Ένα χρόνο μετά το περσινό προσκύνημα του ελληνικού κοινού που κατέκλυσε το Κύτταρο για να τιμήσει και να απολαύσει τη ζωντανή παρουσίαση του μνημείου της δισκογραφίας των θρυλικών Wishbone Ash, του “Argus”, και να που ο Martin Turner με τη μπάντα του επέστρεψε για να προσφέρει ένα best of setlist στους Έλληνες οπαδούς του. Κομμάτια από την συνολική καριέρα των Βρετανών rockers θα ακούγονταν το βράδυ της Παρασκευής, με ηγέτη τον ασπρομάλλη μπασίστα.
Μαζί του οι Bag of Nails, οι οποίοι άνοιξαν και το πρόγραμμα γύρω στις 21.45 περίπου. Ψυχεδέλεια, blues και rock προσέφεραν οι Αθηναίοι σε όσους επέλεξαν να εισέλθουν από νωρίς στο Κύτταρο για να ζεσταθούν με τις μουσικές αυτού του power trio, που δίνει έμφαση στο κλασσικό rock των 60's και 70's, σε συνδυασμό και με τη jam νοοτροπία επί σκηνής. Με επιρροές από Jimi Hendrix (διασκεύασαν και το “Voodoo Chile”), Janis Joplin, Fleetwood Mac και πολλούς ακόμα ήρωες του σκληρού ήχου, η παρέα του Πάνου, του Άγη και του Γιώργου μας κράτησε συντροφιά για 45 γεμάτα λεπτά, με καλό ήχο, αποδίδωντας συνθέσεις όπως τα “In the Shadows” και “Blue Moon Blues” μεταξύ άλλων.Έτυχαν θερμής υποδοχής από τους παλιοροκάδες και παρέδωσαν τη θέση τους στον…
… Martin Turner, το μεγάλο αυτό μπασίστα που έμεινε 2,5 ώρες στη σκηνή, ταξιδεύοντάς μας στους ήχους των Wishbone Ash. Ο Turner διάλεξε τις καλύτερες στιγμές από μνημεία του ήχου όπως το ομώνυμο ντεμπούτο κλασσικού/ σκληρού και prog rock της μπάντας του, το πιο soft rock του “Wishbone Four”, το αρκετά προοδευτικό “There's The Rub” (όπου ασφαλώς ξεχώρισε το “Persephone”), το “New England” με την pop rock αισθητική του και το πιο hard rock του “Front Page News”.
Η δεξιοτεχνία του Martin στο μπάσο και το συναίσθημα που βγάζει δεν μπορούν και ούτε πρέπει να αμφισβητηθούν, στα φωνητικά όμως κάπου πάσχει. Είναι λογικό, μιλάμε για άνθρωπο 72 χρονών, αξίζει σεβασμού που τιμάει ακόμα την μουσική του κληρονομιά με τόσο χορταστικές συναυλίες. Οι μουσικοί που τον συνοδεύουν είναι άψογα καταρτισμένοι, με τον κύριο Misha Nikolic να μου έχει κάνει ήδη εντύπωση από πέρσι. Όλοι τους πιάνουν το συναίσθημα που χρειάζεται επί σκηνής για να αποδώσουν κομμάτια των Wishbone Ash.
Τη μεγαλύτερη υποδοχή βέβαια έτυχαν ξανά οι συνθέσεις του “Argus” σε ένα σχεδόν sold out Κύτταρο. “The King Will Come”, “Warrior”, “Throw Down The Sword”, “Sometime World”, αυτός ο δίσκος είναι best of από μόνος του. Επίσης, ο Turner άγγιξε ελάχιστα την προσωπική του δισκογραφία, αλλά νομίζω ελάχιστοι θα το θυμούνται μελλοντικά. Κλείνοντας μια ευχάριστη νύχτα, όλοι καταλαβαίνουν πόσο σημαντικό είναι να μπορούμε να απολαμβάνουμε εν έτει 2019 καλλιτέχνες με την ιστορία του Martin Turner. Κάτι που φαντάζει δεδομένο, αλλά κανείς δεν πρέπει να ξεχνά ότι τα χρόνια περνάνε για όλους. Και του χρόνου.
Για το Rock Overdose ,
Μιχάλης Τσολάκος
Comments
