Συντάκτης: Βαγγέλης Κατσής
Οι The Striders είναι μια hard rock/blues μπάντα από τη Σουηδία, που σχηματίστηκε το 2016 και τελικά καταφέρνουν τώρα -τέσσερα χρόνια μετά- να κυκλοφορήσουν το ντεμπούτο τους, με τίτλο “Out Of The Blues”. Ο ήχος των The Striders βγάζει κάτι πάρα πολύ οικείο από όλες τις απόψεις: τα riffs, τα solos, τα φωνητικά, ακόμα και οι στίχοι των τραγουδιών! Καθ’όλη τη διάρκεια του “Out Of The Blues”, ένιωθα πώς ήξερα τι να περιμένω και ποιες θα είναι οι επόμενες νότες στο τραγούδι και δυστυχώς σε ελάχιστα σημεία κατάφεραν οι Σουηδοί να με εκπλήξουν. Τουλάχιστον όταν το κατάφεραν, η έκπληξη ήταν ευχάριστη!
Θέλω να ξεκαθαρίσω από την αρχή ότι το ντεμπούτο των The Striders είναι ένα τίμιο άλμπουμ. Το αποτέλεσμα ακούγεται επαγγελματικό από όλες τις απόψεις και το συγκρότημα δίνει την εντύπωση ότι έχει «φάει» πολλά χιλιόμετρα σε live και πολλές ώρες στο στούντιο. Πιο πολύ δηλαδή μου μοιάζει για την τέταρτη ή πέμπτη κυκλοφορία μπάντας, που έχει «χορτάσει» και ξέρει ακριβώς τι να κάνει για να βγάλει ένα decent άλμπουμ, απλά για να το βγάλει. Σε αυτό το σημείο ξεκινάνε οι ενστάσεις μου για το “Out Of The Blues”. Ολόκληρος ο δίσκος είναι απόλυτα προβλέψιμος, με αρκετά basic και cliché στίχους και τίτλους τραγουδιών. Για παράδειγμα θα αναφέρω απλά τα “Whole Lotta Lovin’” και “Rock ‘n’ Roll Star“. Σε ίδια μήκη κύματος κινούνται και τα υπόλοιπα τραγούδια, με το «πρόβλημα» να εντοπίζεται και στα riff-chord progressions στην πλειοψηφία του άλμπουμ. Η μουσική των The Striders είναι πολύ οικεία διότι τα riffs μοιάζουν αρκετά με χιλιοπαιγμένα riffs σε τραγούδια περασμένων δεκαετιών από το χώρο του rock/hard rock. Δεν είναι κακό να υπάρχουν εμφανή στοιχεία από επιρροές από άλλα συγκροτήματα, ειδικά όταν δεν τίθεται καν το θέμα της αντιγραφής. Θεωρώ όμως ότι ένα συγκρότημα οφείλει να έχει ταυτότητα, εάν θέλει να αντέξει στο χρόνο.
Κατά τη διάρκεια του “Out Of The Blues”, ο ακροατής θα ακούσει και δυναμικά τραγούδια και μπαλάντες αλλά και hard rockιές για να «γουστάρει». Υπάρχουν και τα catchy τραγούδια όπως το “Addicted”, με το ωραίο του solo, ή όπως το “Standing On Top”, με το επαναλαμβανόμενο refrain του. Παρά τη σχετική μετριότητα, η οποία χαρακτηρίζει τα περισσότερα τραγούδια του άλμπουμ, θεωρώ πως το “Hellhound Blues” που κλείνει το δίσκο είναι το μοναδικό τραγούδι, που ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα σε όλους τους τομείς και σίγουρα έχει περισσότερο ενδιαφέρον το άκουσμά του.
Κατά τ’άλλα, το “Out Of The Blues” είναι ο ορισμός του basic rock/blues άλμπουμ. Είναι ένας δίσκος που ακούγεται πολύ ευχάριστα, ειδικά σε κάποιο rock bar με τη συνοδεία μπύρας, αλλά πέρα από αυτό δεν πιστεύω ότι έχει κάτι παραπάνω να προσφέρει. Οι The Striders χρειάζεται να σπάσουν τα καλούπια, που οι ίδιοι έχουν θέσει στους εαυτούς τους και να απελευθερωθούν. Οι δυνατότητες και το ταλέντο υπάρχουν, το θέμα είναι να αξιοποιηθούν κατάλληλα στο μέλλον.
Βαθμολογία: 52/100
Για το Rock Overdose,
Βαγγέλης Κατσής
Comments
