Ημερομηνία δημοσίευσης: 25 Ιουνίου 2019
Προσπαθώ πολύ καιρό τώρα να μπορέσω να καταλάβω γιατί τελικά το 2019 είναι η χρονιά που όλα τα συγκροτήματα που ήταν στον πάγο αποφάσισαν ότι ήρθε ο καιρός να έρθουν και πάλι στην επιφάνεια και μάλιστα με τόσο εμφατικό τρόπο. Μάλλον θα έγινε κάποια ευθυγράμμιση πλανητών που απλά δεν πήρα χαμπάρι.
Έχοντας μείνει εκτός μουσικής πραγματικότητας από το 1997 (θυμίζω ότι το 1996 κυκλοφόρησαν και το πολύ καλό “Scourge”). Οι Xentrix ξαναμπαίνουν στο παιχνίδι με μοναδικό σκοπό για να δείξουν στους νεότερους Thrashers πως πραγματικά παίζεται. Ακριβώς! το “Bury the Pain” είναι ένας δίσκος που διδάσκει το πως πρέπει να ακούγεται το Thrash στο σωτήριο έτος 2019.Χωρίς κανένα στοιχείο υπερβολής μιλάμε ότι η δισκογραφική επιστροφή των Xentrix θα γίνει σημείο αναφοράς για το τι εστί Thrash Metal.
Το “Bury the Pain” στα 51’ που διαρκεί δεν σταματά να κερνάει riff. Κιθάρες που κεντάνε ασταμάτητα και δημιουργούν ένα σύνολο ,που ακούγοντας τα δεν θα μπορείς να κάνεις τίποτα άλλο από το ξεκινήσεις mosh-pit στο σαλόνι σου( ή όπου αλλού το ακούς τέλος πάντων).Φυσικά για το άρτιο αποτέλεσμα του δίσκου δεν είναι υπεύθυνες μόνο οι κιθάρες. Ακούστε το μπάσο του Chris Shires στο “The Truth Lies Buried” και θα δείτε ότι για να δημιουργηθεί κάτι πραγματικά καλό πρέπει όλοι να προσφέρουν τα μέγιστα. O τρόπος που είναι δοσμένος ο δίσκος είναι ασύλληπτος. Ακόμα και τα μελωδικά περάσματα του ακούγονται επικίνδυνα και έχουν λόγο ύπαρξης. Δεν υπάρχει τίποτα περιττό, τίποτα που θα σε κάνει να πεις ότι ο δίσκος θα ήταν καλύτερος αν δεν υπήρχε το συγκεκριμένο τραγούδι. Αντιθέτως αν λείψει και η παραμικρή λεπτομέρεια τότε θα χαλάσει το σύνολο και αμέσως θα συνειδητοποιήσεις ότι κάτι δεν πάει καλά.
Θα μιλήσω ξεχωριστά για το νεότερο μέλος των Xentrix το οποίο μάλιστα κατέχει και την δυσκολότερη θέση σε ένα συγκρότημα, την θέση του frontman. Θέση που γίνεται δυσκολότερη όταν είσαι και ο "καινούργιος". Ο Jay Walsh χωρίς να έχει μεγάλο βιογραφικό στο portfolio του (όχι όμως αδιάφορο) έχει δείξει κάποια σοβαρά πειστήρια για το ποιος είναι. Το εντυπωσιακό όμως είναι ότι είναι ή πρώτη φορά που υπάρχει και η λέξη “τραγουδιστής” δίπλα από την λέξη “κιθαρίστας”. Κάτι που όταν το ανακάλυψα έμεινα με το στόμα ανοιχτό. Ο τύπος έχει τόσο σιγουριά και αυτοπεποίθηση που σε καμία περίπτωση δεν περίμενα να δω ότι είναι ή πρώτη φορά που το προσπαθεί(επίσημα τουλάχιστον). Ο τρόπος που λέει (καλύτερα φτύνει) κάθε λέξη είναι από μόνος του ικανός να ξεσηκώσει τα πλήθη σε μια ασταμάτητη κλωτσοπατινάδα. Δεν καταλαβαίνω το λόγο που αυτός ο άνθρωπος τόσα χρόνια κρυβόταν.
Αν λες ότι ακούς Thrash τότε το “Bury the Pain” το έχεις αγοράσει από χθες και ξέρεις απόλυτα γιατί πράγμα μιλάω. Αν από την άλλη δεν ξέρεις ποιοι είναι οι Xentrix και νομίζεις ότι είμαι λιγάκι υπερβολικός, απλά κάνε ένα κόπο και άκουσε το. Θα ακούσεις να ξεχύνετε από τα ηχεία σου ένας Thrash χείμαρρος που θα τα κάνει όλα λαμπόγυαλο . Το “Bury the Pain” είναι ένας δίσκος που θα τον αναφέρουμε σε πολλές κουβέντες μας από εδώ και πέρα και θα τον συνοδεύουμε με την φράση “δεν βγαίνουν πια τέτοιοι δίσκοι”…
Βαθμολογία: 95/100
Για το Rockoverdose.gr
Κωνσταντίνος Μπενάς
Comments
