Συντάκτης: Βαγγέλης Κατσής
Οι Sei Still είναι μια πεντάδα μουσικών από το Μεξικό και μετά από την έκδοση δύο μόλις single το 2017 και το 2019, κυκλοφορούν πλέον το πρώτο τους full-length άλμπουμ, με τον τίτλο “Sei Still”. Αρχικά ήταν τρεις φίλοι (Lucas Martin - κιθάρα/φωνητικά, Mateo Sanchez – κιθάρα/φωνητικά και Andres Lupone – μπάσο/φωνητικά) που ήθελαν να πειραματιστούν χωρίς να σκοπεύουν να το εξελίξουν σε full band. Παρά τις αρχικές προθέσεις τους όμως, στην πορεία βρέθηκαν οι Sebastian Rojas και Jeronimo Martin στα synths και τύμπανα αντίστοιχα και κάπως έτσι διαμορφώθηκαν οι Sei Still. Η μουσική των Sei Still στο ομώνυμο άλμπουμ τους είναι αρκετά ιδιαίτερη και σίγουρα δε θα αρέσει σε πολλούς, καθώς πρόκειται στην ουσία για μια συλλογή απο γκρουβάτα jam sessions με επαναλαμβανόμενες μπασογραμμές και τις κιθάρες να μην ξεφεύγουν από δύο με τρία riffs ανά τραγούδι και συγκεκριμένα μοτίβα.
Το “Sei Still” αποτελείται από έξι συνθέσεις, που σε συνολική διάρκεια φτάνουν τα 42’. Στην αρχή του δίσκου βρίσκεται το “Blumenkriege”, κομμάτι που χτίζεται σιγά-σιγά και τα αιθέρια φωνητικά βοηθούν πολύ στην ατμόσφαιρα. Πρόκειται για ένα αρκετά ευχάριστο και ανάλαφρο άκουσμα, ιδανική εισαγωγή για το συγκεκριμένο άλμπουμ. Στη δεύτερη θέση του “Sei Still” βρίσκεται το “El Camino”, κομμάτι παρόμοιας φιλοσοφίας με το προηγούμενό του, που αποτελείται από ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο στο μπάσο και στα τύμπανα και τις έντονα παραμορφωμένες κιθάρες, με τα phaser να κλέβουν την παράσταση. Η ίδια πάνω-κάτω αισθητική συνεχίζεται και στο “Emision”, τραγούδι που προσωπικά ξεχώρισα από το άλμπουμ. Ίσως να είναι το groove, ίσως οι ατμοσφαιρικές κιθάρες ή τα synths στο background, που «γεμίζουν» το χώρο και δίνουν αυτό το κάτι παραπάνω. Έχοντας πλέον ξεπεράσει τα μισά του άλμπουμ, το “Fortuna” ξεκινά με ελαφρώς πιο σκοτεινή διάθεση, αλλά στη συνέχεια ο ήλιος λάμπει ξανά στις μελωδίες και στο groove των Sei Still. Λίγο πριν το τέλος βρίσκεται το “Television”, το μόνο τραγούδι του δίσκου που όντως με κούρασε. Μπορεί όλες οι συνθέσεις του δίσκου να έχουν παρόμοια φιλοσοφία και να είναι επαναλαμβανόμενες , αλλά το συγκεκριμένο με κούρασε μάλλον λόγω έλλειψης κάποιου solo ή κάποιου μοτίβου στην κιθάρα πέρα από τις ανοιχτές συγχορδίες. Τέλος, βρίσκεται το “Ladron”, το οποίο παρά το γεγονός ότι δεν έχει φωνητικά, φαίνεται ότι αποτελεί τον ιδανικό επίλογο αυτής της ευδιάθετης ιστορίας των Sei Still.
Το “Sei Still” αποτελεί ένα απόλυτα ευχάριστο άκουσμα, το οποίο όμως θα έλεγα ότι είναι «αυστηρά» ανοιξιάτικο και καλοκαιρινό. Τα συναισθήματα του άλμπουμ έχουν να κάνουν με τη συνεχη κίνηση και αλλαγή των πραγμάτων, αλλά με μια αισιόδοξη ματιά. Προσωπικά, ακούγοντας το άλμπουμ, η εικόνα που μου δημιουργήθηκε ήταν ένα ζευγάρι καβάλα σε μια μοτοσυκλέτα κάτω από τον ήλιο και σε έναν άδειο από αμάξια και κτίσματα δρόμο. Για αυτό το λόγο, θεωρώ ότι το ντεμπούτο άλμπουμ των Sei Still αποτελεί καλή επιλογή για χαλαρή μουσική οδήγησης. Παρ’όλα αυτά, λόγω της φιλοσοφίας των τραγουδιών και της επαναληψιμότητάς τους, μετά απο μερικές ακροάσεις καταλήγει να είναι κάπως μονότονο και κουραστικό. Το γεγονός ότι ο δίσκος αποτελείται από μόλις έξι συνθέσεις δε βοηθάει πολύ. Όμως, το “Sei Still” αποτελεί αναμφίβολα ένα χαρούμενο κι ευχάριστο άκουσμα, που μπορεί να κρατήσει καλή συντροφιά στον ακροατή για τα 42’ της διάρκειάς του.
Βαθμολογία: 61/100
Για το Rock Overdose,
Βαγγέλης Κατσής
