Μεγάλη μέρα. Οι ALICE IN CHAINS για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Εξαρχής πίστευα ότι αυτή η μέρα του Release θα είχε τον περισσότερο κόσμο, για λόγους προφανείς, τελικά όμως δεν τον είχε, αν και η προσέλευση ήταν άκρως ικανοποιητική για εργάσιμη μέρα. Από τις σπουδαιότερες συναυλίες, λόγω σημαντικότητας ονομάτων, των τελευταίων πολλών ετών.
Η φεστιβαλική μέρα ξεκίνησε με τους άλλοτε Πατρινούς και πλέον βασισμένους στην Αθήνα Monovine. Επιλογή όχι παράταιρη, μιας και ο ήχος τους φωνάζει Seattle από χιλιόμετρα. Με περισσή όρεξη για τα δεδομένα της ώρας και κόντρα στις προσταγές του θεού Ήλιου που ακόμα βασίλευε εις βάρος τους, συντρόφευσαν εμάς τους ελάχιστους που ψάχναμε απάγγειο από τη ζέστη εκεί κοντά στον πύργο του ηχολήπτη. Την ίδια στιγμή το εκρηκτικό τρίο ίδρωνε - στην κυριολεξία - την φανέλα, παίζοντας το ιδιαίτερα ποιοτικό grunge/ alternative rock τους για λίγους και εκλεκτούς.
Setlist:
1. Away
2. Mellow
3. Void
4. Jesus Son
5. Devils Kiss, Gods Lips
6. Odd
7. The One
Αρκετά αυξημένη ευτυχώς η προσέλευση περί τις 18:30 όταν και θα έπαιρναν τη σκυτάλη οι Puta Volcano. Αυτή η πιο ραδιοφωνική εκδοχή του heavy/ stoner rock που πρεσβεύουν, έκατσε ταμάμ τόσο με τη φεστιβαλική περίσταση, όσο και με την ώρα εμφάνισης τους. Ο κόσμος γύρω από τον πύργο του What's Up είχε αυγατίσει, όμως τούτοι εδώ ευτύχησαν να έχουν κοινό που τους ακολουθεί στις πρώτες σειρές, το οποίο και συμμετείχε ενεργά κατά τη διάρκεια της ημίωρης εμφάνισής τους. Και αυτοί τα έβαλαν στα ίσα με τον ήλιο, προσπαθώντας να διοχετεύσουν όση περισσότερη ενέργεια μπορούν και εν τέλει στάθηκαν εξαιρετικά τίμια πάνω σε μια σκηνή, που σε λίγο θα φιλοξενούσε δύο εκ των θρυλικότερων σχημάτων του σκληρού ιδιώματος.
Setlist:
1. Neon
2. Dune
3. Jovian Winds
4. Bird
5. Zeroth Law
6. Infinity
7. The Sun
17 χρόνια μετά και οι Fu Manchu ξανά στα εδάφη μας. Εμφανίστηκαν, έχοντας έναν «αμερικάνικο» ήλιο που θύμιζε California, με τον Hill ντυμένο στα χρώματα της…Celtic και με όρεξη για stoner rock και παραμόρφωση. Ο ήχος είχε μικροθέματα στην αρχή, αλλά έφτιαξε αισθητά από το “Clone of the Universe” κι έπειτα. Πλέον, τα riffs του Bob Balch και του Scott ηλέκτριζαν σώμα και πνεύμα και το δίδυμο των Scott Reeder και Brad Davis, σε κάθε χτύπο, σε κάθε μπασογραμμή έκανε την Πλατεία να τρίζει. Στην συνέχεια είχαμε σαν highlights τα “California Crossing”, “Hell On Wheels”, “Boogie Van” και φόρο τιμής στους Blue Öyster Cult με μια πιο εναλλακτική και «τραβηγμένη» διασκευή στο “Godzilla”, που άνοιξαν αρκετά mosh pits στις μπροστινές σειρές.
Οι Fu Manchu πραγματοποίησαν μια από τις καλύτερες εμφανίσεις του φετινού Release, παίζοντας 75 γεμάτα λεπτά, δείχνοντας κεφάτοι και ιδιαιτέρως «φτιαγμένοι». Έκλεισαν με τα “King of the Road” και “Saturn III”, αφήνοντάς με μόνο με ένα παράπονο, την μη εκτέλεση του αγαπημένου μου “Pigeon Toe”. Μοναδικό «λαθάκι» ήταν η θέση τους στο billing. Δικαιωματικά, έπρεπε να βρίσκονται δεύτερο όνομα, όντας γεροδάσκαλοι στο χώρο του stoner/ heavy rock. Αυτό βέβαια θα έδινε επιπλέον κίνητρο στους 1000mods, αν και πιστεύω ότι οι Αμερικάνοι πραγματοποίησαν εμφάνιση αντάξια ενός headliner, κλέβοντας την παράσταση από τα υπόλοιπα ελληνικά σχήματα της μέρας.
Setlist:
1. Eatin' Dust
2. Evil Eye
3. Clone of the Universe
4. Push Button Magic
5. Mongoose
6. Hell on Wheels
7. Godzilla
8. Redline
9. Boogie Van
10. California Crossing
11. Strato-Streak
12. Laserbl'ast!
13. King of the Road
14. Saturn III
Λίγο μετά τις 9 οι 1000mods παίρνουν τη θέση τους στη σκηνή του Release Athens. Ξεκίνησαν με το Above 179 και συνέχισαν με το The son από τον τελευταίο τους δίσκο "Repeated Exposure To...", και δεν αργησαν να ανάψουν και τα πρώτα καπνογόνα. ο κόσμος έδειχνε να γουστάρει γενικά ενώ ο ήχος ήταν πολύ καλός και η απόδοση της μπάντας επαγγελματική. Δεν έλειψε και η αναφορά σε μια μεγάλη απώλεια για την εγχώρια σκηνή, τον Μάκη Τσαμκόσογλου, πληκτρά των Mother of Millions ο οποίος έφυγε πρόωρα από τη ζωή.
Κατά τη διάρκεια του σετ ακούσαμε κομμάτια όπως τα Loose, Claws, El Rollito, Vidage ενώ συγχρόνως πίσω από τη σκηνή στο video wall έπαιζαν εικόνες από διάφορα τοπία τα οποία ταίριαζαν απόλυτα με τη μουσική των mods. Από κάποια φάση και μετά ο κόσμος άρχισε να σπάει σιγά σιγά από τα μπροστινά μέρη και να διασκορπίζεται προς τα πίσω για λίγο άραγμα και ξεκούραση περιμένοντας την πρώτη εμφάνιση των Alice in Chains στη χώρα μας. Το σετ των 1000mods έκλεισε με τα Into the Spell και Super Van Vacation προετοιμάζοντας με τον πιο κατάλληλο τρόπο το έδαφος για την υποδοχή του Jerry Cantrell και της παρέας του.
Setlist:
1.Above179
2.The Son
3.Electric Carve
4.Road to Burn
5.Loose
6.Claws
7.On A Stone
8.El Rollito
9.Vidage
10.Into the Spell
11.Super Van Vacation
5 λεπτά μετά τις 11, οι Alice in Chains ανεβαίνουν διακριτικά στη σκηνή και ξεκινούν με το “Bleed the Freak” την πρώτη τους συναυλία στην Ελλάδα. Μπόλικο alternative rock, grunge και heavy metal από την τετράδα του Seattle, με τους Duvall και Cantrell κεντρικούς κιθαριστικούς πυλώνες, με τον William να αναλαμβάνει και πρωτεύοντα φωνητικά. Στο hard rock του “Check My Brain” o ήχος κάνει τα δικά του, χαντακώνοντας αρκετά την ένταση στις κιθάρες, ενώ στο “Again” o Duvall απαλάσσεται από την κιθάρα του και επικεντρώνεται στο μικρόφωνο. Στο δε “Never Fade”, την παράσταση κλέβει ο Jerry, καθώς το ρεφρέν του ανήκει, αποδίδωντας εξαιρετικά τα μέρη του.
Τα φώτα ξαναπέφτουν στον Cantrell στο “Your Decision”, όπου ο ήχος καλυτερεύει αισθητά και τα σόλο του ακούγονται αψεγάδιαστα, ενώ στο “Stone” τα όποια ηχητικά θέματα μας εγκαταλείπουν και όλα έχουν μπει στον σωστό δρόμο. Πολλά κλασσικά κι αγαπημένα ακούγονται μονομιάς, ο Duvall είναι αρκετά επικοινωνιακός, μιλάει κάποια ελληνικά στο κοινό και το βασικό set κλείνει με το “Man in the Box”. Το encore έπρεπε και ήταν θριαμβευτικό. Τα “Would?” και “Rooster” αποδίδονται με συγκλονιστικό τρόπο, το κοινό (που σε γενικές γραμμές ήταν ήπιων τόνων) αναλαμβάνει να σιγοντάρει τους Jerry και William και η παρθενική παρουσία των τύπων από το Seattle φτάνει στο τέλος της, παίζοντας 2 ώρες παρά 5 λεπτά και 21 κομμάτια.
Εξαιρετική δουλειά έκαναν και οι Mike Inez και Sean Kinney, τα σκηνικά των Alice in Chains ήταν απλά και χωρίς κάτι το υπερβολικό, οπότε μοιραία το βάρος δόθηκε στη μουσική και όχι στο show. Ίσως να περίμενε κανείς να έχει πέσει η δημοτικότητα των Αμερικάνων στη χώρα μας μετά από 29 χρόνια δισκογραφίας, αλλά η τριάδα δίσκων από το 2009 κι ένθεν μάλλον έσωσε την καριέρα τους, δίνοντάς τους ώθηση που διατηρούν μέχρι τώρα. Τα τελευταία λόγια ανήκαν στον Duvall, με την υπόσχεση ότι οι Αμερικάνοι (ίσως) ξανάρθουν. Το τέλος της τωρινής περιοδείας των Alice in Chains έμελλε να γραφτεί στην Ελλάδα και σίγουρα κάποιος που έβλεπε από ψηλά θα χαμογελούσε πονηρά.
Setlist:
1. Bleed the Freak
2. Check My Brain
3. Again
4. Never Fade
5. Them Bones
6. Dam That River
7. Hollow
8. Your Decision
9. Rainier Fog
10. Down in a Hole
11. No Excuses
12. Grind
13. Stone
14. We Die Young
15. Nutshell
16. Angry Chair
17. Man in the Box
Encore:
18. The One You Know
19. Got Me Wrong
20. Would?
21. Rooster
Για το Rock Overdose,
Δημήτρης Σούρσος, Μιχάλης Τσολάκος, Αλέκος Καταστρόφος
Φωτογραφίες: Γιάννης Λιβανός (https://www.facebook.com/JohnMetalmanPhotography/)
*Οι φωτογραφίες των Alice in Chains είναι από το επίσημο site του φεστιβάλ
Comments
