Συντάκτης: Τζοβάνα Σπήλιου
KARTEΛ. Το όνομα είμαι σίγουρη πως δε σας λέει κάτι και είναι λογικό, γιατί η μπάντα από την Αθήνα μόλις κυκλοφόρησε το ντεμπούτο δίσκο της με τίτλο “Ελευθερία”. Ξεκίνησαν ως μπάντα διασκευών την περίοδο 2014-15. Στις αρχές του 2016 το συγκρότημα, αποτελούμενο από τους Μάνο Σιδέρη (μπάσο), Γιάννη Σταθάκη (πλήκτρα), Μιχάλη Φεργαδιώτη (φωνητικά και ηλεκτρική κιθάρα) και Βασίλη Χατζηανδρέου (τύμπανα), ξεκίνησε να λαμβάνει μέρος σε διάφορους διαγωνισμούς, με το δικό του πλέον υλικό. Όλα αυτά τους άνοιξαν την όρεξη ώστε να προχωρήσουν στη δημιουργία του πρώτου τους δίσκου, ξεκινώντας τη διαδικασία της ηχογράφησης το 2017 και φτάνοντας στο στάδιο της προπαραγωγής μέσα στο 2019. Τις τελευταίες «πινελιές» (παραγωγή, μίξη και mastering) ανέλαβε ο Έκτορας Τσολάκης. Το δε μουσικό ύφος της μπάντας διαθέτει συγκεκριμένα βασικά χαρακτηριστικά όπως ελληνικό στίχο, συνδυασμένο με καθαρά rock φωνητικά, βαριές rock/metal κιθάρες και μπασογραμμές, έντονα ρυθμικά μέρη στα ντραμς και πλούσια ορχηστρικά-συμφωνικά στοιχεία. Θα έλεγα δε πως φλερτάρουν αρκετά και με το progressive rock/metal. Ιδιαίτερος συνδυασμός, ειδικά όταν η μπάντα έχει επιλέξει να τραγουδάει στη γλώσσα της και να μην ακολουθήσει την εποχή, που επιτάσσει άτυπα κάθε metal μπάντα να τραγουδά στα αγγλικά.
Οκτώ συνθέσεις περιλαμβάνει το άλμπουμ “Ελευθερία” και η έναρξη ανήκει στη “Νέα Τάξη”, η οποία είναι μία άκρως εντυπωσιακή σύνθεση, με έντονα κιθαριστικά μέρη και ωραία μελωδία. Όσο προχωράει το κομμάτι τόσο μου αρέσει, ειδικά το σόλο και το κλείσιμο του κομματιού με τα πλήκτρα. Η συνέχεια ανήκει στο “Τηλεπαιχνίδι”, το οποίο είναι ένα γκρουβάτο και ανεβαστικό κομμάτι, με ένα αρκετά μελωδικό refrain. Το δε σόλο είναι όλα τα λεφτά. Οι τόνοι θα πέσουν λίγο με το “Δωρεάν”, ένα αρκετά νοσταλγικό τραγούδι, τόσο στη μελωδία όσο και στους στίχους του, του οποίου το refrain ανεβάζει τα γκάζια. Εδώ θα συναντήσουμε και σόλο στα πλήκτρα, που δίνουν έναν ξεχωριστό ύφος στη σύνθεση, ενώ το κλείσιμο που κομματιού ξεσηκώνει. “Η Πορεία της Ψυχής” θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως η μπαλάντα του δίσκου, όμως η ανατροπή έρχεται μετά το δεύτερο κουπλέ, όπου η μία εναλλαγή διαδέχεται την άλλη και το progressive στοιχείο ξεπροβάλλει έντονα. Η συνέχεια ανήκει στους σχεδόν οκτάλεπτους “Πειρατές” και ομολογώ πως αυτό το κομμάτι με εντυπωσίασε από την εισαγωγή του κιόλας. Μετά το πρώτο refrain ξεκινάει μάλιστα ένα σόλο, που αλλάζει όλο το ύφος του τραγουδιού. Έχει αρκετά επικά στοιχεία και είναι αρκετά θεατρικό. Το δε κλείσιμό του είναι εντυπωσιακότατο, με σχεδόν δύο λεπτά φουλ σολαρίσματος. Αν και το “Αγάπης Φως” ξεκινά ως μπαλάντα, μελωδική και μελαγχολική, μπαίνει ένα ραπάρισμα, το οποίο ανεβάζει γκάζια προς το refrain. Αρκετά ενδιαφέρον κομμάτι και με πολύ ωραίο κιθαριστικό σόλο. Τα πλήκτρα κάνουν την εμφάνισή τους και το “Ζω μόνο για σένα” είναι ξεκάθαρα η μπαλάντα του δίσκου. Τα κιθαριστικά μέρη εδώ κάνουν τη διαφορά σε όλο το τραγούδι. Το κλείσιμο ανήκει ξεκάθαρα στο καλύτερο κομμάτι του δίσκου. Στο ομώνυμο “Ελευθερία”. Αρκετές μουσικές εναλλαγές, ωραίο γκρουβάρισμα και ανατολίτικα στοιχεία συνθέτουν τον επίλογο του δίσκου.
Η “Ελευθερία” είναι μία εξαιρετική προσπάθεια από μία μπάντα, που από ό,τι φαίνεται θα ακούσουμε πολλά για αυτή στο μέλλον. Ψέματα δε θα πω. Οι μελωδίες μου φάνηκαν πάρα πολύ καλές και φαίνεται πόσο καλά δουλεμένη είναι η μπάντα, αλλά ο ελληνικός στίχος κάπου με ξένισε. Κι αυτό γιατί έχουν συνηθίσει τα αυτιά μας με αυτό το είδος της μουσικής να περιμένουν να ακούσουν και τα αναμενόμενα αγγλικά… Πέρα από αυτό, οι KARTEΛ έχουν ξεκάθαρα να μας δώσουν πολλά και αναμένουμε με ανυπομονησία να δούμε τις επόμενες κινήσεις τους. Καλοτάξιδο!
Βαθμολογία: 70/100
Για το Rock Overdose,
Τζοβάνα Σπήλιου
Comments
