βάση την αντίληψη ότι υποκινούν το σεξ και τη βία λόγω του περιεχομένου των στίχων. Η κλασική μουσική είναι λιγότερο άσεμνη όσον αφορά σε τέτοια θέματα, και έχει διαδραματίσει κεντρικό ρόλο σε μερικές Χριστιανικές Λειτουργίες».
Ωστόσο, ενώ οι οπαδοί της heavy metal συχνά απεικονίζονται ως βίαιοι, απροσάρμοστοι μοναχικοί τύποι και εθισμένοι σε ουσίες, η Haydn επισημαίνει ευθύς αμέσως ότι «ελλοχεύουν κίνδυνοι όταν συγχέουμε την ηθική με τη μουσική. Η jazz, η rock, η heavy metal και τα blues συχνά δαιμονοποιούνται (ταυτίζονται με τη ‘μουσική του διαβόλου’) λόγω της ικανότητας τους να διεγείρουν συγκεκριμένα πάθη. Εν τέλει, αυτά τα είδη ενσωματώθηκαν στις θρησκευτικές αυτές ομάδες με δική τους πρωτοβουλία, αλλά η έρευνα μου φανερώνει ότι υπάρχει ακόμη μια δυσαρέσκεια».
Πηγή: Blabbermouth.net
Comments
